dag 8

dag 8,

Ik had de wekker op de telefoon om 06.15 gezet omdat wij rond 7.30 in Oblio zouden aanmeren. Dan konden wij nog even douchen en aan dek kunnen kijken.
Maar terwijl de wekker afging werd er door de geluid installatie rond geroepen dat het zelf bediening restaurant geopend was en dat je daar kon ontbijten. En tegelijkertijd werd er op de deur geklopt. Buongiorno, sveglia e alzarsiper favore....( Goedemorgen, wakker worden en opstaan alstublieft) en zo ging de steward de hele gang af en weer terug. Daarna begon hij op een scheepsbel te rammelen en weer te roepen. Verslapen kon je dus echt niet, je werd je hut uitgepraat. Logisch want als je eenmaal je hut uit bent beginnen ze direct met de bedden af te halen ( hadden wij zelf al gedaan) en due hut schoon te maken voor de terug reis

de eerste contouren van Sardinië

Wij liepen naar het dek , iets wat wederom een zoektocht was, en zagen de eerste contouren van Sardinië opdoemen. Exact om 07.30 u meerde de Moby aan in Oblio . Wij mochten al heel snel van boord. Nu was het de bedoeling dat wij snel zouden stoppen om Max uit te laten. Die lieverd was in de camper gebleven vannacht in zijn benche. Dit deden wij omdat dit vertrouwd was voor hem en aan het einde van de dag is hij toch altijd moe en dit was zowel voor Max als voor ons veel rustiger dan dat wij hem mee zouden nemen naar de hut. Bovendien moet je dan een speciale hut boeken  maar wij hadden hier veel meer rust van.
Maar eventjes stoppen was er niet bij. Wij reden vanaf de boot eigenlijk direct een doorgaande weg op waar het niet mogelijk was om te stoppen. Wij kwamen aan in het plaatsje Palau en reden daar rond. Uiteindelijk kwamen wij aan op een boulevard en keken zo naar de zee. Dat was een prima plek om Max uit te laten en om te ontbijten, iets wat we nog niet gedaan hadden.  Nou hadden wij wel het bord gezien waarop stond : campers verboden. Wij dachten meer dat dit voor s'nachts was. Dat je er niet mocht overnachten. Na een minuut of 20 kwam de politie voorbij rijden. Wij eden net alsof wij van niets wisten en ik wenkte met mijn handen dat wij door zouden rijden. Dikke duim omhoog van de politie en weg wezen.

aan boord van de veerboot

Maar nu? Waar zouden wij heen rijden, waar zou er een camperplek zijn??
Tijdens het rondrijden in het plaatsje Palau hadden wij wel een kassa gezien en een opstelplaats van een veerpont. Zullen wij daar heen gaan ? Vroeg ik aan Albert. Ja, wij moeten toch wat, maar eerst maar eens vragen wat de overtocht kostte.
Gelukkig sprak de beste man Engels en vertelde mij dat de overtocht 58 euro was voor een retour. Inmiddels had Albert al op de camper app gekeken en hij had gezien dat er op dat eiland een camperplaats was met zeer goede recensies. Wij besloten om over te varen en zo zaten wij binnen een uur van de ene boot op de andere.De overtocht duurde ongeveer 20 min. Net zoals je van Den Helder naar Texel vaart . Wij kwamen aan bij het plaatsje La Maddaena wat op Isola

La Maddalena op Isola Maddalena

 Mddalena ligt. (Isola betekend eiland) Wat een schitterend plaatsje als je zo aan komt. Palbomen op de boulevard, mooie huizen en winkels echt schitterend. De camperplaats werd direct al goed aangegeven en na een minuut of tien rijden arriveerden wij op de camper plaats en dat was even acclimatiseren. Het was een kurkdroog zand stoffig terrein maar wij vonden wel een mooie plek. /vanaf ons plekje keken wij zo naar de Tyrreense zee. Vanaf de camper naar de zee was nog geen 50 meter. Het was warm,  volgens Google 28 graden maar er stond wel een verkoelend windje. Albert had de parasol aan mijn stoel vastgebonden om voor schaduw te zorgen.Later gingen wij de zee in en dat was heerlijk. Het water was flink opgewarmd en wij waren al snel door. Max moest er niet zoveel van hebben, het is geen waterrat.Maar ook hij had echt warm en Albert tilde hem de zee in. Hij wist niet hoe snel hij eruit moest en ging door het zand rollen. Natuurlijk zag hij er niet meer uit. Dit herhaal-  de zich een aantal keer deze dag.  

 

Het was echter wel jammer dat er heel veel rotsen hier lagen. Zo zwom je in aardig diep water en zo stootte je armen of benen aan gemeen scherpe rotsen. Tussende middag zei Albert ; ik ga even in de  pizzeria  kijken of er wat te eten is. Albert spreekt totaal geen woord buiten de deur maar toch ging hij op pad. Hij kwam terug met twee panini;s, twee belegde broodjes met tomaat en mozzarella . Hij had ze aangewezen en duidelijk gemaakt dat wij ze bij de camper opaten. heerlijk waren ze.

s'avonds liepen wij nog een rondje over de camping en werden wij getrakteerd op een prachtige ondergaande zon.