Gelukkig scheen de zon weer vandaag. Gisteren hebben we nog een klein stukje gewandeld maar we moesten weer op tijd bij de camping zijn omdat we een was in de machine hadden en die moest er weer uit gehaald worden.
Ik dacht toch stellig dat ik, toen we aan kwamen rijden, een stafkirkje gezien hadden maar we konden hem niet vinden tijdens het wandelen.
De was droogde snel aan ons geinproviseerde was lijntje.
Maar goed. De laatste dagen zijn we sneller richting Oslo gereden dan dat oorspronkelijk de bedoeling was. We reden nu het gehuchtje uit richting Telemark. We waren nog niet op weg en wat zagen we liggen? Juist, het stafkirkje. Had ik het toch goed gezien.
Op deze weg waren er veel weg werkzaamheden, ook was er hier en daar een tunnel afgesloten.
We werden keurig omgeleid. Eerst stoppen voor een stoplicht, daarna kwam er een auto voor de file rijden en leidde ons zo om de tunnel heen. Gevolg was dat we een prachtig uitzicht hadden . De weg was echter zo smal en nu begrepen we ook waarom er stop lichten stonden. Het was hier onmogelijk om elkaar te passeren. Voor ons reed een vrachtwagen en die had echt de volle breedte van de weg nodig
Na deze weg kwamen we in een totaal ander gebied. Het was een ware cultuurschok. Aan de zee bij Lilesand. Het was een camping waar veel vaste caravans stonden die nu allemaal leeg waren omdat het een doordeweekse dag was. Meestal zijn deze mensen er in het weekeinde en dan ontstaat er zomaar een heel dorp.
Het was een verschrikkelijk dure camping en dat kwam wederom doordat we richting Oslo waren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor het reageren!