Sodankyla/Karigasniemi

dag 10, Vandaag was het droog  maar  bewolkt en hoe verder we naar het noorden kwamen hoe kouder het werd. logisch, hier waren we op voorbereid.  We rede n het echte finse lapland in, dit wilden we zo graag. Tot nu toe viel ons het landschap ietwat tegen. Albert had van te voren al gespit in de boekjes die wij hebben en ook op de p.c. Ook hier was over dit gebied niet veel te vinden. Wij snappen nu ook waarom. De lappen trekken zomers de velden in met de rendieren en de vrouwen blijven in hun dorp en verkopen hier en daar spulletjes (souvenirs ) Er zijn in dit gebied in de zomer heel veel muggen, we zijn letterlijk plat gestoken. Ik had zelfs nog een flesje met een soort olie(tee tree) gekocht in Finland. Ik moet zeggen dat een druppeltje olie op een muggenbeet echt goed hielp. Maar het werden wel hele grote bulten., echt niet fijn. Het gebied werd hier en daar al wat ruiger en on ontgonnen.
Er hingen hier reusachtige spandoeken langs de weg, welkom in (naam weet ik niet meer) het was een stadje waar vroeger goud gedolven werd. Hier wilden we rond kijken. Toen we er eenmaal waren viel het heel erg tegen. Een armoedig gehucht waar niets te beleven viel. Dat was jammer. De lappen wonen in gewoon moderne huizen . Wij als toerist hoopten nog mensen in kledendracht te zien maar ook dat is een illusie. De kledendracht dragen ze vooral op hoogtij dagen.

Wat op viel was dat de oudere mensen hier geen rollator maar een soort dubbele step. Je moet dit zien als een step met 2 planken met daar tussen aan het stuur een mand waar ze dingen in kunnen vervoeren. Het was wel typisch alleen in dit gebied. Wel leuk om de oudjes op een step te zien rondrijden.Onderweg aten we aan een groot meer

Het leek wel of we alleen op de wereld waren, heerlijk rustig en genietend aten we onze lunch.Hier zagen we ook de eerste rendieren van deze vakantie, het begon erop te lijken, dit wilden we graag.
Intussen beseften we ons ineens dat we erg dicht tegen de Russische grens waren, heel bijzonder voor ons. We kwamen voorbij een camping waar het erg stil en mooi was. Het was echter een moerassig  gebied en aangezien we niet nog meer muggen bulten wilden zijn we toch maar door gereden.Intussen hadden we al besloten om niet richting Kirkenes te rijden. Dat zou nog ongeveer 200 km omrijden zijn. En ja, wij zijn nou eenmaal geen stads mensen. We vervolgden dus de E-75 tot aan Karigasniemi waar we een leuke camping vonden. Het was een soort terrassen camping waar wij halverwege op een helling stonden. Helemaal onderaan de berg was een rivier waar we s'avonds nog heerlijk gelopen hebben. Maar ook hier stikte het helaas van de muggen, we waren daar intussen helemaal klaar mee maar het was niet anders.

tussen 2 wierook anti mug staafjes, een citronella kaars en een citroen stick tussen mijn knieën in geklemd is het te doen om buiten te zitten. Zodra de wierook op was kwamen de muggen weer op ons zitten. Zelfs Max had het goed bekeken, hij ging zelf tussen al die anti muggen zooi in liggen,