de hogakustenbron |
Vannacht waren er veel, heel veel stortbuien en het was koud!Ik deed mijn raampje op een kiertje voor de frisse lucht. Met recht frisse lucht, je rook het gewoon. Heerlijk! Stel je toch eens voor dat we bij de stink fabriek hadden gebleven! Het was bijna jammer dat we ook deze camping weer lieten voor wat het was. Er stond een goederen trein voor de afrit van de camping stil en dus konden we niet vertrekken. Toen het eventjes duurde ging ik toch maar even kijken. Konden we gewoon achter de trein langs :) Op de wegen in Zweden kom je veel bordjes tegen waarop "driftvand(puntjes op de a) staat.
In mijn gidsje Zweeds voor op reis las ik het dat het keer of draai punten waren. De wegen zijn eindeloos lang en als je dan verkeert rijdt kan je niet zo makkelijk draaien. Ook natuurlijk voor de ambulances en vrachtverkeer. Er zijn naast de weg hier en daar ( half ronde) plaatsen geasfalteerd n waarop je dan aan de ene kant op kunt rijden en aan de andere kant er weer af zodat er geen gevaarlijke situaties ontstaan . Heel slim bedacht.
Als we eventjes op een parkeerplaats staan om even koffie te drinken komen er af en toe mensen naar ons toe om te vragen welk ras Max is. Ze vinden het allemaal zo'n leuk hondje en ze vinden het erg leuk dat ook hij mee mag op vakantie. Een Jack Russel is een ras wat op het moment ook in Skandinavie populair is, ze komen er alleen nog niet zo heel veel voor.
Max vind het prima om een aai over zijn bol en aandacht te krijgen.Nadat we de E-4 verlaten hebben reden we op een 90 km weg.Het eerste stuk was heeeeel erg een tonig. Bomen, bomen en nog meer bomen.Even later werd het weer wat landelijker Soms is het droog, soms miezer,en dan eventjes de zon. Het heuvels werden hier wat hoger meer een berg zullen we maar zeggen en dan komen de meren, grote meren! Echt Zweeds dus. En toen moesten we een hele lange brug over. De Hogakustenbron( puntjes op de eerste o) Een hangbrug van 1867 m. Prachtig gezicht als je hem in de verte zag liggen maar toen we er eenmaal over reden merkte je er niet veel van. We hadden een camping uitgezocht in Damsjo, net onder Ornkoldsvik, aan de zee natuurlijk. We speelden met Max op het strand met een werpstok en balletje. Max komt de bal niet terug brengen maar vindt het geweldig als we hem heen en weer gooien met een afstand van een meter of 40. Hij speelt dan de lummel zeg maar. Wordt hij lekker moe van. Ineens maakte mijn arm een rare draai en gooide ik de bal de zee in. Nou is dat niet zo heel erg ware het niet dat Max niet zo'n geweldige zwemmer is. Als hij grond onder zijn pootjes voelt gaat het prima maar zo niet dan weet hij niet hoe snel hij het water uit moet. Eenmaal op het strand keek hij heel beteuterd naar zijn bal. Toch maar weer proberen en er weer uit. Zo ging dat een paar keer achter elkaar, het balletje dreef af..... Helaas Max. Het was lastig om hem mee te krijgen ,elke keer keek hij weer naar zijn balletje. Gelukkig hadden we nog wel reserve ballen mee. En weer was er een hele fijne dag voorbij
de neus van onze camper op de camping nabij Damsjo |