dag 26, 6-8

dag 26,

Wij verlieten ook deze camping weer  in de regen. Vlakbij de camping stond een grote kudde Edelherten. Ik dacht eerst dat ze door mensen werden gehouden maar er stond geen hek voor. Het ging zo snel aan ons voorbij dat ik geen foto kon maken.
Intussen had Albert gelezen dat er , net als in Nederland, ook hier een overschot is van Edelherten.
Max was intussen erg moe van al dat reizen, wandelen en overal speuren dat hij eigenlijk , als hij de kans kreeg, de hele dag wilde slapen. . Ook had hij zere voetzolen van alle dat gravel en keien waar hij over heen moest lopen. 
De meren lopen over van Loch Ness naar Loch Locky en Loch Linnhe, wij reden weg A-82.

Falls of Foyer

donkere wolken pakte zich samen .

Even voor Fort William is een kabelbaan. Wij reden door omdat wij al zoveel mooie uitzichten gehad hadden.Even later pakten de wolken zich samen om zich even later uit te storten in een gigantische regenbui.  niet normaal hoeveel water er uit de lucht kwam.   Wij lieten daardoor Fort William voor wat het was.  Net toen wij voorbij the Falls of Foyers reden werd het droog en konden wij ze even bezichtigen. Er liepen hier veel wandelaars met grote rugzakken op hun rug. Die maakten duidelijk een meerdaagse tocht. Niet veel later bereikten wij de top van de berg waar alweer een prachtig uitzicht was. Het Loch Tulla Vieuwpoint. Laat daar nou een kar staan waar broodjes hamburger en worst e.d.verkocht werden en laat  het nou heel toevallig lunchtijd zijn. En anders deden

Kar waaruit broodjes Hamburger, wordt e.d. verkocht werd.

wij net alsof het lunchtijd was. Ze smaakten heerlijk. Terwijl wij ze opaten zag ik de verte alweer een aantal Edelherten. Ze stonden te ver weg om er een mooie foto van te maken. Wij hadden geen ogen genoeg om al het natuurschoon in ons op te nemen. Langzaam aan reden wij naar beneden

Tyndrum

goudzoeker.

en vonden een camping langs de A-82 bij Tyndrum. de camping lag midden in een natuurgebied en dat merkten wij direct al toen wij de camping gingen verkennen. Albert zag een eekhoorn van de ene naar de andere boom springen en er vlogen tal van mooie vogeltjes rond. Bij de sta caravans stonden voederhuisjes waar ze op af kwamen. Allereerst liepen wij richting Tyndrum. Meer dan een aantal huizen aan de doorgaande weg, een benzinepomp en een dorpswinkeltje was het niet. Wij liepen terug naar de camping en liepen over een bruggetje de beek over.In het water zagen wij een man zitten die naar goud aan het delven was! Ik vroeg aan hem of hij al iets gevonden had , hij ontkende dit. Ik vroeg hem of ik een foto van hem mocht maken er kreeg daar toestemming voor. Later die middag liepen wij nogmaals langs de beek en nu was er ook een gezin die aan het zoeken

natuurgebied bij de camping

waren. Wij liepen over het smalle paadje en gingen telkens aan de kant voor de backpackers
die ons tegemoet kwamen. Sommige liepen alleen,
maar meestal met z'n tweeën.  Een van hen vroeg hoelang het nog lopen was naar de camping. Toen ik vertelde dat het nog een minuut of 20 lopen was klaarde zijn gezicht op. Ik vroeg welke afstand hij had afgelegd deze dag. Ongeveer 20 mijl zij hij. Een mijl is ongeveer 1600m. (32 km.) Eenmaal terug op de camping kochten wij een ijsje bij de receptie. Ik vroeg welke tocht de backpackers maakte. ze vertelde dat het de  The West Highland Way is.
Het is een route van Glasgow naar Fort William, een tocht van 100 mijl. Bij de receptie is een stempelpost. Toen wij naar de camper liepen zagen wij deze mensen uitgevloerd bij hun tentjes liggen. Leuk om te zien.
Ik zocht nog even op het goud zoeken hier. Er blijkt een goud mijn in Newton grange een oude mijn te zijn waar ook een museum bij is. Sávonds regende het weer behoorlijk en toen Albert Max nog even liet plassen is hij uitgegleden en kwam op zijn stuitje terecht. Oeps. Zijn broek vol met modder en nat tot op zijn onderbroek. Het deed behoorlijk zeer.