dag 3

dag 3
Nadat we wederom buiten ontbeten hadden, reden wij langs de Rijn terug richting Koblenz.
Bij Koblenz reden wij aan de andere kant van de Rijn weer terug en zagen daar de camping liggen waar wij gestaan hadden.Ook deze kant van de Rijn is zeer de moeite waard.
Deze dag reden wij maar een klein stukje tot aan Rudesheim.Heel snel vonden wij via tom tom camper al een mooie camping. Hij was voor ons doen iets aan de dure kant maar de voorzieningen, douche en water punten e.d. waren hier erg mooi.

poortje  in Rudesheim

In 10 min lopen langs de Rijn waren wij in Rudesheim. Dit is ook zeer de moeite waard om er eens een kijkje te nemen. Hele nauwe straatjes waar de vakwerkhuizen boven op elkaar staan. De gevels komen af en toe helemaal naar voren zetten of de zij kanten wijken uit zodat de dakgoten elkaar bijna raken. Het is niet te hopen dat hier nog eens brand uitbreekt. Als dat gebeurd dan is in een keer het oude stadje weg gevaagd. Niet aan denken dus.In de nauwe straatjes zijn er veel cafés en eet tenten. In de cafés werd hier en daar life Duitse muziek gepeeld. Normaal zijn we daar niet zo van maar het bracht wel direct een leuke sfeer.Ook hier weer de nodige souvenir winkels met de nodige hebbedingetjes. Hier kan je trouwens ook nog koekoeksklokken kopen.  En van die echte Duitse tafel kleedjes.Het is maar waar je van houd.Wij hebben een paar keer het stadje heen en weer gelopen en kochten alleen een ijsje .Het straatje wat ik in Boppard zocht was dus hier in Rudesheim De dosselgasse. Ik had het in mijn gedachten verkeerd opgeslagen maar wat wil je ook na 36 jaar. Max werd het al snel zat. de straatstenen , kleine vierkante keien , deden zeer aan zijn pootjes. Op een gegeven moment ging hij gewoon zitten. Zo van: als jullie nou zo graag willen lopen prima, maar ik blijf hier zitten :)
Max is trouwens een soort van bezienswaardigheid hier. Omdat Max nogal eens uitvalt naar andere honden en dan heel hard blaft heeft hij een anti blafband om. Sommige mensen vinden dit zielig maar Max weet dat, als hij blijft blaffen, een schokje krijgt. Hij weet inmiddels dat ,als hij eerst een piep geluidje hoort,  hij zich in moet houden. De wisselwerking tussen Max en ons is daardoor veel relaxter.Hij weet waar hij aan toe is en wij hoeven hem niet de hele tijd te corrigeren. Voor beide partijen gezelliger dus.

Dosselgasse in Rudesheim

Eenmaal terug bij de camper ging hij onder de camper liggen. Hier zocht hij verkoeling. Intussen heeft hij er wel een aantal zwarte plekken bij op zijn vacht maar wat scheelt dat? het is vakantie, laat m maar.
Na het eten liepen wij nog heerlijk langs de Rijn en zagen daar een zeer oude Scwartz appel, een zwarte populier van 126 jaar oud! Het is hier trouwens HET wijn gebied van Duitsland, net als langs de Moezel. en ook daar genoten wij van.

scwartzappel uit 1890