gad 34

Dag 34
Zoals gezegd reden wij vandaag terug naar huis. Wij waren blij dat wij besloten hadden om een dag eerder naar huis te rijden. Het was regen en nog eens regen.
In de middag kwamen wij thuis na ruim vier en een halve week.

dag 33

daqg 33,

We reden vandaag op de scooter naar Boppard. Wij liepen hier wat rond en dronken er cappuccino in een konditorei .De eigenaresse was erg aardig maar ietwat amicaal. Ook werd er voor Max goed gezorgd met een bak water en een hondensnoepje.

Max bleef rustig zitten

Wij hadden borden gezien met de aanduiding dat er een Sesselbahn was. En omdat wij toch nog de hele dag hier waren besloten wij om daar heen te wandelen. We liepen en liepen en.....
Wij zeiden al nog een klein stukje anders lopen wij terug om de scooter te halen. Maar op een gegeven moment waren wij er ineens. De Sesselbahn ligt  buiten Boppard. Het bleek een echte ouderwetse Sesselbahn te zijn die beheerd werd door een oud echtpaar.

uitzicht op de Rijn

Wij kochten kaartjes, nog van die ouderwetse kartonnen kaartjes en Max mocht op schoot mee voor 1.50 Hij kreeg wel zijn eigen kaartje.
Max was onder de indruk en bleef heel rustig bij Albert op schoot zitten. Eenmaal boven moet je nog een stukje lopen eer je het prachtige uitzicht over de Rijn hebt.  Voor de rest heb je daar boven niet zoveel en gingen wij weer naar beneden. Intussen was het lunchtijd en liepen wij terug naar de konditorei. Op de kaart had ik gelezen dat er hier wel echte Fleisch Kase verkocht werd en Albert moet dat toch zeker een keer gegeten hebben. Weer werden wij heel hartelijk begroet. Het smaakte heerlijk en toen wij weg gingen kregen wij zelfs een kus. Iets TE amicaal dus. Daarna op de scooter terug naar de camping. Wij hadden gelezen dat er morgen regen voorspeld werd en zo besloten wij om dan maar een dag eerder naar huis te rijden. En zo kwam er een mooi eind aan een lange, prachtige vakantie.

op de foto zie je het niet. Een oud scheef oud  huis in Boppard

dag 32

dag 32,

Boppard am Rhijn

een van de vele vakwerkhuizen in Boppard

Vanmorgen vertrokken er heel veel mensen en zodoende mochten wij onze camper verplaatsen naar een mooier plaatsje. Wij stonden nog niet langs de Rijn maar konden nu wel tussendoor de vele schepen voorbij zien varen. Ook de trein rijdt hier aan beide zijden van de Rijn en dat betekend dus dat je ongeveer om de 2 minuten , zowel overdag als s'nachts , een trein voorbij hoort razen. Het is misschien raar maar het stoort niet, je slaapt daar gewoon doorheen, het hoort erbij en bovendien weet je dat als je hier bent.
Wij reden op de scooter naar Boppard en hingen daar de toerist uit. Boppard is ook weer een leuk stadje met vakwerkhuizen. Wel erg toeristisch maar ook leuk om hier rond te kijken. Ook hier moesten wij wennen aan de koelere temperatuur maar het was droog .

dag 31

dag 31,

Wij verlieten onze geliefde camperplaats en reden weg. Er was regen voorspeld en de donkere wolken waren al boven Kressbron. Wij reden richting Boppard in Duitsland. Het was erg druk op de weg en wij reden van de ene file de andere in. Rond 16.30 kwamen wij aan op camping Sonneeck.
Hopende dat er hier nog een plaatsje voor ons was. Er stond een wachtrij bij de receptie en ik hoorde de medewerkers steeds vragen of er gereserveerd was. Ik kneep hem best want het was immers al 16.30, wij hadden een eind gereden en hadden weinig zin om nog een andere camping te zoeken. Wij hadden geluk, er was nog een plaats vrij, helaas niet direct langs de Rijn. Maar we stonden best aardig. Ook van deze dag geen foto's doordat het een reisdag was.

dag 30

dag 30,
De afgelopen nacht heb ik zowaar een fleece dekentje over mij heen getrokken. Wij waren de hitte van Sardena gewend maar nu was het ineens weer heerlijk fris s'nachts. Het was eventjes een cultuur en temperatuur schok maar dat wende al weer snel.
Toen wij de camper uitkwamen was alles zowaar nat van de condens, iets dat wij de laatste drie weken ook niet meer hadden meegemaakt.

ons plaatsje op de camperplek

Op Sardena heeft onze koelkast het erg zwaar gehad om alles koel te krijgen. Nu waren de dingen die uit de koelkast kwamen erg koud, de koelkast kon een standje minder gezet worden.
Wij aten buiten maar wel met een trui/vest aan.  Er was een plaatsje vrij gekomen en Albert reed de camper daar naar toe.
Na de koffie reden wij op de scooter naar Lindau, een Insel stad.

haven van Lindau

Dat betekend dat de ( oude)stad op een Schriereilandje ligt.
Wij waren hier vorig jaar ook al geweest maar het was absoluut geen straf om hier weer rond te lopen. Lindau alt stadt heeft prachtige oude huizen en gebouwen met de mooiste muurschilderingen.  Ook ging ik een van de prachtige kerken in.Prachtig allemaal. Wij aten nog wat bij een
konditorei  maar helaas kwam Albert hier te pas. Hij vindt Fleisch Kase altijd erg lekker. Dit is een soort opgeblazen plak ham die je op brood eet. Ik vroeg nog aan de ober of ze dit serveerden maar hij begreep het al niet helemaal. Toen hij aankwam met het bordje kreeg ik direct al medelijden met Albert. Op zijn bord lagen 2 sneetjes brood met vier soorten kaas. En Albert lust geen kaas. Maar hij heeft het wel dapper opgegeten. Wij liepen nog langs de haven en reden daarna weer terug naar de camper.  Na liepen wij nogmaals naar de Bodensee en zagen nu pas dat het langs het water helemaal veranderd was. Het was opgevuld met grof grind en nu kon je een heel eind lans de see lopen.  Voorheen kon dit niet vanwege struikgewas en onkruid maar dat was nu allemaal verwijderd.  Omdat het grind niet echt makkelijk liep gingen wij over een grote camping terug.  Wat een prachtige dag hadden wij weer gehad.

Oude panden met prachtige muurschilderingen

dag 29

dag 29,

De volgende ochtend werden wij wederom gewekt door de stuard. Kloppend op alle deuren met een luide stem Buongiorno roepend. Svegliati per favore ( wakker worden alstublift) Een aantal keer achter elkaar. Verslapen was onmogelijk want tegelijker tijd werd er door de intercom rond geroepen dat je kon ontbijten in het zelf bediening restaurant. Dat betekende dus snel je kooi uit, aankleden en ontbijten. Deze keer aten wij wel aan boord zodat wij eenmaal van boord niet eerst nog een plaatsje moesten zoeken om te ontbijten.
Daarna snel naar het buiten dek. Precies op tijd meerde de Moby aan in de Porto van Genova.(7.30)
Wij mochten al heel vlot van boord en reden het in slaap liggende Italie binnen.
Het eerste wat wij deden is een plaatsje zoeken waar wij Max uit konden laten. Max was al die tijd in de camper in zijn benche gebleven en die moest dus nodig uit. Maar dit lukte helemaal niet doordat je direct op de doorgaande wegen van Genova rijd. Uiteindelijk lukte het wel en daarna reden wij door naar Zwitserland . Het weer werd slecht , het begon te regenen. Regen? wat is dat? de laatste drie weken hadden wij immers geen spat gehad. Het leek erop dat het voorlopig ook niet zou stoppen met regenen. Wij reden door tot aan Spluchen waar Albert een camping geselecteerd had.  De omgeving was prachtig en wij wilden hier graag 2 nachten blijven. Intussen was het 13.30  Er stond een medewerkster van de camping op de trap met een map in haar handen. Ik liep naar de receptie en zag dat deze gesloten was tot 16.00 u. De medewerkster liep mij straal voorbij, er kon nog net een groet af. Op een bordje stond dat, als de receptie gesloten was, je op de linker kant van de weg kon parkeren om te wachten totdat de receptie open ging. Wat is dit nou weer voor gekkigheid.Het was nu 13.30 dat betekende dus dat wij nog twee en half uur in de regen aan de linker kant van de weg konden wachten. Ze had toch even kunnen zeggen van zet hem maar even op een plaats neer dan komt u om 16.00 zich even aanmelden en dan kijken wij naar een definitieve plek. Niets van dit alles en zo besloten wij om dan maar weg te rijden. Ook omdat er de eerste dagen slecht weer voorspeld werd. Wij besloten om dan nog maar twee uurtjes door te rijden om naar Duitsland te gaan. Daar is in Kressbron een , voor ons welbekende, prachtige camperplaats aan de Bodensee. Daar is altijd plaats dus geen zorgen. Rond de omgeving van Chur veranderde de hevige regenval in buien. De temperatuur was rond de 20 tot 25 graden. Boven in de bergen was het iets frisser dan beneden. Wel een verademing voor ons hoor. Het scheelde 20 graden met Sardena!  En zo waren wij ineens vanaf Sardena in Duitsland. In Kressbron was het droog en nadat wij het laatste plaatsje bemachtigd hadden( zo druk hadden wij het nog nooit gehad hier) gingen wij direct met Max naar de Bodensee. Wij aten s'avonds op het leuke terras van het restaurant dat zich bij de camperplaats bevind. Wij wisten dat het hier altijd een komen en gaan is en wij zouden morgen wel afwachten of er een beter plaatsje vrij zou komen. Voor nu was het prima. Wij konden naar bed.

Van deze dag geen foto's gemaakt

dag 28

dag 28,

Afgelopen nacht was de laatste voor ons op Sardena.. Wij moesten deze dag nog volmaken want om 21.30 zou de Moby ons weer terug varen naar Italië .
Wij deden het heel rustig aan en reden nogmaals op de scooter naar  naar San Paolo .
Daar kuierden wij wat rond en gingen weer bij de haven zitten om bootjes en mensen te kijken.
Tegen etenstijd aten wij bij restaurante pizzaria  een heerlijke pizza .
In Italie krijg je natuurlijk de originele pizza's.
Hier zit veel minder beleg op dan in Nederland maar de smaak is niet te evenaren. Heerlijk was het.
Daarna reden wij terug naar de camping waar wij de scooter weer achterop de camper  zette. Wij namen nog een verfrissende douche maar eigenlijk had dat totaal geen nut.
Eer wij bij de camper waren konden wij, vanwege de hitte,  weer gaan douchen.Rond 17.15 verlieten wij de camping en reden naar de Porto van Olbia. Veel te vroeg natuurlijk maar stel je eens voor dat het ook hier weer zo'n enorme chaos zou zijn zoals het in Genova( Genua) was. Ook ditmaal weer geen adres op de ticket war wij moesten zijn..
Maar ook deze keer reden wij in een keer goed . Zodra wij bij de gates aankwamen werden wij keurig doorverwezen naar de juiste opstelling- plaats. Ook werd er ditmaal uitgelegd dat als je de camper verliet, je altijd je i.d kaart en de reispapieren mee moest nemen. Dit alleen voor controle op het terrein. Wij gingen een gebouw binnen waar een aantal reis organisaties waren waaronder ook de Moby. Wat een heerlijkheid!! Hier was de airco aan. Wij kwamen helemaal bij. Er was een grote wacht ruimte en ook een restaurant. Wij kochten nog wat drinken en wilden weer naar buiten. Hier moest je dus bij de uitgang de papieren en je i.d. kaart laten zien en ook werd er gekeken of Max echt wel op de papieren stond. Alles was natuurlijk in orde en toen mochten wij weer naar buiten. Als je hier dus niets te zoeken had kwam je er ook niet meer uit. Wel een heel veilig gevoel. Ook buiten liepen de nodige bewakers rond.

aankomst van de Moby

En toen ging het langen wachten beginnen. Wij gingen op de kop van de haven op een muurtje zitten. Op een gegeven moment zagen wij in de verte een dikke zwarte roet pluim. Kijk daar komt hij zeiden wij tegen elkaar. Niet dus, er kwam wel een schip maar van een andere maatschappij. Even later weer

Wachten totdat ook wij aan boord mogen

een dikke roetpluim in de verte met daarachter weer een.  Uiteindelijk was de derde de Moby. Het werd druk op de kade, een en al bedrijvigheid. Alle drie de schepen meerde bijna tegelijk aan en ook alle drie de boten moesten leeg. Je kunt je niet voorstellen hoeveel auto's , vrachtauto's , campers , caravans enz. van een zo'n schip komen. Dan moeten er nog containers uit met afval, was voor de wasserette enz. Dan moet zo'n schip ook weer bevoorraad worden en tegelijkertijd worden de wachtende auto's weer ingeladen. Dit alles liep heel gestroomlijnd . Wij mochten weer als een van de laatste aan boord . Toen wij net op het buitendek stonden vertrok de Moby al. Intussen was het al donker geworden. Olbia is vanaf het water niet zo'n heel spectaculair gezicht. Wij bleven nog eventjes kijken en vertrokken daarna naar onze koele hut. Deze keer zaten

Arrivederci Sardena, bedankt voor de mooie dagen

wij iets meer naar het midden en daardoor hadden wij nu een iets groter raampje. Ik ging nog even douchen om daarna moe maar voldaan de kooi in te rollen.

dag 27

dag 27,

Nou, dat was me het avondje wel. Vanaf deze plaats vertrekken er veel campers naar Oblia waar de veerponten vertrekken naar Italië enz.
Dat betekende dus dat er s'avonds laat nog campers vertrokken. Dat was niet het ergste maar er stonden twee buurmannen tot diep in de nacht heel hard te praten.
Het hielp niets of je het raam luidruchtig dicht deed, ze keken alleen maar en kletsten gewoon luid verder. En bovendien was er weer flink harde muziek vanaf de camping. Ook liep onze buurman zijn camper in en uit, sloeg met zijn deur maar vertrok toch niet. Voor ons was de maat vol dus dat betekende de volgende morgen  biezen pakken en wegwezen. Hier bleven wij geen minuut langer. Niet alleen vanwege de luidruchtige nacht maar ook omdat de omgeving zwaar tegenviel.
En zo kwamen wij dus toch nog op een ander camping terecht.
Deze ligt bij het plaatsje San Paolo.

de haven van San Paolo

Toen wij er aankwamen werden wij heel vriendelijk ontvangen. Albert mocht meelopen om een plekje te kiezen.. Dat vond hij op een groot (gras)veld dat nu geel en kaal was vanwege de erge hitte die ook hier was.
Hier voelde het direct goed aan. Maar o, wat was het warm. Wij draaiden de luifel uit met een zonwerend doek aan de zijkant. Max lag onder de camper af te koelen in de schaduw waar het ook een beetje tochtte .
In de middag reden wij op de scooter naar San Paolo. Wat een leuk plaatsje is dat! Wij stalden de scooter ergens en liepen langs de haven. In de zee stond op een afstand een puntige grote rots in het water. Daarvoor lag een verschrikkelijke lelijke zeilboot. Het leek wel van de marine. Albert zocht het later op en het bleek een Russisch  zeilschip te zijn dat van een Russische miljardair is. Het is echt een lelijk zeilschip van 140 meter lang en 25 meter breed. Het heeft 8 verdiepingen en de masten zijn elk 25 meter hoog. Kost maar 300 miljoen. En dat lag daar dus voor die rots.
Wij gingen aan de rand van de haven zitten waar Max zo het water in kon lopen. Officieel was het ook hier weer verboden voor honden maar niemand zei er iets van. Wij zaten ook niet aan het strand dat verderop was. Wij keken wat rond en gaan nog opzoek voor slippers. Albert zijn

leren slippers hadden het begeven en wilde graag nieuwe hebben. Helaas, er waren alleen strand en badslippers te koop.
Intussen was het weer ruim 40 graden. Toen wij weer  bij de receptie van de camping aankwamen vroeg ik of dit nou de normale temperatuur van Sardena was.  Wij hadden immers gelezen dat de normale temperatuur in deze maanden 24 tot 28 graden zou zijn. De medewerkster vertelde dat deze temperatuur ook voor de Sardeense bevolking extreem was. Ze vertelde ook nog dat de temperatuur van het zeewater nog nooit zo warm is geweest als dat het nu was.

de rots met aan de rechter kant het Russische zeilschip.( met vergrootglas te zien)

In de avond toerden wij nog wat op de scooter en wilden Max wederom af te laten koelen in het water maar wat wij ook deden, hij had er geen zin meer in.

dag 26

dag 26,

Vannacht is het erg warm gebleven. Wij hadden alle ramen wijd open gezet maar het wilde buiten niet afkoelen.
Het werd tijd om ook deze plek te verlaten en om op zoek te gaan naar de volgende bestemming.
De laatste keer op Sardinië, de rondreis zat er bijna op.
Albert had ook deze keer een plek geselecteerd op ongeveer 30 km afstand voor Olbia waar a.s. zaterdag de boot naar Italië weer vertrekt.  Heel rustig reden wij daar naar toe en onderweg vulden wij de voorraad weer aan.  Ramen wagenwijd open maar ook nu bleef het ronduit warm. Is ook niet raar met 42 graden.
Wij kwamen aan in San Teodord en vonden daar de camping/ vakantie oord/camperplaats.
Wij hadden bij aankomst zo onze twijfels en Albert ging eerst rond kijken. Nog steeds hadden wij twijfels maar hij had een plek gezien die nog wel wat leek. Enzo besprak ik bij de receptie voor 2 nachten deze plek.

Max koelde bij de ventilator af.

Toen wij eenmaal stonden was het wel erg wennen, het was krap maar oké, niet zeuren. Toen wij eenmaal gesetteld waren zochten wij de zee op waar deze plaats direct aan lag volgens de info die wij hadden. Ja ja, wij liepen eerst heel ver over de weg die heel lang was en waaraan veel huisjes stonden van vaste gasten. Er kwam geen eind aan. Aan het einde van die weg liep de weg naar het strand maar dat was nog steeds niet te zien. Het werd Max allemaal teveel, hij kon de hitte niet aan. Het zand brandde onder zijn pootjes. Een hond koelt af door te hijgen en ook door zijn voetzolen te koelen en dat laatste kon gewoon niet met deze warmte. Het arme beest ging liggen en wilde en kon geen stap meer verzetten. Hij was bevangen door de warmte. Zijn ogen begonnen te draaien.....Albert tilde hem op en wij liepen terug. Bij de lange weg met huisjes zagen wij een kraan met een slang eraan. Heel zachtjes deed Albert die kraan open en koelde heel zachtjes aan zijn zooltjes. Na een paar minuten kwam hij wat bij en begon aarzelend een paar slokjes te drinken. Wat een nare ervaring was dit. Even later maakte Albert Max zijn buik iets nat en tilde hem weer op om naar de camper te dragen. Eenmaal daar legde wij hem voor de ventilator neer en toen kwam hij snel weer bij. De rest van de dag bleven wij bij de camper omdat er in de hele omtrek geen plaatsje of zo was, helemaal niets

dag 25

dag 25,

Vannacht stopte alle harde muziek rondom ons stipt om 01.00u  Onze luidruchtige buren waren ook in ruste en nadat er nog twee campers laat arriveerden werd het stil op de camperplaats.
Ondanks de de rumoerige avond besloten wij toch om nog een nachtje hier te blijven. Wij vonden het stadje erg leuk dus namen wij de lawaai in de avond op de koop toe. Onze lieftallige buren vertrokken ineens en zo was het ineens lekker rustig .
In de ochtend bleven wij bij de camper. Rond het middag uur zouden wij een panini halen in het "restaaurant" op de camperplaats.

ons plekje op de camperplaats

Ik zou dat wel eens eventjes regelen. Buiten stond er een bord dat je dat hier echt kon halen. Veel meer als een kantine was het eigenlijk niet en er lagen ook geen panini's klaar. Toen ik er om vroeg en nog duidelijk maakte dat wij ze bij de camper op wilde eten stopte die meneer twee witte broodjes in een zak en dat was het. Hoezo taal barrière ?
Ik was te overdonderd om te zeggen dat ik belegde panini's wilde en zo ging ik met het zakje broodjes , lachend, terug naar Albert.
Laat mij het maar regelen hoor zei ik tegen Albert en ik kon mijn lachen niet bedwingen.
Hoezo? vroeg hij. Ik opende het zakje en liet de twee kale broodjes zien. Albert had zich ook al op een lekker broodje verheugd. Helaas ging dat feest niet door.
Wij belegde de broodjes zelf en aten ze op.
In de middag reden  wij weer naar Cala Conone waar wij gisteren in het centrum een honden strand hadden gezien. Wij gingen er zwemmen tussen alweer de rotsen en zowaar ging Max ook het water in sterker nog, hij kon er geen genoeg van krijgen. Na ongeveer twee uurtjes poedelen hadden wij het weer gezien en stapten weer op de scooter. Wij toerden nog wat rond en zochten een benzine pomp omdat de  scooter  benzine nodig had. Al snel zagen wij een bordje waarop een benzinepomp aangegeven werd. Maar de weg er naar toe ging te stijl omhoog en dat trok hij niet. Ik besloot om af te stappen en eventjes te wachten zodat Albert met Max konden gaan tanken. Het duurde en duurde en toen kwamen ze terug. Zonder getankt te hebben. Albert had de slang al boven de tank toen er iemand naar buiten kwam die vertelde dat de benzine pomp leeg was . Benzine pomp leeg? dat kon ons alleen maar gebeuren. De tankauto was wel onderweg maar hoe laat die zou arriveren was niet duidelijk. Gelukkig tankt Albert altijd bij als er nog ongeveer een halve tank gevuld is dus wij konden wel weer terug naar de camperplaats komen. Dan maar een andere keer tanken, geen probleem.  In de avond deden wij lopend nog een rondje Cal Gonone, waar het weer een en al gezelligheid was.

Albert kwam weer terug zonder getankt te hebben

Later op de avond schalde de muziek weer vanaf drie kanten over de camperplaats. Er kwam muziek vanuit twee gelegenheden bij het strand en een vanaf een bar/discotheek naast de camperplaats. Deze keer stopte het ineens om 23.00 u.
En zo gingen wij al weer voor de 25e keer deze keer ons bed in.