dag 35, 15-8

dag 35,

En zo brak dan de een na laatste dag van deze vakantie aan. Wij hadden gevraagd of wij tot een uur of 16.00 mochten blijven staan en dat was prima totdat er eventueel nieuwe gasten zouden komen. Wij wilden bij betalen maar daar wilde de beheerder niets van weten. Allereerst maakten wij de camper vast een heel eind schoon zodat dat thuis niet meer nodig was. Wij wandelden nog wat in de omgeving en speelden flink met Max om hem nog even extra moe te maken. Rond 15.00 kwamen er nieuwe gasten en , zoals afgesproken, zouden wij de camper elders op het terrein zetten. Wij besloten om gewoon een uurtje eerder naar Hull te rijden waar de ferry lag. Wij namen afscheid en gaven de laatste klompjes aan de beheerder omdat hij zo behulpzaam en erg vriendelijk was. Ook deze man vond dit weer een leuk gebaar. en zo reden wij dan nog ons  laatste uurtje  door het prachtige Engeland. Onderweg kwamen wij nog langs een mega store waar wij nog broodjes kochten als ontbijt voor morgen vroeg.Hull is groot, erg groot en wij waren blij met de beslissing die wij genomen

hadden  om deze stad niet te bezoeken. Wij reden een groot gedeelte door een industrie gebied om bij de gate van de ferry aan te komen die klaar lag in The King George Dock. Al vrij snel mochten wij aan boord van" Pride of Rotterdam.  Wij hadden ruimschoots de tijd om onze tas naar de cabine te brengen, rond te kijken en te dineren. Er was weer een lopend buffet dat ons goed smaakte. Exact op tijd om 20.00u  lokale tijd vertrok de ferry richting Rotterdam.

Wij kregen nog een laatste toegift van de natuur en werden getrakteerd op een prachtige zonsondergang.  Goodbye Engeland en Schotland.

Hallo Hoek van Holland.

Na een goede nachtrust kwamen wij weer stipt op tijd aan in Rotterdam Europoort.De zon kwam intussen prachtig op boven Hoek van Holland om precies 08.00 u meerde de Pride of Rotterdam aan en reden wij al snel van boord. Rond 09.45 reden wij onze straat weer in en konden terug kijken op alweer een geweldige vakantie.

de totale route die wij gereden hebben. Roze geeft de heen weg aan , oranje de terugweg.

Helaas weten wij niet exact hoeveel kilometer wij deze vakantie gereden hebben doordat ik de kilometer stand bij vertrek vergeten was op te nemen.

dag 34, 14-8,

dag 34,

Schots en scheve huisjes in York

Wij reden deze ochtend inderdaad naar de P&R die de beheerder had aan gegeven. En Wat was dit makkelijk.

The Minster

Er was een groot gedeelte waar wij de camper konden parkeren en daarvandaan liepen wij naar de bushalte. Voor 3 Engelse pond p.p. een retourtje naar York. Max mocht gratis mee. Binnen 10 min. stonden wij in hartje York. Wat een leuke oude stad is dit! De meeste huizen staan in smalle straatjes en zijn  schots en scheef. sommige hangen zover naar voren dat je je afvraagt hoe het mogelijk is dat ze nog niet omvallen. Er zijn veel vakwerk huizen, wij waanden ons eventjes in Duitsland. York is een vestingstad  met de grootse middeleeuwse kathedraal van Europa( volgens Google) The Minster die beroemd is door zijn gebrandschilderde ramen. En daar ik een dochter ben van een glazenier wekte dat mijn interesse. Hij is gebouwd tussen de 13e en 15e eeuw .Toen wij bij de ingang kwamen bleek dat er een forse intree gevraagd werd. Ik weet niet meer hoeveel precies maar het was boven de 10 Engelse pond. En ja, dat vonden wij toch wel aan de dure kant en daardoor hebben wij hem alleen aan de buitenkant bezichtigd. Helaas begon het te miezeren waardoor het allemaal wat somberder overkwam. Wij dwaalden verder door de smalle straatjes en kwamen ook hier een kerstshop tegen. Natuurlijk moest ik daar naar binnen en kocht daar een hanger met een oude Engelse brievenbus. Onze kerstboom is altijd versierd met dingetjes uit allerlei landen. Nu dus ook iets van Engeland erin. Wij aten een broodje op een plein waar wij overdekt konden staan. Later  zochten wij  de bushalte op  via de bewegwijzering nar de P&R halte. Wij moesten bus nr. 3  hebben. Maar hoe wij ook zochten en zochten...... geen halte te vinden en ook de bewegwijzering was weg. Wij terug naar het centrum en weer zoeken en weer niet gevonden. Uiteindelijk heb ik aan een bus chauffeur van een andere lijn gevraagd waar wij moesten zijn. Na nog een eind gelopen te hebben is het ons gelukt en reden wij terug naar de P&R waar de camper stond. Echt prima geregeld zo. De rest van de dag bleven wij in de omgeving van de camping. Toen het eenmaal droog was liepen wij nogmaals langs het water. Ondanks de regen in York vonden wij het toch leuk dat wij hier geweest zijn.

kerstshop in York.

dag 33, 13-8

dag 33.

En ook hier vertrokken wij weer, op naar de laatste stek van deze vakantie.
Het heuvellandschap was ook hier weer prachtig gehuld met grote velden hei. En ook hier ontbraken de schapen niet.
Wij reden door Scarborough,een grote stad waar een hele mooie en lange boulevard is.  Nadat wij deze een eind afgereden hadden leek het toch wel leuk om hier rond te kijken maar helaas was er geen mogelijkheid meer om de camper te parkeren en draaien lukte hier ook niet. Dus zijn wij uiteindelijk  toch maar doorgereden. De laatste toeristische plaats zou York voor ons zijn deze reis .
Allereerst reden wij naar een boeren camping die buiten York lag. Het leek wel aardig maar we waren het er nog helemaal van gecharmeerd en er zijn meerdere campings in de omgeving dus zochten wij nog even verder. Er bleek een speciale camperplaats in York te zijn op loopafstand van het centrum En daar reden wij maar eens naar toe. Wij werden bij de slagboom opgevangen en ik vroeg of wij hier twee nachten konden blijven. Er werd gevraagd of wij gereserveerd hadden. Nou niet dus. De beste man liep zijn kantoor in en kwam terug met de mededeling dat er wel voor een nacht plaats was maar wij moesten wel weten dat het hier voor een nacht 50 Engelse pond kost. Hier schrokken wij toch wel van en ik zei dat wij liever ergens voor twee nachten wilden staan. Hij wenste ons succes met het vinden van een andere plaats maar hij dacht dat het erg moeilijk zou worden. Uiteindelijk zijn wij terug gereden naar de boeren camping waar wij langs gereden waren. Daar werden wij weer allervriendelijkst ontvangen en hier was het geen probleem om twee nachten te blijven. En de prijs was de helft van wat wij in York zouden moeten betalen, 25 Engelse pond. en dat klonk ons beter in de oren.Wij kregen een mooie plaats toebedeeld

en achteraf waren wij blij dat wij hier terech waren gekomen want toen wij eenmaal stonden viel het hier voor 100% mee.
Wij gingen de omgeving eens verkennen. Ook hier liep weer een publick way, ditmaal dwars over een andere camping, waar wij wat onwennig overliepen. Daarna kwamen wij uit bij een rivier en daar was een halte van een boot. Je kon dus hiervandaan met de boot naar York. Helaas alleen niet de volgende ochtend, hij ging twee keer per week en dus niet op woensdag (morgen) als wij naar York wilden gaan. Aan de kant van de weg was een bushalte waarop stond dat er ook een bus naar York zou rijden maar wij konden met geen mogelijkheid uit de tijden komen. Wij staken de weg over en liepen een heel eind langs de rivier, het bleek dus een totaal andere omgeving te zijn dan dat wij in de eerste instantie dachten. Eigenlijk dachten wij in niemandsland te zijn maar dat was totaal anders. Eenmaal terug op de camping vroeg ik aan de beheerder of hij de butstijden wist. Hij adviseerde ons om niet met de regionale bus te gaan omdat hij maar heel weinig rijd en hij wist ook niet of je dan nog wel terug kwam.  Veel beter was om met de camper naar een Park en Ride
(P&R) plaats te rijden. Hij legde uit dat er een was op 10 min. rijden met de camper en daar was een beveiligde parkeerplaats voor campers. Vandaar reed er om de 10 min. een bus naar York. Hij schreef het zelfs op voor ons. Dat was een goed advies van hem. Na het eten liep Albert nogmaals langs het water en zo kwam er ook een einde aan deze dag.

dag 32 , 12-8

dag 32,

Nadat wij de camper van onze plek hadden gereden hadden wij hem, in overleg met de camping beheerder, voor een stal geplaatst.
Wij wilden graag weg en de plaats op het andere veld was nog niet leeg.
Wij hadden het plan geopperd om met de bus naar Witby te rijden. Toen de bus aan kwam heb ik eerst gevraagd of Max ook mee mocht. Dat was geen probleem.
Wij hadden het nare voorval van Ierland nog in ons hoofd, Max mocht op de heenreis wel mee maar op de terugweg niet.

The Swing Bridge over de rivier the Esk

Maar zoals gezegd, hier was het geen enkel pro-
bleem. Whitby is een grote stad met bijna 13.000 inwoners. De stad dateert uit het jaar 657 en rond de 19e eeuw was de visserij de belangrijkste inkomst. Er is nog een vissersvloot die nog op krab vist. Dit deden de mensen echter ook vanaf de kade. Volwassenen en kinderen stonden met een touwtje, waaraan ze een stukje vlees vastmaken, te hengelen  Meer dan het touwtje

krabben vissers

een meeuw roofde Albert zijn hamburger .

in het water te laten zakken was het eigenlijk niet. De ene na de andere krab werd naar boven gehaald . Dit deden ze met name bij The Swing Bridge die over de rivier de Esk ligt. Het is een brug uit 1909. Deze brug verbind het oude en nieuwe gedeelte van Withby aan elkaar. Wij liepen allereerst door het nieuwere gedeelte. Het was etenstijd en wij kochten er een broodje hamburger. Wij aten het aan de waterkant op bij een bord waarop stond: Stop de meeuwen te voeren. Ons eten is niet hun eten. Albert stond te genieten van zijn broodje en voelde iets aan zijn hand.....Het broodje had hij nog maar de hamburger had een meeuw uit zijn broodje geroofd. Dit alles in nog geen seconde tijd. Beteuterd stond hij de meeuw te volgen en ik stond hard te lachen. Kijk nou eens water op het bord staat..... Wij stonden nog bij de kiosk waar wij hem gekocht hadden. Deze keer bestelde ik een broodje worst voor hem. De meeuwen zaten op een dak te loeren of er nog iets te kapen viel maar deze keer kregen ze geen kans.Wij liepen later nog door het oude gedeelte van de stad en  zagen een hele oude vis rokerij uit 1872. Was erg leuk om te zien en te ruiken. Wij liepen de brug weer over naar het nieuwere gedeelte waar ik vervolgens een foto maakte van het oude gedeelte met de Abby op de heuvel en zochten daarna de bushalte weer op. 

Oude gedeelte van Whthby met the Abby

visrokerij uit 1872

wij stapten uit bij Robin Hood's Bay om nogmaals dat leuke kleine vissers dorpje te bekijken om daarna via the public way naar de camping te lopen. Daar stapten wij in de camper en reden naar de plaats aan de andere kant van de weg. Wat een heerlijke dag was dit weer geweest.

Robin Hood's Bay

dag 31, 11-8

dag 31,

Hexam

Hoewel de omgeving ook hier erg mooi is besloten wij toch om verder te trekken.
Het regende weer pijpenstelen en in de omgeving was er niets te beleven.
Allereerst reden wij naar Hexam dat een mooi oud stadje is. De Abby stamt uit de 12e eeuw.
Het was zondag vandaag en het was daardoor en door de regen uitgestorven op straat. De winkels zouden rond  11.00 u. open gaan maar wij waren daar al eerder. Terwijl wij verder reden bleef erg druilerig en later kregen wij opnieuw een enorme hoosbui,  sterker nog een complete wolkbreuk.
De camping die Albert geselecteerd had lag opnieuw in the middle of nowhere en ook hier was het weer erge drassige grond.
Omdat het nog vroeg was besloten wij om het roer totaal  om te gooien om nu dan maar direct naar de kust te rijden in plaats van daar in etappes naar toe te gaan. Wij zouden wel zien hoe of wat.
Al rijdend zagen wij wel veel van de omgeving en een tijdje later reden wij door Auckland. Op zich is dit een leuke stad maar omdat het zo regende reden wij door. Uiteindelijk kwamen wij in het gebied waar er meerdere campings zijn. Albert had er een geselecteerd maar op een of andere manier kwamen wij op een hele andere uit.
Bij de receptie vroeg ik of wij hier twee nachten konden blijven. Het was echter erg vol hier maar als wij het niet erg vonden om op twee verschillende plaatsen te staan was het geen probleem.
Wij vonden dat niet erg want meer dan de stekker eruit trekken  en te verkassen is het niet voor ons.
Wij stonden de op de eerste plek om het kampeer gedeelte. Het was er erg druk maar voor een nachtje was het oké. 
Albert ging rondkijken en de plaats van de volgende dag opzoeken. Hij kwam lachend terug. Weet je waar wij morgen staan? Daar aan de overkant.
Maar bij de receptie hadden ze gezegd dat wij morgen van een ander sanitair gebouw gebruik moeten maken dus dat klopt niet hoor.
Albert ging verder zoeken en het bleek dat er aan de overkant van de weg een camper terrein was.
Het was hier trouwens wel droog en hier hadden ze ook geen regen gehad.
Wij wilden een eindje wandelen en liepen de camping af en zagen een bord waarop Robin Hood's Bay stond aan gegeven over een publicway. Wij volgden dat pad en waar wij toen uit kwamen was een complete verrassing voor ons.
Robin Hood's Bay bleek een heel oud vissersdorpje te zijn dat direct aan de Noordzee ligt tegen de steile kliffen.Het is een leuk gezellig klein dorpje met hele smalle straatjes die erg steil zijn. Kregen het  kruip door, sluip door  gevoel. Sommige straatjes liepen ook boven elkaar en toen wij een bocht om

Robin Hood's Bay bij vloed

kwamen keken wij ineens de zee op. Het was erg druk beneden doordat het vloed was. Alle mensen die op het strand waren moesten naar het stadje omdat het water echt tot aan   de straat kwam.Wij dronken cappuccino

kleinste terras ooit

en aten daar een stuk home made cake bij. Dit was wel erg machtig maar ook erg lekker. Terwijl wij op het kleinste terras aan de straat ooit dit nuttigden werden binnen de stoelen op de tafels gezet, werd er gezogen en gedweild. Ook nu was het pas 16.00 net als bij dat ijs zaakje eerder deze vakantie. Echt op ons gemak zaten wij daardoor niet dus ging ik maar snel betalen met de verontschuldiging dat wij niet wisten dat ze gingen sluiten.Allerlei excuses van de eigenaresse en wij moesten ons totaal niet opgejaagd voelen. tja..... Wij liepen  nogmaals het stadje door om daarna the public way te volgen naar de camper. Wat een leuke ervaring was dit. Totaal onverwachts hadden wij toch een hele leuke dag gehad. Het was een goede beslissing geweest om het roer om te gooien. Wij hebben die avond ook niets meer gegeten, de home made cake was voldoende voor vanavond.

vloed

  Albert ging in de avond nogmaals naar het stadje toe en nu was het eb en daardoor kreeg hij een heel ander beeld te zien. Nu kon hij het strand op en Robin Hood's Bay vanaf het strand bezichtigen

zelfde stukje bij eb

de straatjes lopen erg stijl naar beneden of boven.

dag 30, 10-8

dag 30,

Eindelijk was het droog geworden. Toen wij onze buren gedag zeiden kreeg ik alweer een hug met    een complimentje over mijn Engels.

BijschriAugustijner Abby

Allereerst reden wij naar Jedburgh waar een ruïne staat van de Augustijner Abby.  Ik weet niet meer wie aan mij vroeg : weet je waarom er op die oude gebouwen nooit een dak zit? Nee, dat wist ik niet.
Hij vertelde mij dat , als dit wel het geval was, er dan belasting over het gebouw betaald moest worden en zonder dak dus niet. De Abby is in 1138 opgericht door koning David de 1e en bisschop John of  Glasgow als een priory. Een priory is een 2e huis(kerk) van een klooster of waar een priorin of priores aan het hoofd staat.
Helaas begon het alweer iets te regenen maar wij lieten ons er niet door kisten om toch verder rond te kijken.  Het deed wel erg triest aan en door de regen was het erg stil op straat. Pas toen het ietsje regen in pijpenstelen veranderden besloten wij om toch maar richting de camper te lopen.   Erg jammer want op zich zag Jedburgh er wel gezellig uit.

 En dit was het moment dat wij Schotland uit en Engeland binnen reden. Sommige beekjes traden buiten hun oevers en het water was nu bruin in plaats van helder. Wij reden op een smalle weg en zagen auto's draaien. Toen wij dichterbij kwamen bleek dat de weg zo blank stond dat verder rijden geen optie was.En wat nu? Er zat niets anders op dan dat ik de camper uitging en aan aanwijzingen aan Albert gaf.

Het regent, het regent.......

de beek was buiten zijn oevers getreden dus moesten wij keren.

Aan de ene kant stond een afrastering van gaas en aan de andere kant een oude stenen muur. 5 cm. naar voren....stop! draaien.....6 cm naar achteren....stop en zo maar door.  Na heel veel keer steken lukte het toch om de camper om te keren maar wat nu? Dit was de enige weg naar de camping die Albert geselecteerd had en in dit gebied waren er niet zoveel. Albert raadpleegde deze keer een goed gedetailleerde landkaart waar ook de campings goed op aangegeven stonden  vond er een. Het leek alsof wij in een achtbaan zaten. Heuvel op en af en op wegen die echt heel stijl liepen. Opeens kwamen wij
de Tesco super tegen. Dit is een hele grote supermarkt  en deden daar sinds een aantal weken weer normaal boodschappen. Wij beseften maar al te goed dat wij  bevoorrecht zijn vergeleken de buiten gebieden waar de winkels schaars zijn en het aanbod nihil is.  De camping viel erg tegen, lag erg afgelegen en het was in een gebied dat door de regen een moeras was geworden. Bovendien zouden wij dan in het gras moeten staan en dat was nu even geen goed idee. Zo reden wij veel dorpjes in en uit en zagen hierdoor wel veel van het Engelse landschap. Wij reden door Hexam waar een camping moest zijn. Het was even zoeken totdat wij een wegwijzer zagen. Hij bleek hoog op een heuvel te liggen bij een paardenracebaan. Dit was het eerste jaar dat er een kampeerterrein was aangelegd, alles was gloed nieuw. Wij betaalde ook hier maar 18 Engelse pond inc.stroom,  douche en warm water voor de afwas.Vanuit de camper keken wij over de heuvels het dal in. Eindelijk, eindelijk werd het droog en wandelden wij rond bij de renbaan .Doordat de camping op een heuvel lag was er  in de verdere omgeving niets te beleven. Ook nu weer waren wij blij dat wij even doorgezocht hadden en nu toch op een schitterende plek stonden.

Camping bij de renbaan van Hexam

uitzicht vanuit de campers over de heuvels

 

 

dag 29, 9-8

dag 29,

Deze dag was het bar slecht weer. Code geel was niet voor niets afgegeven. Er was bovendien kans op windstoten. Wij bleven nog maar een dag op de camping in Lauder.
En even later begon het. De dakluiken stonden op een klein kiertje maar zelfs dat ging niet. De wind joeg de regen erdoor naar binnen.
Wij hadden buren met een caravan. De buurman had zijn gas en water al afgekoppeld maar ze vertrokken niet.  Veel later toen de regen eventjes ophield vertrokken ze toch.
Na een half uurtje keerde ze weer terug.Toen wij hem later spraken bleek dat er erg veel water op de weg stond en dat hij de wind toch te erg vond om naar Glasgow te rijden. Wij vermaakte ons in de camper. Omdat het echt koud werd binnen deden wij ons kacheltje aan. Rond 14.00 u werd het droog

Lauder

en grepen wij onze kans om eventjes een luchtje te scheppen. Wij liepen naar het centrum van Lauder,  kochten daar wat  kleine dingetjes en  liepen   door de kasteeltuin weer terug naar de camping.Alles was door en door nat, een stuk van de oprijlaan stond blank. Op de camping was het erg stil, iedereen zat binnen. Tegen een uur of 17.00  werd het erg broeierig en kwamen er hele donkere wolken met daar achter een onheilspellende lucht die vreemd paars/ oranje geel kleurde. Rond een uur of 19.00 u begon het te onweren. Dit was min of meer onze derde verregende dag deze vakantie.

tuin van het Thirlestane Castle

dag 28, 8-8

dag 28,
Deze dag reden wij een stuk verder dan gisteren. Dit omdat er in de komende kilometers geen mogelijkheid was om te overnachten. Wij reden een heel stuk over de snelweg (A-84)  die ligt tussen Glasgow en Edinburgh  Omdat wij niet van grote steden houden lieten wij deze steden links liggen.  De zon scheen weer fel en stak behoorlijk door de voorruit heen terwijl het maar 17 graden was.  Terwijl wij stonden te tanken werd het weer nacht achter ons, grote zwarte wolken hingen in de lucht en het zag er onheilspellend uit .Zo gaat dat
in Schotland, zo brand je weg en zo regent het weer om later weer in de zon te rijden.
Het landschap is hier glooiend met veel akkerbouw en veel schapen en koeien. Toen wij vlakbij Lauder kwamen zag ik waarschuwings borden waarop stond dat code geel werd voorspeld. Dat beloofde niet veel goeds. De camping bevind zich binnen de oude muren van een kasteeltuin. Wij stonden op een grasveld, de echte camper plaatsen met asfalt waren allemaal bezet of gereserveerd.Het grasveld liep niet echt recht dus hadden wij de oprij blokken hard nodig om enigszins recht te staan. Wij verbaasden ons over de prijs van 18 pond per nacht incl. douchen. Dit was veel voordeliger dan dat wij de afgelopen dagen hadden betaald en dat op zo'n mooie locatie. In de middag liepen wij naar Thirlestane Castle. Het is een van de oudste bewoonbare kastelen in Schotland en het dateert uit de 16e eeuw.
Wij kochten een een ouderwets  roze kartonnen kaartje, Max kreeg zijn eigen kaartje in het geel. Het werd verkocht in een klein portiers hokje waar een statige oudere Schotse dame haar best deed. Ik had verteld dat wij niet in het kasteel wilden kijken omdat wij Max bij ons hadden en daarom kregen wij een kaartje  dat alleen toegang tot de tuin en de  thee/ koffie kamer verschafte . Het is een prachtig goed onderhouden kasteel. Wij liepen er helemaal omheen totdat wij niet verder mochten. Een klein

stukje tuin is voor privé gebruik. Nadat wij uitgekeken waren liepen wij de thee/koffie kamer binnen en daar werden ook kleine dingetjes verkocht.
Er waren o.a. potjes jam met de wikkel van het kasteel eromheen. Wij kochten twee potjes, een voor ons zelf en een voor onze buurvrouw die al die weken onze planten verzorgt en de tuin sproeit. Wij hadden nog wat kleine dingetjes voor haar en de jam maakte het compleet.

Deze kamer bevond zich in de keuken van vroeger waar het personeel destijds  bivakkeerde. Als de kasteel vrouw of heer belde dan wist de bediende naar welke kamer hij/zij moest.
Eenmaal buiten maakte ik nog een foto op het bordes dat uitkeek op de prachtige kasteel tuin.  Wij liepen rustig terug naar de camper waar Albert de wikkel van het potje jam nog eens

bestudeerde. Wij waren enigszins teleur gesteld. 
Het bleek dat de jam helemaal niet in het kasteel gemaakt werd. Het kwam gewoon uit een fabriek waar de wikkel van het kasteel omheen gedaan werd. Toen Albert het potje opende bleek het geen jam maar gelei te zijn. Jammer. De smaak was wel goed maar niet echt heel bijzonder. Weer een illusie armer.

dag 27, 7-8

dag 27,

Max was versleten

Het had de hele nacht nog flink door geregend. Max was zo verschrikkelijk moe zodat wij de deur van de camper bij wijze van spreken open konden laten zonder dat hij zou ontsnappen als hij niet vast zat.
Deze dag reden wij maar een kilometer of 50 verder. Waren zo vroeg op deze camping dat wij een halve dag extra moesten betalen.
Ook moesten wij apart voor de douche betalen, 20 penny voor 2 min. 
Albert vond de camping achteraf helemaal niet geweldig, ik vond het wel mee vallen, het lag in het  Loch Lomond &the Trossach
natuur gebied.

In het natuurgebied Loch Lomond &the Trossach

Uit nood moesten wij nog een was draaien doordat Albert gisteravond gevallen was en zijn broek erg vuil was. Hij had nog maar een schone liggen en stel je voor dat er weer iets zou gebeuren.Toen wij de was uit de droger haalden zat deze helemaal onder de pluizen en het was niet goed droog. Maar het zonnetje scheen dus hingen de onderbroeken aan de spiegels van de camper en het tafeltje deed dienst als droog tafel. We moesten toch iets hé? In de middag liepen wij aan het einde van de camping een wandelgebied in. Ook hier zag het er weer goed uit. Wij liepen hier samen met Max en verder helemaal niemand. Na een half uurtje kwamen wij aan een groot meer.

Dagpauwoog

Op een grasspriet zat een mooie dagpauwoog. Er stond een bankje  waar wij op gingen zitten en ineens hoorden wij PLONS. Ja hoor, Max was in het water gevallen. Het gras was zo hoog dat hij de kant niet had gezien. Hij schrok enorm en Albert haalde hem eruit. Een

Max viel voor de 2e keer in het meer.

ezel stoot zich in het algemeen.....
Maar Max wel, even later op een ander plekje exact het zelfde, arme Max. Eenmaal weer terug bij de camper bleek dat de midges of gewone muggen, Max ook te grazen hadden genomen. Zijn buik zat goed vol met bulten en op zijn rug zullen ze ook wel gezeten hebben. Doordat zijn vacht daar wat langer is konden wij ze niet zien.Hij rolde veelvuldig op zijn rug door het gras. sAvonds aten wij een heerlijk diner.  Macaroni met knakworst  en doperwtjes. Thuis zou je die combinatie nooit verzinnen maar de voorraad was op en dit was een nood voorziening. En als je trek hebt lust je alles en het smaakte best.

dag 26, 6-8

dag 26,

Wij verlieten ook deze camping weer  in de regen. Vlakbij de camping stond een grote kudde Edelherten. Ik dacht eerst dat ze door mensen werden gehouden maar er stond geen hek voor. Het ging zo snel aan ons voorbij dat ik geen foto kon maken.
Intussen had Albert gelezen dat er , net als in Nederland, ook hier een overschot is van Edelherten.
Max was intussen erg moe van al dat reizen, wandelen en overal speuren dat hij eigenlijk , als hij de kans kreeg, de hele dag wilde slapen. . Ook had hij zere voetzolen van alle dat gravel en keien waar hij over heen moest lopen. 
De meren lopen over van Loch Ness naar Loch Locky en Loch Linnhe, wij reden weg A-82.

Falls of Foyer

donkere wolken pakte zich samen .

Even voor Fort William is een kabelbaan. Wij reden door omdat wij al zoveel mooie uitzichten gehad hadden.Even later pakten de wolken zich samen om zich even later uit te storten in een gigantische regenbui.  niet normaal hoeveel water er uit de lucht kwam.   Wij lieten daardoor Fort William voor wat het was.  Net toen wij voorbij the Falls of Foyers reden werd het droog en konden wij ze even bezichtigen. Er liepen hier veel wandelaars met grote rugzakken op hun rug. Die maakten duidelijk een meerdaagse tocht. Niet veel later bereikten wij de top van de berg waar alweer een prachtig uitzicht was. Het Loch Tulla Vieuwpoint. Laat daar nou een kar staan waar broodjes hamburger en worst e.d.verkocht werden en laat  het nou heel toevallig lunchtijd zijn. En anders deden

Kar waaruit broodjes Hamburger, wordt e.d. verkocht werd.

wij net alsof het lunchtijd was. Ze smaakten heerlijk. Terwijl wij ze opaten zag ik de verte alweer een aantal Edelherten. Ze stonden te ver weg om er een mooie foto van te maken. Wij hadden geen ogen genoeg om al het natuurschoon in ons op te nemen. Langzaam aan reden wij naar beneden

Tyndrum

goudzoeker.

en vonden een camping langs de A-82 bij Tyndrum. de camping lag midden in een natuurgebied en dat merkten wij direct al toen wij de camping gingen verkennen. Albert zag een eekhoorn van de ene naar de andere boom springen en er vlogen tal van mooie vogeltjes rond. Bij de sta caravans stonden voederhuisjes waar ze op af kwamen. Allereerst liepen wij richting Tyndrum. Meer dan een aantal huizen aan de doorgaande weg, een benzinepomp en een dorpswinkeltje was het niet. Wij liepen terug naar de camping en liepen over een bruggetje de beek over.In het water zagen wij een man zitten die naar goud aan het delven was! Ik vroeg aan hem of hij al iets gevonden had , hij ontkende dit. Ik vroeg hem of ik een foto van hem mocht maken er kreeg daar toestemming voor. Later die middag liepen wij nogmaals langs de beek en nu was er ook een gezin die aan het zoeken

natuurgebied bij de camping

waren. Wij liepen over het smalle paadje en gingen telkens aan de kant voor de backpackers
die ons tegemoet kwamen. Sommige liepen alleen,
maar meestal met z'n tweeën.  Een van hen vroeg hoelang het nog lopen was naar de camping. Toen ik vertelde dat het nog een minuut of 20 lopen was klaarde zijn gezicht op. Ik vroeg welke afstand hij had afgelegd deze dag. Ongeveer 20 mijl zij hij. Een mijl is ongeveer 1600m. (32 km.) Eenmaal terug op de camping kochten wij een ijsje bij de receptie. Ik vroeg welke tocht de backpackers maakte. ze vertelde dat het de  The West Highland Way is.
Het is een route van Glasgow naar Fort William, een tocht van 100 mijl. Bij de receptie is een stempelpost. Toen wij naar de camper liepen zagen wij deze mensen uitgevloerd bij hun tentjes liggen. Leuk om te zien.
Ik zocht nog even op het goud zoeken hier. Er blijkt een goud mijn in Newton grange een oude mijn te zijn waar ook een museum bij is. Sávonds regende het weer behoorlijk en toen Albert Max nog even liet plassen is hij uitgegleden en kwam op zijn stuitje terecht. Oeps. Zijn broek vol met modder en nat tot op zijn onderbroek. Het deed behoorlijk zeer.