flakstad/Ulusvag

24-7

Albert had in een boekje gelezen dat in Ballstad de grootste vissers haven van Noorwegen zou zijn. Natuurlijk wilden we hier graag kijken, op naar Ballstad dus. Helaas is het ons al vaker gebeurd dat ,als er in de boekjes staat dat het een bezienswaardigheid is ,wij er iets anders over denken. Wij vonden het drie keer niks en waren al snel weer bij de camper.We reden verder en aten een broodje op

Een brug zoals er zoveel in Noorwegen zijn.

een parkeerplaats/uitkijkpunt met uitzicht over een
fjord en op een brug, een zoals er vele zijn in Noorwegen. Als je recht voor zo'n boogbrug gaat staan en alleen
het wegdek omhoog ziet  dan is het net alsof je zo de hemel inrijd.We reden door tot aan Lodingen en daar namen wij de pont naar Bognes. Hier verlieten

Als je recht voor de brug staat is het net alsof je zo de hemel inrijd

wij de Lofoten dus. We hadden ook over kunnen voren van Moskenes naar Bodo maar doordat, met name ik, een niet zo'n fijne ervaring op deze boot heb gehad leek het me geen goed idee om deze tocht nog eens te maken. Van Lodingen naar Bognes duurt de tocht een uurtje en dat beviel beter. We zaten nog niet aan boord en de eerste druppels vielen boven de Lofoten. Voor ons idee waren we dus prima op tijd van de eilanden af. We kwamen aan in Bognes en dat ligt weer aan de E-6. Nabij Ulusvlag vonden we een camping.

uitzicht vanaf de boot naar de Lofoten

flakstad en touren over het laatste gedeelte van de Lofoten

23-7

Vannacht erg slecht geslapen. Doordat het hier nog steeds niet donker wordt s'nachts hebben de meeste mensen niet door dat het nacht is.Tot heel laat kwamen er nog mensen aan en gingen hun tent opzetten. Dat gebeurd wel eens vaker maar deze mensen praten heel hard en toen hun tentje stond gingen ze ook nog eens heerlijk koken. Ook dat moet ieder voor zich weten maar denk hierbij wel dat het nacht is en dat iedereen het gerammel van jouw pannetjes kan horen ( grrrr).
Maar goed, we besloten om rustig aan het eiland te gaan bekijken. In mijn herinnering zag het er hier en daar heel anders uit. Bleek achteraf dat ik dingen door elkaar haalde . Zo miste ik een viskar met gedroogde vissenkoppen die volgens mij in het oude dorpje A moest staan.( Je spreek A als O uit)
En A was in mijn beleving groter dan nu. Toen we de camper geparkeerd hadden stapten we uit en zagen een groot rek met stokvis. Deze keer stonk het niet zo erg
als toen wij hier eerder waren.We reden weer wat verder en zochten een museum waar oude visserij artikelen te zien waren. Op de heen weg had ik hem gezien maar op de terugweg zijn we er schijnbaar voorbij gereden. We besloten om niet meer terug te gaan om het te zoeken en toerden heerlijk verder. Net voor een brug stopte Albert ineens bij een grote viszaak/restaurant waar ze ook stokvis verkochten. En daar stond dus de kar die ik kwijt was.
Op de heenweg hadden we een andere camping gezien. We wilden graag nog een nachtje in dit gebied blijven en bedachten dat het leuk zou zijn om dan op een andere camping te staan. Maar eer we het door hadden waren we al bij de camping waar we vandaan gekomen waren en eigenlijk vonden we het allebei wel best. En zo kwam het dat we voor de tweede keer op een camping stonden. Dit hadden we alleen nog maar op de Noord-Kaap gedaan. We zochten een ander plekje uit, dit keer vlak bij de zee. Max vermaakte zich heerlijk daar.We konden tot heel laat buiten zitten en de zon kleurde weer prachtig rood. Het beloofde weer een prachtig schouwspel van de zon op de berg te worden. Helaas, op het moment suprême verdween de zon achter de wolken. En zo kwam er een eind aan alweer een heerlijke dag. 

flakstad

 22.45 genomen. Alpengluhen zoals de Duitsers zeggen. In het echt zo mooi. Het is op de foto haast niet weer te geven.

22.50.  echt 5 min. later. De zon was inmiddels van de berg af, en daalde neer op de zee.

Gullesfjord botn/ Flakstad

22-7
Nadat we afgerekend hadden op de camping reden we verder over deE-6 tot aan Lodingen.
Daar sloegen we af richting de kust.( de E-10) Op een gegeven moment hadden we een mooi plekje gevonden om koffie pauze te houden. En jawel wederom stopte er een bus met Duitse toeristen. De deur ging open en als vliegen verspreiden ze zich over de prachtige plaats. hup hier heen, foto maken hup daar heen hup volgende foto en 10 min later waren ze weer vertrokken. Nou zijn de Lofoten erg in trek dus was het logisch dat hier veel toeristen waren. Boven in Noorwegen is dat veel minder dus we moesten er eventjes aan wennen. Ook wij trokken weer verder en toen..... langs de kant van de weg

uitzicht bij de koffie pauze s'morgens

op een schuine helling zag ik hem staan. Heel even maar want al rijdend schiet je er snel voor bij. Ik zag echt waar.... EEN ELAND.  Hij stond met zijn kont naar de weg te grazen. Albert vroeg nog of hij moest keren maar eer je dan weer terug bent is de eland al weg en al zou hij er nog zijn dan hadden we op de doorgaande weg toch niet kunnen stoppen. Albert heeft hem niet gezien maar ik weet het heel zeker.In Solvear hebben we nog eventjes rond gekeken maar in de dorpen/stadjes zijn hier is niet zoveel te beleven.
Wat verder op de weg kwamen we een bordje tegen met een pijl naar een bezienswaardige plek. En omdat wij het rustig aan zouden doen sloeg Albert dus af.  We kwamen voorbij een strand waar het heel erg druk was. De weg was al smal en er stonden ook nog eens auto's langs de weg geparkeerd. Albert had al spijt dat we afgeslagen waren en wilde ergens draaien. Niet dus,! Geen een mogelijkheid om dat te doen.Al snel kwamen we een stoplicht tegen voor een brug. Eerst mocht het tegenovergestelde verkeer erover en dan wij. Het was zo'n hele hoge steile brug maar wel goed te doen met de camper. Toen kwamen we weer langs zo'n druk punt. drommen duikers liepen hier over de weg om naar een plek te gaan om te duiken. En nog steeds geen kans om om te draaien. Weer verder kwamen we een heleboel berg bergbeklimmers tegen.  Toen ik naar de rotsen keek zag ik ze ook klimmen. Nou dan maar door rijden en zien waar we uit kwamen dachten we. Weer een brug met stoplichten. pfff.... En dan eindelijk komen we helemaal aan het einde van de weg in een piep klein oud vissersdorpje genaamd Hellingvaer. Natuurlijk keken wij er rond. Het was er gezellig druk en het was leuk om er eventjes rond te lopen.En toen moesten we die zelfde weg weer terug. Omdat we nu wisten wat ons te wachten stond leek de weg veel korter als heen. Uiteindelijk vonden we een mooie camping nabij Flakstad. Heerlijk aan het strand. We stonden iets hoger dan het strand en hadden een schitterend uitzicht over de zee en de bergen.. We

uitzicht vanaf het plekje waar wij stonden.

aten buiten, liepen over het strand en speelden met Max en zijn bal, dronken buiten koffie en genoten van het uitzicht en de rust. Rond een uur of 22.45 gingen we heel tevreden naar bed. Nou hebben ook wij dak luiken in de camper en vanuit mijn bed kan ik daar heel makkelijk bij. Ik besloot om nog een keer an het uitzicht te genieten vanuit dat dakluik.  Wat ik toen weer zag......De avond zon stond op de berg achter ons en kleurde de berg rood ALPEN GLUHEN. Wauw zo mooi had ik dat nog nooit gezien. Dus snel mijn bed weer uit. Deur open en nog snel even foto's maken. In mijn pyjama.
En ik was echt de enige niet die dat deed.En het was nog maar  net op tijd want 5 min later was het al weer gebeurd. Wat een geweldige dag hadden wij met een prachtig toetje.

Skibotn/Gullesfjord botn

21-7,

De receptie van de camping met lupine waar heel Noorwegen mee vol staat.

Vannacht bijna niet geslapen. De meeuwen schetterden de hele nacht door, heel hard en die hielden me uit de slaap. De volgende ochtend   reden verder over de E-6 tot aan Bjervik en sloegen hier af naar de E-10 richting de Lofoten eilanden. Albert had een camping uitgezocht op het bovenste gedeelte van de Lofoten. de Vesteralen. Deze dag hadden we niet zo veel zin om ver te rijden.  Eenmaal op de plek aangekomen waar deze camping ongeveer moest zijn kwamen we bedrogen uit. De camping bestond niet meer. Geen nood, we zouden kijken bij de eerste de beste camping die tom tom camper of de kaart aangaf. Verassing..... op heel de weg in de buurt van de E-10 was geen camping of camper plaats te vinden. Ook stonden er geen borden langs de weg waar eventueel een camping was die niet in onze gegevens stonden. Dit kon toch niet waar zijn! We besloten om richting het onderste gedeelte van de eilanden te rijden en dan maar zien waar we terecht zouden komen..En eindelijk na 70 km. vonden we een camping aan het Gulles fjord, natuurlijk aan het water. Een heerlijk rustig plekje met
uitzicht over het fjord. Toen we aan  kwamen was het wat bewolkt. Het water was dan ook grauw gekleurd. Even later scheen de zon het was het water blauw. Het uitzicht veranderde met de minuut. Het werd weer eb en keken op de bodem van het fjord. S'avonds was het weer vloed, weer anders.

Uitzicht vanuit mijn bed. Zo wil ik elke ochtend wel wakker worden :)

Alta river camp/ Skibotn

 We konden zowaar buiten in onze korte broek ontbijten. En terwijl we dat deden keken we mensen. De een ging onder de douche, de volgende ging aan de afwas, en de motor rijders uit de hyte's vertrokken. Trouwens, de hotel bus was ook al verdwenen toen wij op kwamen. Dat hadden ze heel stil gedaan want wij hadden er niets van gemerkt.Ook wij gingen weer verder over de E-6. We ervoeren het allebei heel anders dan 5 jaar geleden. Op de bergen rondom ons lag een dik pak sneeuw. En of het nou daardoor kwam of omdat we weer zo onder de indruk van de prachtige natuur waren weet ik niet maar we genoten. We reden langs het Alta fjord en kwamen langs een uitkijk punt. Natuurlijk stopten we hier en maakte ik een foto,bijna exact de zelfde van 5 jaar terug. Hier was een restaurant en ook weer tenten met Sami souvenirs. Weer later reden we van het ene fjord naar het andere. We deden bij de Remi boodschappen en zagen daar de heerlijke skollebollen, heerlijke broodjes meteen soort bakkersroom en kokos. Als het maar even kon aten we die elke dag bij de koffie. Dit

gedeelte van de E-6 staat op de kaart met groen aangegeven wat betekend dat het een prachtige weg moet zijn. Nou daar hebben ze echt gelijk in. Wat een prachtige uitzichten. We reden van het ene panorama uitzicht naar de andere alsof we in een film reden.We von
den een camping nabij skibotn waar we vanuit de camper een prachtig uitzicht over een fjord hadden. En dat uitzicht veranderde nogal. We kwamen aan toen het wat somber was en het werd eb..We keken op de bodem van het fjord waar veel vogels hun voedsel zochten.

maandag, Alta

Op deze camping was het behoorlijk druk, na enig zoeken hebben we toch nog een leuk plekje kunnen vinden. En ja hoor, de belevenis van 5 jaar geleden herhaalde zich. Er kwam weer een hotel bus voor ons staan.

foto van 5 jaar geleden op dezelfde camping

Eventjes een foto van 5 jaar geleden toegevoegd voor mensen die niet weten wat een hotel bus is. Deze was namelijk veel mooier dan die dit jaar ons kwam vergezellen en dus heb ik geen foto's van deze keer. De mensen slapen achter de raampjes, 3 boven elkaar. Ze hebben banken e.d mee en achter in de bus is een soort keuken. Ze leven dus buiten en slapen in de bus met, in dit geval 42 mensen . Tja, ieder zijn vakantie toch? Wij genoten van het doen en laten van deze mensen. De chauffeer en de reisleidster kookten, ieder had zijn eigen bord en liep langs en kregen een kwak eten op het bord geserveerd. Daarna ging iedereen zijn eigen bord afwassen en doen wat hij/zij wilden doen. Deze groep bestond uit voornamelijk mensen van af een jaar of 50 en ouder.  Toen wij deze bus echter  aan zagen komen gingen

wij direct douchen. We zagen het al helemaal ge-
beuren dat iedereen tegelijk dat wilden doen. Het was een gezellige avond waarop we nog lang buiten konden zitten. Hier verhuren ze ook hyte's
(blokhutjes) die verhuurd worden voor met name motor rijders
. Het was dus een komen van allerlei verschillende nationaliteiten.

vervolg zondag ,Noordkaap/ Alta

We ervaren deze weg trouwens heel anders dan 5 jaar geleden, toen een strak blauwe lucht en nu dus eerst die mist en later weer zon. Wat we nu zagen onder weg was voor ons ook weer een nieuwe ervaring. Rendieren in de sneeuw, zoekend naar water waarschijnlijk. Wat een prachtige ervaring

weer. We reden verder en het werd gelukkig al weer wat warmer. De zon scheen op de voorruit dus de temperatuur werd gelijk aangenamer. Nadat we een tijdje gereden hadden kwamen we in een bocht een prachtig uitzicht op een fjord tegen. Een goed koffie momentje dus. Heerlijk rustig, geen mens te zien, heerlijk samen genieten van dit moment. Tja, ik had de koffie nog niet bruin, stopt er een touringcar met Duitse passagiers naast ons. Ze keken letterlijk het heerlijke broodje uit onze mond. Ja hoor hebben wij weer. De chauffeur pakte ineens zijn verre kijker en begon te wijzen. De mensen raakte opgewonden. Maar wat hij kan , kan ik ook dacht ik en ook ik pakte onze verre kijker en wat ik toen zag...... ongelooflijk. 4 grote vissen sprongen uit het water een voor een om hoog. Ze kwamen uiteindelijk zo dicht bij , we schatte de afstand op zo'n 50 meter bij ons vandaan. Ik bleef maar foto's nemen en filmen. En ineens sprongen er 3 met een mooie boog uit het water. Wat geweldig. Zo'n zondagmorgen moment hadden we nog nooit gehad.

we twijfelden wat voor vissen het waren, bruin vissen of dolfijnen.

  Pas toen wij weer thuis waren en de foto's op de p.c. zagen zijn we er bijna zeker van dat we dolfijnen gezien hebben. Het filmpje is van zo'n slechte kwaliteit dat ik het maar niet plaats hier. Goed, de bus met Duitsers vertrok weer en wij bleven nog eventjes genieten. Aan de overkant van de weg was een Sami souvenir winkeltje en daar kochten we Rendier geweien. Ik had het idee dat deze wel leuk zou staan in een herfst/kerst stuk. Zag het al helemaal voor me met mos wat ik ook al had meegenomen uit de natuur en ook heb ik veel Scandinavische kerst ballen/hangers. Elk jaar neem ik uit het land waar we op vakantie zijn iets mee voor in de boom en zo hebben wij elk jaar een hele leuke versierde boom. Maar goed we hadden dus de geweien gekocht en ook wij reden weer verder. Nog helemaal in een euforische stemming over wat wij gezien hadden. We reden door naar Alta en stonden net als 5 jaar geleden op de Alta river camping.

Noord kaap vervolg 3 en dag 13

Toen het moment van de totale zons daling geweest was vertrokken zo langzamerhand de bussen weer maar rond een uur of 0.200 u vertrok de laatste pas.  Omdat het gewoon daglicht was hadden we zelf ook geen idee van de tijd. We gingen naar bed en waren blij met onze verduisterings- gordijntjes in de camper , zo konden we het zelf nog enigszins donker maken.  Natuurlijk bleven er mensen heen en weer lopen maar uiteindelijk werd het toch rustig.


Dag 13.

Wakker worden op de kaap is al bijzonder is dat. Wetende dat je op het uiterste puntje van Europa zit met alleen de Noorse zee nog voor je. En nog mooier is het als je dan ook nog eens buiten kunt ontbijten. En dat geluk hadden wij! Natuurlijk wel met een extra trui aan maar het was zonnig, een strak blauwe lucht.. De rendieren liepen rustig te grazen vlak voor ons. Heel deze dag konden wij buiten vertoeven, rustig op ons gemak foto's nemen zonder dat er al te veel mensen waren. Het leek weer een mooie avond te worden. Dit was echt vakantie.

Max op de bekende wereldbol

                                      

S'avonds herhaalde het hele gebeuren zich weer. De touringcars kwamen weer, andere campers, fietsers en tentjes waren er en toen het rond een uur of 22.30 kwamen de wolken, werd het mistig

rond 22.30 kwamen de wolken

en begon het niet te waaien maar te stormen. We liepen blauw aan van de kou en bleven lang in de camper. Op het moment van de totale zons daling was er niet veel meer te zien. We gingen daardoor ook eerder naar bed. De camper heeft heel de nacht staan te schudden van de wind, je werd bijna zeeziek :). De volgende ochtend konden we de camper die naast ons stond niet meer zien door de mist. Deze stond ongeveer 4 meter bij ons vandaan. Nadat we binnen ontbeten hadden zijn we langzaam aan vertrokken, de mooie weg terug naar beneden. Eenmaal een paar honderd meter gereden te hebben kwamen we onder de wolken uit en scheen het zonnetje weer.  We besloten om de kerstman ,die hier ergens moest zijn over te slaan.

vervolg dag 12 nr.2

Het werd druk, heel erg druk met campers maar zo gezellig. We konden zelfs naast de camper uit de wind zitten, welles waar met een fleece vest aan maar toch was dit wel bijzonder. Vaak is het hier te winderig, te koud ,mistig of regenachtig. Wij hadden dus geluk.We aten buiten en Max had zijn eerste ontmoeting met een rendier. Nou is Max een heel dapper hondje maar een rendier is toch wel heel erg groot. Later gingen we het gebouw in waar van alles  te doen is. Natuurlijk erg toeristisch en commercieel. Er draaide een film die we 5 jaar geleden ook al hadden gezien over de vier jaar getijden op de Noord kaap. Natuurlijk is er ook een souvenir winkel en daar kochten we alleen een sticker voor op de camper. Je moet toch laten zien dat je op de Noord kaap geweest bent. We dachten er ook cappuccino te drinken met wat lekkers erbij. Maar toen we de prijzen zagen bedachten we dat de koffie die we zelf zetten ook lekker was. /?Tja, we zijn nu eenmaal echte Hollanders. Toen we weer buiten kwamen arriveerden de eerste touringcar bussen met passagiers van de cruise schepen die dus in Honingsvog aanmeren. Het werd drukker en drukker en alle mensen liepen rond en genoten nu al van de mooie zon die te zien was. Het werd later en later en toen werd het ook 24.00 u.

23.45 u

Het tijdstip waarop de zon op zijn laagste punt was en wat hadden we weer een geluk! Het was zo goed te zien

23.30 u

 

in totaal waren er 23 touringcars gekomen.

Noordkaap

vervolg dag 12,

Toen we uitgekeken waren reden we de E-6 weer op en kwamen hier de eerste rendieren weer tegen. Eindelijk, zo mooi die dieren in de ruige natuur rondom de Noordkaap.  Voor en na de tunnels liggen er veeroosters in de weg om de rendieren eruit te houden.. Toen we die roosters voor de eerste keer over reden schrok Max zo enorm van het geluid dat hij direct niet meer op de grond tussen ons in op zijn kussen wilde liggen. Hij zocht zelf een andere plek op maar bleef bang, arm dier. We bleven genieten van de weg die al hoger en hoger ging.

het duurde en duurde maar. Elke keer als we een
bocht om waren hoopte ik de rots te zien waar we mede voor naar Noorwegen gegaan waren.
En toen ..... eindelijk.......zag ik hem liggen. En weer was er dat euforische gevoel in mij, zo bijzonder, zo speciaal dat wij weer helemaal op dat uiterste puntje van Europa waren. We hadden van te voren al besloten om deze keer 2 nachten op de Kaap te overnachten. Dit om de kans op een mooie midzomer zon  te kunnen zien te vergroten en ook omdat het zo'n speciale plek is. Natuurlijk weet ik dat de Noordkaap niets meer dan een plaat asfalt is. Heel veel mensen kunnen het ook niet begrijpen dat het voor anderen zo speciaal is om hier te zijn, die vinden het enorm tegen vallen.Iedereen ervaart deze plek op zijn eigen manier. Wij moesten erg oppassen dat wij het niet gingen vergelijken met 5 jaar geleden. Toen hadden wij een prachtige midzomer zon gehad. Maar het blijft de natuur en die is nooit te voorspellen.

de grote kudden rendieren op de ruige vlakte voor de camper.

de rendieren met enorme grote geweien op hun kop. Je weet niet half hoe zwaar die zijn.

Hammerfest/Noordkaap

moderne kerk in Hammerfest

dag 12,
We reden s'morgens eerst terug naar het centrum van Hammerfest. Nou ja, centrum is misschien wat te4 veel gezegd maar in ieder geval was er een cultuur markt. Dit hadden we in Denemarken ook al eens gezien. Er stonden kraampjes met natuurlijk Hollandse stroopwafels, Franse kaas, Spaanse paella enz enz. Het was leuk om er even rond te kijken. We reden de ongeveer 55 km terug naar Oldefjord en namen daar de E-6 weer richting de Noordkaap. De E-6 is de enige weg naar de Noordkaap en wat is dat een mooie weg. We reden door tunnels en talloze fjorden. Het licht was daar zo bijzonder mooi. Fel blauw en bijna niet te4 beschrijven. Je moet dit eigenlijk met eigen ogen zien. Een aantal kilometers voor de Noordkaap bogen wij af naar Honningsvag, het hoogst gelegen stadje van Noorwegen. Als je er dan toch bent moet je ook alles gaan bekijken dachten we. Op onze vorige reis, 5 jaar geleden hadden we dat niet gedaan en achteraf vonden we dat jammer. Honningsvag is piep klein en eigenlijk bijna niet. En toch leggen daar enorme cruise schepen aan. Het stadje wordt dan overspoeld met touristen die met bussen naar de Noordkaap vervoerd worden om daar de midzomer zon te zien.

typisch Noors houten kerkje in Honningsvag

haventje van Honningsvag.

Karigasniemi/Hammerfest

Dag 11,
We deden deze dag eerst nog even boodschappen in een winkeltje dichtbij en we wilde ook nog graag even de tank vol met diesel doen, nu kon het nog in euro's. Vandaag zouden wij de grens  Finland/Noorwegen overgaan.
We reden de brug over de rivier over en kwamen eigenlijk direct het bord met tulli tegen
Krijg nou wat, zaten we ineens al in Noorwegen, niks tanken
inen met euro's betalen. Welkom thuis zullen we maar zeggen. We hadden dus echt op de (bijna) grens overnacht!
Op een of andere manier voelde het ook direct anders. Heerlijk !We reden over de E-6, DE weg naar de Noord kaap.
Al snel zagen we de eerste echte bergen en niet onbelangrijk
de eerste fjorden. 

 En dat is het landschap waar we zo naar uitgekeken hadden. We aten wat op een rustplaats met een prachtig uitzicht en daarna reden we door tot aan Oldefjord. We reden door de eerste Noorse tunnels, en die zijn totaal anders dan in Nederland. Uit gehakt in de bergen en niet afgewerkt van binnen. Je ziet daar zo de ruwe steen massa en het is er behoorlijk donker ondanks de verlichting die er aanwezig is. 

Hammerfest vanuit de camper

vanuit de camper keken we zo over een fjord richting Hammerfest.

Bij Oldefjord namen wij de weg 94 richting Hammerfest. Vroeger op school leerde wij dat plaatsje op de kaart van Europa. Toen leek dat het eind van de wereld voor ons en nu waren wij daar zomaar. Het voelde heel bijzonder aan voor mij. In Hammerfest had Albert op tom tom camper een camping gevonden. Deze lag aan de rand van een fjord nabij de Noorse zee.
Vanuit de camper hadden we een prachtig uitzicht op dat fjord. Het was een betoverend gezicht hoe het stadje in het water weerspiegelde.


We hebben nog een poging gewaagd om naar het stadje toe te lopen maar dat bleek net te ver voor mij te zijn. We genoten van de rust en het uitzicht.

Sodankyla/Karigasniemi

dag 10, Vandaag was het droog  maar  bewolkt en hoe verder we naar het noorden kwamen hoe kouder het werd. logisch, hier waren we op voorbereid.  We rede n het echte finse lapland in, dit wilden we zo graag. Tot nu toe viel ons het landschap ietwat tegen. Albert had van te voren al gespit in de boekjes die wij hebben en ook op de p.c. Ook hier was over dit gebied niet veel te vinden. Wij snappen nu ook waarom. De lappen trekken zomers de velden in met de rendieren en de vrouwen blijven in hun dorp en verkopen hier en daar spulletjes (souvenirs ) Er zijn in dit gebied in de zomer heel veel muggen, we zijn letterlijk plat gestoken. Ik had zelfs nog een flesje met een soort olie(tee tree) gekocht in Finland. Ik moet zeggen dat een druppeltje olie op een muggenbeet echt goed hielp. Maar het werden wel hele grote bulten., echt niet fijn. Het gebied werd hier en daar al wat ruiger en on ontgonnen.
Er hingen hier reusachtige spandoeken langs de weg, welkom in (naam weet ik niet meer) het was een stadje waar vroeger goud gedolven werd. Hier wilden we rond kijken. Toen we er eenmaal waren viel het heel erg tegen. Een armoedig gehucht waar niets te beleven viel. Dat was jammer. De lappen wonen in gewoon moderne huizen . Wij als toerist hoopten nog mensen in kledendracht te zien maar ook dat is een illusie. De kledendracht dragen ze vooral op hoogtij dagen.

Wat op viel was dat de oudere mensen hier geen rollator maar een soort dubbele step. Je moet dit zien als een step met 2 planken met daar tussen aan het stuur een mand waar ze dingen in kunnen vervoeren. Het was wel typisch alleen in dit gebied. Wel leuk om de oudjes op een step te zien rondrijden.Onderweg aten we aan een groot meer

Het leek wel of we alleen op de wereld waren, heerlijk rustig en genietend aten we onze lunch.Hier zagen we ook de eerste rendieren van deze vakantie, het begon erop te lijken, dit wilden we graag.
Intussen beseften we ons ineens dat we erg dicht tegen de Russische grens waren, heel bijzonder voor ons. We kwamen voorbij een camping waar het erg stil en mooi was. Het was echter een moerassig  gebied en aangezien we niet nog meer muggen bulten wilden zijn we toch maar door gereden.Intussen hadden we al besloten om niet richting Kirkenes te rijden. Dat zou nog ongeveer 200 km omrijden zijn. En ja, wij zijn nou eenmaal geen stads mensen. We vervolgden dus de E-75 tot aan Karigasniemi waar we een leuke camping vonden. Het was een soort terrassen camping waar wij halverwege op een helling stonden. Helemaal onderaan de berg was een rivier waar we s'avonds nog heerlijk gelopen hebben. Maar ook hier stikte het helaas van de muggen, we waren daar intussen helemaal klaar mee maar het was niet anders.

tussen 2 wierook anti mug staafjes, een citronella kaars en een citroen stick tussen mijn knieën in geklemd is het te doen om buiten te zitten. Zodra de wierook op was kwamen de muggen weer op ons zitten. Zelfs Max had het goed bekeken, hij ging zelf tussen al die anti muggen zooi in liggen, 

Rovaniemi/Sodankyla

dag 9,
en weer verder ging de reis. We reden de zelfde weg richting Ivalo, waar het Santa park aan ligt. We reden deze nu voorbij en kwamen niet veel later op de Finse poolcirkel.
En hier ging het kwartje vallen. Nu snapten we waarom er gisteren stond dat het nog zoveel km. naar de kerstman was. De enige echte kerstman woont dus hier en niet waar we gisteren waren. Dat was een soort attractie park. We voelden ons wel een beetje genept hoor. Maar goed, we keken er rond en vonden het toeristisch maar wel erg leuk.Hier waren veel souvenir winkeltjes en wat de een verkocht vond je niet bij het volgende winkeltje. Ook hier was weer een zilversmid. Dit gebied staat bekend om de zilver vondsten van weleer. Ook keken we bij de lijn van de poolcirkel op het asfalt. Of die lijn nu hier precies loopt laten we maar in het midden, het ging om het idee.

In het huis van de kerstman hing een hele, hele grote klok aan het plafond.

  Hier was ook het postkantoor van de kerstman. Je kon hier vast je kerstkaart kopen en adresseren en tegen de tijd van kerstmis versturen ze hiervandaan je kaart. Leuk idee toch? Wij hebben dat niet gedaan maar zat mensen wel
Nadat we rondgekeken hadden reden we weer verder en sloegen een weg in die als bezienswaardigheid aangeschreven staat ( E-63) Wij vonden die weg nou niet zo bezienswaardig maar goed. We kwamen aan in Sodankyla en vonden daar een camping. We waren er lekker vroeg en dat hield in dat we na aankomst direct een was in de machine deden. Niet te geloven voor 1 euro de was gedaan en de droger was gratis. Dit soort prijzen zijn wij in skandinavie niet gewend. Er was zelf een droogkast waarin je kleding kon hangen die niet in de droger kan. helemaal geweldig. we konden weer een week vooruit met kleding ed. Nadat dit allemaal geregeld was zijn we nog een eindje gaan wandelen. Er stond hier een staaf  kerkje uit 1683 wat prachtig gerenoveerd was. Volgens ons werd dat kerkje  nog steeds gebruikt, de begraafplaats erbij in ieder geval wel

staafkerkje 1683

interieur van het oude staafkerkje

Kemi/Rovanimi

dag 8,

zodan, we konden merken dat we verder naar het noorden reden. Toen we weg reden was het 9 graden! Daar hadden we natuurlijk rekening mee gehouden wat dat weet je nu eenmaal als je zover naar het noorden reist. Onderweg werd de 3\4 broek verruild voor een lange broek en het t shirt voor een trui, zo koud hadden we het .
De enige echte kerstman woont in Rovaniemi dus daar moesten we zeker naar toe. We verlieten de E-4 en reden de E-75. Onderweg kwamen we al snel de bordens keskustua tegen Jaaaaaa, daar moeten we heen. Albert volgde keurig de borden tot in Rovanimie. En toen ineens waren we ze kwijt.Keren en nog eens goed opletten. Ja hoor, daar stond het weer Keskustua daar heen. En weer waren de borden weg. We snapten er helemaal niets meer van. Dan eerst maar naar de camping gereden en daar gevraagd waar we de kerstman konden vinden. We kregen een platte grond mee. Nog 8 km richting richting Ivalo ......
Dat was lachen, keskustua betekent  dus centrum. Elke keer dat wij in het centrum kwamen waren de borden verdwenen.... raar hoor.

Oke, we reden dus de aangewezen weg en kwamen spandoeken tegen

Santa park, nog 30 km. Maar ineens na een paar kilometer stonden we ineens al bij het park. Dat was wel heel raar. Eerst stond er nog zoveel km en toen waren we er ineens, nou ja t'zal wel goed zijn.

We gingen naar binnen het gebrul van de rendieren was te horen op een bandje. Een lange gang in een grot door en toen waren we er. Alles in kerstsfeer, een elfenschool, sleeën van de kerstman, winkeltjes enz.  En toen.... ja hoor daar was hij DE kerstman. Natuurlijk gingen ook wij met hem op de foto

we zijn er een tijdje rond blijven kijken en daarna zijn we die 8 km. weer terug naar Rovanimie gereden en zijn naar de camping gegaan. 

fish camp/Kemi

 dag 7,
Wat een rust was dat hier op de camping. We hoorden alleen nog maar het kabbelen van de zee. Vanmorgen vroeg was Max nog zo moe dat hij zelf zijn benche  weer in ging.We reden nog weer verder over de E-4 en reden nu aan de bocht van de Botnische zee nabij het Finse Lapland, een van de doelen die we erg graag wilden zien. Onderweg kwamen we nog een mooi kerkje tegen op Zweeds grond gebied. Voor we er erg in hadden reden we ineens de grens over naar Finland. Zo! dit is nieuw voor ons, hier zijn we nog nooit geweest.
Het Deens en Zweeds is, na enige ervaring nog wel iets te begrijpen, het lezen dan. Maar van het Fins bakte ik helemaal niets. Er was erg weinig info over dit gebied te vinden zowel op het internet als in de boekjes. Ook had ik nog gezocht naar Fins op reis maar ook dat had onze boekhandel niet. Nu had ik hem misschien via internet kunnen bestellen, ware het niet dat ik me dat pas kort voor de aanvang van de reis bedacht. Nou ja, zonder komen we er ook wel dacht ik. We reden door tot aan Kemi. De campings waren niet zoveel maar ja , we moesten toch eens ergens overnachten. We kwamen dus aan in Remi,nog steeds aan de Botnische zee. Het leek de Kralingseplas wel. We stonden met erg weinig mensen op een soort grasveld. We konden gewoon zelf een plekje uitzoeken en aan het einde van de middag, begin avond, kwam er een mevrouw bij de receptie waar we ons aan konden melden. In Finland betalen ze ook met euro's dus dat was weer makkelijk. we betaalden hier 21.00 euro. En op deze plek begon het drama met de muggen. Veel muggen.

Damsjo/ iets voor Pitea een fish camp.

dag 6,
Voor wij met vakantie gingen wisten we al dat het ,hoe verder we naar het noorden zouden rijden, s'nachts niet donker zou worden.
Toen we het eenmaal ervoeren was het toch weer vreemd. Vannacht eerst om 24.00 u en later nog rond 03.30 u een foto vanuit het raampje gemaakt. Zo onwerkelijk ! Het is maar goed dat de camper voorzien is van verduisterings- gordijnen. anders raak je helemaal uit het dag/nacht ritme.

We reden weer verder over de E-4. In heel Zweden staat erg veel lupine langs de weg, meest lila, donkerpaars en roze tinten. Veel andere bloemen kwamen we echt niet tegen in het voornamelijk groene landschap.

Voor het eerst dit jaar gebruikten wij onze visa kaart, andere jaren zagen we daar het nut niet zo van in. Dit jaar gingen onze ogen open. Het is zo makkelijk met b.v  tanken. Het scheelde veel contant geld zal ik maar zeggen.
Ineens zag ik iets groots in de verte, iets grijs/bruins. Toen we er voorbij reden bleken het 5 kraanvogels te zijn! Leuk hoor. Helaas kon ik er vanuit de rijdende camper geen mooie foto's van maken. een eind voorbij Umea vonden we een klein stukje vanaf de E-4, iets voor Pitea een camping aan de Botnische golf. Het was een fish camp. Echt een soort natuurcamping. weinig of geen luxe. In het toilet  was een plank met daaruit 2 gaten met deksels erop. Ik ben nog nooit zo blij geweest met ons eigen toilet in de camper. Er stond een struise dame met een flink schort voor op stevige schoenen met een schop het hout op te porren. . Daarop lag een grillplaat met vis. Je kon een bordje vis bij haar kopen en het daar rond een kampvuur opeten. Het zag er heel gezellig uit maar wij nuttigden toch liever ons eigen maal in de camper. Ook op deze camping zagen we weer en eekhoorntje

receptie fish camp

duo toilet