Fargernes/ nabij Geilo weg 52

vrijdag 31-7

Deze dag reden we naar het grote winkelcentrum in Fargernes.  We deden daar wat boodschapjes en kochten daar ook een enorm groot bod voor Max. Hij kon hem amper tillen zo zwaar was deze voor hem. Daarna reden we weg 51 weer op richting Gol. We reden alweer over een prachtige weg en dronken koffie op een prachtige rust plaats in het bos. En daar scoorde ik eindelijk een enorme grote zak met IJslands mos. Het is voor mij altijd een sport om iets mee te nemen uit de natuur wat ik dan weer kan gebruiken met de Kerstdagen.  Het gewei hadden we al gekocht nabij de Noord Kaap en nu had ik dus het mos :) Ook vond ik daar prachtige takjes met mos begroeid. Zo mijn Kerststuk was in gedachte al klaar. Niets meer aan doen! We reden verder tot aan Geilo waar we ook wilden overnachten. Helaas ook dit ging niet door. De camping waar we vorig jaar hadden gestaan vonden we niet leuk net zoals de andere campings in de buurt niet en dus reden we gewoon weer verder. We

natuurlijk stonden we aan het water op de camping.

 namen eerst een stukje weg 40 die later overging op 71. En daar kwamen we zomaar een leuke kleine camping langs de weg tegen. Albert draaide en we namen eerst even een kijkje.
Zo hé, dit is precies wat we wilden. We checkten in en vonden een prachtig plaatsje aan een watertje. De camping lag nabij Uvdal. Wat was het hier heerlijk rustig,je hoorde er alleen nog maar het kabbelen van de beek die voor ons was.
Achter ons stond op een houten bord BADEPLASS met een pijl in de richting waar dat was. Albert ging een stukje wandelen en kwam helemaal enthousiast terug. Gaaf joh daar! Een soort strandbad maar dan met allemaal grote stenen waar mensen in badkleding op zitten en Max vindt het er ook helemaal geweldig. Ga je mee? Nou na het eten dan. en daar gingen we. En inderdaad, het was er heerlijk. Max wilde tussen en onder elke steen kijken. Op een gegeven moment deed hij zijn kop hecht helemaal onder water om met een grote stok weer boven te komen. We bleven er een behoorlijk tijdje zitten en genoten alweer.

Badeplass

Skjolden/Fargernes

Donderdag 30-7

Albert maakte me deze ochtend wakker. He Jeannet..... als je mooie foto's wil maken dan moet je nu eens even buiten kijken.
In mijn nachthemd ging ik naar buiten. En wat ik toen zag.....

opstijgend damp boven het meertje war we overnacht hadden

Doordat de zon op het water scheen was het aan het dampen. De zon scheen op het water en het spiegelbeeld was zo mooi!! Helaas kreeg ik het niet mooi op de foto's, er zit op elke foto een vlek van het kaatsende zonlicht. Zodan, dat is heerlijk wakker worden. Totale rust op de camping en dan zo'n panorama! Albert riep me trouwens niets te vroeg want nog geen 10 min later was het verdwenen. We konden heerlijk buiten ontbijten en maakte de camper weer reis klaar. Poten er onderuit, ramen dicht, alle losse dingen zoals koffiezet apparaat e.d. in de kastjes en de afwas gedaan. Albert vulde de watertank weer bij en loosde het vuile water. En zo konden we vertrekken. We reden dezelfde weg door het Jotunheimen natuurgebied terug tot aan Lom, waar we 2 dagen eerder vertrokken waren. Daar deden we de boodschappen weer voor 2 dagen en reden daarvandaan weg 23 om dan nabij Randen weg 51 te nemen. Weg 51 ligt aan de andere kant van de Jotunheimen en daar hadden wij vorig jaar op zo'n mooie camping gestaan. Daar wilden wij allebei graag nog een keertje overnachten. Het was midden in het natuurgebied met geen enkel plaatsje in de dichte nabijheid, dus ver van alles af. Maar toen we daar ingecheckt hadden en een plaatsje zochten viel dat zo enorm tegen!! Het was er erg drassig en tot onze verbazing stonden er een heleboel houten hyte's,( chalets). Het was enorm groot geworden en alle aardigheid was het totaal vanaf. Ik had al 300 kr. betaald  maar zowel Albert als ik wilde hier eigenlijk helemaal niet meer verblijven. Albert probeerde het gras uit te rijden maar slipte toen al, zo nat was het. Toen hij er eenmaal uit was en een modderpoel veroorzaakt had wilde hij weg rijden. Maar ik vond het zonde van het geld dat we betaald hadden en ging terug naar de receptie. Ik vertelde daar in mijn beste Engels, dat de camping ons enorm tegen viel en dat er geen fatsoenlijke plaats meer was. Ja hoor, u kunt nog op de gravel staan. Maar daar hebben wij helemaal geen zin in en ik wilde vragen of wij ons geld terug konden krijgen..... Ja hoor, geen enkel probleem. Blij dat ik de stoute schoenen had aangetrokken ging ik terug naar de camper en we reden verder over de schitterende weg 51. We dachten dat we vanzelf wel weer een camping

uitzicht vanuit de camper, spiegelbeeld bergen. weg 51

tegen zouden komen maar we kwamen in een winter ski gebied terecht. Veel grote hotels, skiliften en hyte's. En dat is nou net wat wij niet zochten. en dus reden we verder en verder tot aan Fargernes. Fargernes is een redelijke stad en we kwamen daar op een hele, voor ons hele grote stadscamping terecht. Helemaal niets voor ons maar we moesten toch wat. De mentaliteit van de mensen was er direct anders. Radio's luid aan en nou ja, gewoon anders.

We dronken wat en maakten het diner klaar. En net toen wij aan het eten waren verscheen en een prachtige regenboog boven het fjord waar Fargernes aan ligt. En ja, daar moest ik natuur- 
lijk foto's van maken. Maar ik vond het vreemd dat ik de enige was die dat deed, zagen de andere mensen dit nou niet of hadden ze er geen interesse voor? Ik weet het niet maar feit is dat ik genoot van dit prachtige schouwspel. Na het eten zijn we nog even rond het fjord gelopen en hebben we in Fargernes rond gekeken.

2e dag in Skjolden.

de volgende ochtend regende het.  Jammer want het was hier zo mooi en we hadden tijd genoeg. Eigenlijk wilden we hier op deze vredige plaats nog wel een nachtje blijven. Ik ging naar de eigenaresse van de camping en vroeg wat de weersvoorspelling was. Wij hadden immers gehoord dat de eerst volgende week regen op komst was. Wij luisterden het weerbericht via tom tom. Het bleek dat die tom het helemaal mis had. Volgens die mevrouw zou het alleen in de ochtend regenen en daarna zou het opklaren en mooi weer blijven. Ik maakte een praatje met haar en ze was heel erg belangstellend. Wat voor werk we deden en hoe we bij haar op de camping terecht waren gekomen. Ik vertelde haar hoe mooi we het hier vonden en of we nog een nachtje mochten blijven. Natuurlijk mocht dat, geen probleem. We tutte wat aan s'morgens , een beetje handwerken, koffie drinken, boekje lezen enz. En toen werd het droog. Terwijl we een boterham aten zagen we ineens allerlei mensen de weg over komen. Vooral Aziaten op fietsen maar ook wandelende mensen. Even later zagen we drie touringcar bussen de Jotunheimen intrekken. Dat kon maar een ding betekenen. Er moest dus een cruise schip aangemeerd zijn. Na de lunch gingen wij poolshoogte nemen.  We wandelde richting Skjolden met Max. Op een gegeven moment kwam er een mevrouw op ons af. Ze bleek uit California te komen met het cruise schip. Zij dacht dat wij inwoners van Skjolden waren. Toen ik haar vertelden dat ook wij toeristen waren en met de camper vanuit Nederland naar de Noord-kaap waren geweest en nu op de terug weg waren, was ze zeer verbaasd. Zo'n eind.... Ik vertelde haar dat wij 5 weken vakantie hadden en dat het op die manier dus goed te doen was. Dat begreep ze en vertelde dat dat in Amerika onmogelijk was om zo lang vakantie te hebben als je nog werkte.
Goed dus, we liepen verder en kochten bij een buurtsuper 3 nieuwe tennis ballen voor Max.  Natuurlijk schrokken we ook hier weer van de prijs maar intussen was bal nr. 2 zoek geraakt. En Max zonder bal, dat gaat niet. We liepen weer verder en daar zagen we het cruise schip liggen.We wandel-

cruise schip in Skjolden

andere kant van het fjord

den op ons ge mak weer terug, kocht -en een lekker broodje bij
de buurt super en deden de rest van de dag niet zoveel meer.

                                                              

Skjolden.

 Het was een terrassen camping en wij hadden nog een rij met tenten,  en campers voor ons. Het was een kleine camping dus er stonden er hooguit drie of vier. En allemaal het zelfde type mensen die voor hun rust kwamen. Op een gezin na dan, die kampeerden in een tipi zo dicht mogelijk bij de natuur. Zij kookten op een kampvuur en dat is natuurlijk helemaal prima. Alleen hadden ze niet door dat de rook de hele camping over trok en dat ze de andere mensen aan het uitroken waren. Maar ja, dat hoort er nou eenmaal bij, toch? En terwijl we dus , aan het einde van de middag,  zo vredig zaten te genieten werden we plotseling opgeschrikt door een scheepstoeter die wel drie keer kei hard toeterde. Hoe kon dat nou dat we dat zo hard hoorden, we zaten toch niet vlak bij een fjord? We hadden eigenlijk niet zo goed op de kaart gekeken, we reden met tom tom.
Dus haalden we de kaart erbij en... jawel hoor, we zaten wel degelijk heel dicht bij een fjord. Nadat we gegeten hadden ging Albert een eindje met Max wandelen. Toen hij terug kwam vertelde hij dat we heel dicht bij het dorp Skjolden stonden en dat daar een fjord was met een grote aanlegsteiger voor cruise schepen. We hebben nog tot s'avonds laat buiten gezeten.

genietend bij de camper

met uitzicht op dit prachtige meer

               En terwijl we zo buiten zaten kwam er een lied in
               mij op. " O heer mijn god, wanneer ik in verwon-
               d` ring, de wereld zie, die U hebt voort gebracht"




en zo kwam er een einde aan een prachtige dag.

Jotunheimen

We gingen dus het natuurgebied de Jotunheimen in, (weg 55) en al snel bereikten we de sneeuw. Er lag dit jaar wel een heel erg dik pak. Het was maar goed dat er langs de weg  afbakenings  palen stonden. Want hier en daar zag je de scheiding tussen de weg en de zijkant niet meer . Heel rustig reden we er doorheen en genoten met volle teugen. Wij hadden de dashboard -camera aanstaan waarop we prachtige beelden hebben gemaakt. Helaas kan ik die niet delen met jullie omdat de camper in de winterstalling staat :( en de camera daar nog in zit. op het hoogste gedeelte van dit na-

Uitzicht tijdens onze lunch.

Muren van sneeuw langs de weg. Je ziet hier ook de stok die de weg afbakent . En als je naar mij kijkt zie je hoe hoog de sneeuw ligt.

 tuurgebied lunchte we op een bankje in de sneeuw , genietend van het prachtige uitzicht. We besloten om ,ondanks de sneeuw toch te willen overnachten hierboven op de enigste camping in dit gebied. Dit hadden we vorig jaar ook gedaan en dat vonden we allebei heel spectaculair. Je kon daar betalen bij een hotel en dan konden we daar ook douchen en water tappen. Maar toen we op de plek aankwamen was het er een

hier zie je maar een piep klein gedeelte van de enorme gletscher die in de Jotunheimen ligt

drassig modderig terrein waar absoluut niet te overnachten was. Helaas, ons plan viel in de sneeuw. We reden genietend door tot aan Skjolden. We kwamen een camping tegen waar we 5 jaar geleden ook hadden gestaan maar Albert wist zich te herinneren dat er iets verderop ook een camping moest zijn. En daar reden we naar toe. En wat een pracht plaats was dat zeg! Aan een meertje waarin 3 watervallen in stroomden. Wat een rust en wat een geweldige natuur. Dit is niet te omschrijven, je moet dit eigenlijk met eigen ogen aanschouwen.

Trondheim/Lom

28-7

Doordat we de laatste 2 dagen veel verder gereden hadden dan dat vooraf de bedoeling was ,liepen we een aantal dagen voor op ons reis schema.
Dus namen we even de tijd om dat schema aan te passen. We besloten nu om via het natuurgebied de Jotunheimen verder te gaan.Ook vorig jaar waren wij daar geweest en dat heeft diepe indruk op ons nagelaten.
We reden dus verder over de E-6 tot aan Lom, en heel erg toeristisch dorpje waar veel touringcarbussen komen. Er staat daar namelijk een prachtig stav kyrkje  uit het jaar  ca 1150
Het dorpje zelf heeft ongeveer maar 800 inwoners maar in de zomer is het er gigantisch druk.

stavkyrkje Lom

vanaf de camping liepen we zo naar het kyrkje

                                                                                                                                              We besloten om op de camping middenin het dorpje te gaan staan. Voor een keertje de echte toerist uithangen is ook wel een keertje leuk. Normaal houden we juist van hele rustige campings. Maar toen ik ons ingeschreven had,schrok ik nog meer van de prijs als in Trondheim. 360 nok voor 1 nacht en hier wilden we graag 2 nachten blijven staan. Nou ja toe maar dan. T'was vakantie.


De volgende ochtend was Albert al vroeg op om Max uit te laten. Nou is er in Lom een bakkerij die erg bekend staat om zijn lekkere broodjes. Je snapt het al..... Albert kwam met verse broodjes terug. Hij vertelde dat, toen hij af wilde rekenen ze direct de ambulance konden bellen. Wel? vroeg ik.
Nou de  4 broodjes koste omgerekend maar 4 euro :)  2 gewone broodjes en 2 zogenaamde krentenbollen, harde broodjes waar je naar de krenten moest fietsen....
Tot overmaat van ramp gingen Albert zijn slippers stuk en kon hij daar niet meer op lopen. En ja hoor hier was een schoenenzaak dus kocht hij daar nieuwe slippers.
We besloten ,omdat de camping vrij duur was en  het nu nog mooi weer was toch maar om te vertrekken.  Lom ligt aan de voet van de Jotunheimen  en als het even kan moet je dat wel met mooi weer zien. En er was slecht weer voorspeld de komende dagen. Dus zo gezegd zo gedaan.