Noordkaap

vervolg dag 12,

Toen we uitgekeken waren reden we de E-6 weer op en kwamen hier de eerste rendieren weer tegen. Eindelijk, zo mooi die dieren in de ruige natuur rondom de Noordkaap.  Voor en na de tunnels liggen er veeroosters in de weg om de rendieren eruit te houden.. Toen we die roosters voor de eerste keer over reden schrok Max zo enorm van het geluid dat hij direct niet meer op de grond tussen ons in op zijn kussen wilde liggen. Hij zocht zelf een andere plek op maar bleef bang, arm dier. We bleven genieten van de weg die al hoger en hoger ging.

het duurde en duurde maar. Elke keer als we een
bocht om waren hoopte ik de rots te zien waar we mede voor naar Noorwegen gegaan waren.
En toen ..... eindelijk.......zag ik hem liggen. En weer was er dat euforische gevoel in mij, zo bijzonder, zo speciaal dat wij weer helemaal op dat uiterste puntje van Europa waren. We hadden van te voren al besloten om deze keer 2 nachten op de Kaap te overnachten. Dit om de kans op een mooie midzomer zon  te kunnen zien te vergroten en ook omdat het zo'n speciale plek is. Natuurlijk weet ik dat de Noordkaap niets meer dan een plaat asfalt is. Heel veel mensen kunnen het ook niet begrijpen dat het voor anderen zo speciaal is om hier te zijn, die vinden het enorm tegen vallen.Iedereen ervaart deze plek op zijn eigen manier. Wij moesten erg oppassen dat wij het niet gingen vergelijken met 5 jaar geleden. Toen hadden wij een prachtige midzomer zon gehad. Maar het blijft de natuur en die is nooit te voorspellen.

de grote kudden rendieren op de ruige vlakte voor de camper.

de rendieren met enorme grote geweien op hun kop. Je weet niet half hoe zwaar die zijn.