dag 24

 dag 24,

Vandaag vertrokken wij vanaf de bergpas en reden verder richting Dorgali.  Doordat wij zo aan het zoeken waren geweest naar een overnachtingsplaats waren wij ongemerkt enigszins van de route afgeweken  en moesten daardoor eerst een heel stuk terug rijden.  Maar dat was niet erg omdat wij een prachtige plek hadden de afgelopen 2 dagen.
Nu pas zagen wij hoe prachtig de omgeving hier is. Doordat wij zolang hadden gereden en aan het zoeken waren geweest waren wij allebei moe en hadden niet zoveel oog meer gehad voor de omgeving.
Nu waren wij weer uitgerust en zagen het wel. In de drie weken dat wij op vakantie zijn hebben wij haast geen Nederlandse auto's zien rijden. Nu ineens drie achter elkaar, het viel gewoon op. Wie weet reden ze wel een tocht dat je van het ene huisje naar het andere reed en was vandaag de wissel dag gistte wij.
Albert had al een camperplaats geselecteerd, wij zouden niet zo heel ver rijden vandaag. Wij kwamen al snel aan in Dorgali.
Het was een kleine natuurshock van de rust in de bergpas naar het drukke strandleven in Dorgali De camperplaats had 80 plaatsen vlakbij het stadje.
Er kwam harde muziek vanaf het strand en het werd nog leuker.
Wij hadden Italiaanse buren, een opa en oma met twee kleinzoons. Op zich helemaal geen punt maar opa  begon steeds harde te praten(schreeuwen bijna) en zat de hele dag voor het raam. Het werd steeds luider en luider.
Het werd Albert allemaal even te veel en begon ook naar mij te schreeuwen in plaats van praten. Ik keek hem raar aan. Wat doe jij nou?
Ik geef hem een koekje van eigen deeg zei hij. Dat is meestal mijn ding maar niet die van Albert.

op de foto zie je niet hoe hoog de trap naar beneden daadwerkelijk was

wij reden door totdat de weg stopte, Max zit nog in zijn tas

op de scooter

Het hielp echter helemaal niets.Wij besloten om op de scooter naar het plaatsje te rijden. Iets wat achteraf net zo goed lopend had gekund omdat het zo dichtbij was. Wij liepen er rond en aten er een sorbet. Dorgali is een echt leuk vakantie stadje. Het was er toeristischer dan dat we de afgelopen dagen hadden gezien.
Later stapten wij weer op de scooter en reden de andere kant op, langs de camping en nog verder.  Wij reden zover totdat de weg stopte. en aan het einde van deze weg was een lange trap naar beneden. Toen wij keken bleek dat dat de weg naar het strand was. Het was echt een hele hoge trap. Wij besloten om deze niet af te gaan mede omdat ook dit strand verboden was voor Max.En zo reden wij weer terug naar de camper.Rond een uur of 21.00 u kwam er van drie kanten af harde muziek over de camperplaats, ze houden hier wel van een feestje. Op een of andere manier stoorde het ons niet eens, het hoort er hier schijnbaar gewoon bij. Wij gingen douchen wat alweer een uitdaging was maar het was intussen ook wel een gewenning geworden. Douchen in je badpak en Albert die het muntje in het apparaat doet zodat de douche gaat werken. Hier zou je 4 minuten kunnen douchen maar als het er 2 waren was het veel. Ach we waren weer fris en het is vakantie dus wat zou je zeuren.

dag 23

dag 23,

Afgelopen nacht hebben wij heerlijk boven in de bergen geslapen. Het was hier echt donker vannacht. Geen lichten van huizen of lantaarnpalen, alleen het maanlicht scheen.
Wat een rust.......tot 06.00u. De geitenboer was weer aanwezig. Hij vond dat het tijd was dat de geiten weer in de bergen gingen grazen.
Albert werd er wakker van maar ik heb niets gehoord. Wat een manioer om je vee te behandelen zeg, zal wel normaal zijn hier.
Wij besloten om nog een dagje hier te blijven, lekker van de rust genieten en helemaal niets doen. De andere campers waren vertrokken en zo hadden wij de eerste uren het rijk alleen.
Wij draaiden net het zonnescherm uit om schaduw te creëren. Terwijl wij dat deden stak er een behoorlijke wind op. Doordat wij op asfalt   stonden konden wij het zonnescherm nergens aan vast maken en draaide hem net zo snel weer in. Albert draaide de camper zo dat wij uit de wind zaten en op deze manier kon het zonnescherm wel uitgedraaid worden.In de middag besloten wij om een stukje

De weg aan de overkant van de camper. Aan de linker kant op de foto zie je heel klein de camper staan.

 te gaan wandelen.Wij liepen op het pad tegenover de camper, aan de andere kant van het dal. Eigenlijk was het geen doen, Max sjokte mee met zijn tong uit zijn bek. De grond was erg warm en dat deed zeer aan zijn pootjes,. Boven dien was het pad van gravel en dat deed ook al zo zeer aan zijn pootjes.
Ineens greep ik Albert aan zijn arm. Ik schrok me wezenloos.Op nog geen anderhalve meter voor ons kronkelde een slangetje, van ongeveer 1 meter , het pad over. Zomaar vanuit het niets. Ik schrok van het onverwachte en wist ook niet dat hier slangen voor kwamen. Wij liepen nog wat verder totdat het pad stijl naar beneden ging. En ja, als je naar beneden gaat moet je ook weer omhoog en dat was echt geen doen in deze temperatuur. Wij liepen weer terug naar de camper en op Google wilde ik opzoeken wat voor slang wij gezien hadden. Hij was dus ongeveer 1 meter groot en zwart. Tja op Google stonden 6 van dit soort dus wat het nou geweest was? geen idee. In de avond herhaalde de geitenboer zijn show weer en de rest van de avond verliep helaas niet zo rustig als gisteravond. Naast ons waren mensen komen staan met twee kinderen. Die mensen besefte geloven wij niet dat ze in een natuurgebied waren en al helemaal niet dat je je misschien dan iets moet aanpassen. De kinderen waren druk aan het schreeuwen en praten en holde ook voor onze camper heen en weer. Nadat wij een keer hard halo hadden geroepen als ze voor ons bezig waren snapte ze het geloof ik. En zo kwam er ook weer een eind aan deze dag.

uitzicht aan de linker kant van de camper.

dag 22

dag 22

Vanmorgen verlieten wij ook deze camping weer en reden alweer over een prachtige weg richting Tortoli. Op naar de volgende camperplaats. Toen wij er aankwamen bleek dat  deze en de twee andere

De weg door het hoog gebergte van Sardena

camperplaatsen die daar in de buurt waren  mega groot waren. Dat kwam medem omdat deze vlak bij het strand lagen. Niets voor ons en dus besloten wij om dan nog maar een stukje verder te rijden. Het was nog vroeg dus wij hadden nog alle tijd. Wij reden door de hoge bergen met een prachtig panorama. Albert had een overnachtings plek gevonden op de Tom tom camper. Het moest bij een boer zijn die vier plekken beschikbaar had. Dat leek ons wel wat. En zo reden wij door de bergen verder.

camperplek in het natuurgebied op een bergpas

Wij keken onze ogen uit want er waren in deze bergen hele grote steden gebouwd. Er reed zelfs een trein. Wij reden en reden en..... kwamen door bossen en dan ineens weer een industrie gebied. En uiteindelijk kwamen wij aan op het adres van de boer. Helemaal  niets te zien, de camperplekken waren opgeheven en er was nu een restaurante pizzaria. Hebben wij weer. Weer zoeken op tom tom camper, nog 45 minuten rijden dan moet er een camperplaats zijn voor ongeveer 30 campers midden in een natuurgebied. Oke, dat maar proberen dan. Wij kwamen  aan in Urzulei ( weg 125)  De camper plaatsen belken boven in een bergpas te liggen. Zo mooi! mooi, hier wilden wij wel overnachten hoor! Wij melden ons aan bij de receptie. Er waren nog twee huisjes en een caravan die verhuurd werden. Douchen kon in een mooie ruimte en waren bij de prijs inbegrepen. Wat een rust was hier. eerst stonden wij met drie campers en later kwam er nog een bij. Wij hoorden alleen de bellen van de geiten die hier in het gebied rondlopen en verder niets.  Alles was er zo vredig en stil. Wij genoten van het uitzicht.Heel in de verte zagen wij de zee liggen die toch nog ongeveer 20 kilometer hier vandaan ligt  Wij hoopten dat het zo hoog in de bergen(1263m hoog) wel wat koeler zou zijn maar niets was minder waar. Ook hier was het warm, heel warm. Rond een uur of 20.00u werd de rust wreed verstoord. Er stond een man te schreeuwen, heel hard, niet normaal meer. Het was de geitenboer die de geiten bijeen riep. Hij had een slingeraar bij zich en wierp zo stenen naar de geiten om ze bij elkaar te krijgen. Nou zeggen ze wel: zo koppig als een ezel, maar de geiten konden er ook wat van. Elke keer als de geiten een klein stukje verder waren  stapte hij in zijn jeep , reed een stukje verder  en dan begon het spektakel weer opnieuw.Na zo'n drie kwartier roepen, schreeuwen en stenen gooiend had hij het toch voor elkaar, de geiten waren op stal

uitzicht op de zee die ongeveer 20 km. verder ligt

. Om te douchen moesten wij en stijl pad naar beneden af en eer wij weer boven waren konden wij weer opnieuw douche door de warmte. Deze avond zaten wij nog lang naast de camper te genieten

dag 21

dag 21,
Vandaag hadden wij een rust dag. Mooie kans om weer eens van de wasmachine gebruik te maken.
Ik liep naar de receptie met het formulier waarop stond dat je van de wasmachine gebruik kon maken. Kostte 3 euro zonder was middel en 5 euro met wasmiddel.
Ik liep naar de receptie en wees op het papier en zei daarbij dua prego ( twee wassen alstublieft)
Dat snapte hij niet. Wat nu? Nog een keertje vroeg ik : dua pergo en liet 2x 5 euro zien. ahhhhh
Ja hoor hij begreep het. Ik kreeg de sleutel mee van de ruimte waar de wasmachine stond en een grote fles wasmiddel.
Albert ging even mee om de wasmachine aan te zetten. Het duurde en duurde en ......
Bleek later dat wij een intensief programma hadden ingedrukt. Dat hoefde nou ook weer niet maar goed, de was werd lekker schoon. Daarna nog een was erin op een korter programma.
Toen wij die eruit haalde liep er direct iemand met ons mee en vroeg pronto? ( klaar) Si zei ik.

eigenlijk geen commentaar nodig

En vertelde met handen en voeten dat ik toch echt de sleutel naar de receptie ging brengen met de fles wasmiddel.
Eerst begreep ze het niet maar toen ik duidelijk maakte dat een was 5 euro kostte en dat je dat bij de receptie moest regelen begreep ze het.
De was droogde zowat voordat wij het opgehangen hadden. De temperatuur was weer tot een graad of 42 opgelopen.
Albert ging nog even op de scooter toeren en deed gelijk de laatste ansichtkaarten op de bus.
Voor de rest van de dag hielden wij ons rustig.  In de avond gingen wij weer even afkoelen in de zee.

dag 20

dag 20,

 Wij verlieten het drukke Cagliari . Het was leuk voor een nachtje maar nu wilden wij toch weer graag de rust opzoeken.
Wij reden weer over een prachtige weg en uiteindelijk kwamen wij aan op een prachtige camperplaats. " Villa Putzu"
De eigenaar sprak geen woord Engels. Hoe moest ik nou uitleggen dat wij voor 2 nachtjes hier wilden blijven?
Ik maakte met mijn hand bij mijn hoofd een slaap gebaar. en wees naar de camper. Met mijn vingers erbij maakte ik duidelijk:  Due (twee) nachtjes. ahhhh Hij begreep het. Elettrcita? Si per favore( ja graag)
Dat was geregeld. Wij konden zelf een plaatsje uitzoeken. En dat werd een prachtige plaats. Heel groot aan de rand van de camping naast een weg die naar het strand ging.
Nadat wij weer gesetteld waren wilde Albert nog even wat boodschappen doen. Wij hadden geen flauw idee welke kant hij op zou moeten.
Hij ging naar de receptie en zei alleen maar supermarkt??
Hij gebaarde dat hij binnen moest komen in zijn kantoortje en wees naar een tijdschema wanneer de bus zou komen.
Dat was niet de bedoeling, hij wilde op de scooter. Dan maar even terug rijden naar het dorpje waar wij net doorheen waren gekomen.
Nadat hij een supermarkt had gevonden en binnen was dacht hij...... wat moet ik nou eigenlijk halen?
Wij hadden het daar helemaal niet over gehad, hij was gewoon vertrokken. Eventjes bellen kon ook niet omdat wij altijd maar een telefoon bij ons hebben in de vakantie :) :)
Hij kocht toen maar 12 flesjes ijsthee, iets dat wij heel veel dronken deze vakantie. Het was een goede dorstlesser. En ook bracht hij koekjes mee.
Eenmaal terug bij de camper kwam hij al lachend aan. Wat moest ik nou eigenlijk halen??
We konden er heel hard om lachen.

Wij dronken deze vakantie liters water, ijsthee en gewone thee en ook Max zijn water moesten wij een aantal keer per dag bijvullen.
Hij had ook last van de warmte. Het was ook heel extreem vandaag, wel tegen de 40 graden.
Na het eten gingen wij nog even naar de zee om af te koelen en Eindelijk kregen wij ook Max zover dat hij het water inging. Max heeft altijd last van een oor als hij zwemt, hij houdt dan zijn kop scheef maar nu vond hij het toch ook lekker om even af te koelen.  Toen  hij de zee dan uit kwam  rolde hij door het zand en zag  er niet meer uit. Maar hij had het naar zijn zin.Toen wij weer bij de camper terug kwamen was hij al droog en schudde het zand zo uit zijn vacht.

Een prachtige plek op de camping

En toen kwam het fenomeen douchen aan de orde. Wat zouden wij nu weer meemaken?
Ook hier weer een automaat aan de buitenkant van de douches .Ik deed er 0,50 eurocent in en douche nummer 3 begon te lopen. Maar ik had nummer 1 ingetoetst. Dus hup , snel naar nr. 3. Achter de driekwart deur, badpak uit, inzepen...... water op. Deze keer 3 minuten douchen dus.
Gelukkig was ik voorbereid en had al extra geld mee genomen. Handdoek om, douche uit, muntje in de automaat, snel terug en af douchen. Ik geloof niet dat ik ooit dit systeem ga snappen.
Albert legde het nog eens uit. Moest je dus eerst een nummer intoetsen en dan pas je geld erin doen. Tja...... Morgen nieuwe kans.

dag 19

Dag 19,
Vandaag verlieten wij ook deze camperplaats weer om opzoek te gaan naar een andere plaats. Wij deden de kaarten op de post maar of deze ooit aan zullen komen??
De post wordt hier geregeld bij tabak shops. Bij navraag daar bleek tocht echt dat ik ze in een oude, verroeste brievenbus moest doen. Maar veel vertrouwen had ik er niet in.
Wij reden verder op weg naar Cagliari,de hoofdstad van Sardena. Wij reden langs een aantal meertjes waar ook weer de flamingo's stonden. Maar ook stonden ze in een meertje vlakbij huizen.
De stranden lagen hier vol met bruine bollen, het leken net kiwi's .
Na speurwerk op Google bleken het bollen van zeegras te zijn Ook zagen wij hier in de verte  het bedrijf liggen wat nog aan zoutwinning doet. Grote bergen zout lagen te wachten totdat ze verwerkt zouden worden.
Wij kwamen aan in de voorstad  van Cagliari en vonden  de overnachtings plek die wij van te voren hadden opgezocht.
Albert had gelezen dat je kon overnachten bij een bedrijf in het industrie terrein , die iets met campers deed (garage) Toen wij eraan kwamen hadden wij alle

twee zoiets van.... moet je dit wel willen.
Na al  het natuurschoon van de afgelopen dagen was dit wel eventjes slikken. 
Aan de andere kant moet je ook wel eens iets uitproberen .
Veel meer als een binnenplaats was het niet maar je kon er wel overnachten, er was een water voorziening, het afvoer water kon er geloosd worden en er waren  douches .
 Wij besloten om het wel te doen. De eigenaar kwam direct met een uitgestoken hand op ons aflopen .

Wij dronken cappuccino op een van de vele terassjes

Er stond op dat moment nog een andere camper dus hadden wij het voor het uitkiezen. Er konden in totaal 10 campers staan. .Hij  was zeer vriendelijk en verkocht ook kaartjes voor de Trolley  bus die je naar het centrum van Cagliari bracht.
Wij moesten binnen komen in zijn kantoortje en daar liet hij op Google earth zien waar wij nu waren, waar de bus halte was( tegenoverde  Lidl) en waar wij het beste uit konden stappen. Dit was bij het trein station. Ook liet hij zien hoe wij naar de oude stad moest4en lopen. .
Oke, wij kochten kaartjes. Twee voor de heen reis en twee voor de terug reis. Retourtjes kennen ze daar niet .
 Hij vroeg nog waarom wij niet met de scooter gingen.

Toen wij er waren werd er siësta gehouden

Wij vonden het leuk om met de bus te reizen en bovendien hadden wij al gezien dat het verkeer hier mega druk was. Iets dat wij nog niet hadden meegemaakt hier. Ook hier weten ze van snel toeteren en ongeduldig zijn ze ook. Duidelijk het Italiaanse temperament .
En zo gingen wij met Max met de bus naar Cagliari.
Het was fijn dat de meneer van de overnachtings plaats het zo goed uit had gelegd. Op deze manier wisten wij al snel de oude binnenstad te vinden.
Nou zijn wij allebei geen stads mensen maar wij vinden wel dat, als je eenmaal op Sardena bent, je toch de hoofdstad wel gezien moet hebben.
Wij waren er natuurlijk net op het tijdstip dat het  siësta  tijd was.

Met de Trolleybus reden wij weer terug naar de camper.

Veel winkels dicht maar toch kregen wij een goede indruk van deze plaats. Op een van de vele kleine terrasjes dronken wij midden in de stad cappuccino voor wel 1.50 en dwaalden nog wat door het oude gedeelte van deze stad. Ook liepen wij nog een eind langs de kade en daarna weer naar de bus.Wij probeerden over te steken maar zelfs bij de zebra paden met stoplichten moet je hier heel goed uitkijken, je wordt van je sokken gereden. Wat gigantisch veel verkeer rijdt hier rond.  Wij reden weer terug met de Troleybus ,haalden nog wat boodschappen bij Lidl en liepen terug naar de binnenplaats. Intussen waren er al meer campers aangekomen en dat vonden wij toch wel prettig.
Toen ik thee wilde zetten hield ik ineens de de uitloop van de kraan in mijn handen .Zomaar brak hij af terwijl ik niets bijzonders deed. Uhmmm Albert?? kan je even helpen? Nou daar was niets meer aan te helpen. Hij was finaal afgebroken, allemaal plastic binnen in zo'n kraan.Gelukkig hebben wij in de w.c/douche ook nog een wasbak met kraan dus dat werd behelpen de rest van deze vakantie.
Later besloot ik de beproeving van het douchen aan te gaan. Wij waren intussen al heel wat gewend .
Ik deed de deur open en wist niet wat ik zag! Een keurige ruimte met toilet en een wasbak en gratis douches zonder tijds limiet. D|aar maakte ik dankbaar gebruik van. In de avond kwamen er nog meer campers bij en uiteindelijk stonden er 12. De eigenaar propte het terreintje vol maar dit was niet hinderlijk. Het hek werd gesloten en zo gingen wij  naar bed. Ook al stonden wij midden in een industrie terrein, wij hebben ons geen minuut onveilig gevoeld. 

dag 18

dag 18,
wakker worden direct aan de zee. Doordat de zon hier opkwam achter de berg was het nog lekker fris. Dag 18 van onze vakantie en dat betekend dat wij op de helft zitten. Aan de ene kant leek het veel langer en  aan de andere kant ook weer niet. Dit leventje kunnen wij erg lang volhouden hoor. En als wij op de helft zitten dan betekend dat voor mij dat de bedden verschoond moeten worden.

Een schitterend uitzicht op de camperplaats

De dekbedden lagen heerlijk in de zeewind te luchten, kussens daarbij en Albert poetste intussen de camper ,zoals hij dat elke dag doet. Alles was weer fris en fruitig.Net toen wij klaar waren kwam de zon over de bergen. Na de koffie, die wij natuurlijk buiten dronken met het zicht op de woeste golven, reden wij vanaf deze mooie plaats weg. Wij vervolgden de weg waar wij gisteren ineens afsloegen naar Buggeru en reden nu richting Portovesme.
Na het dorpje reden wij de weg omhoog en wierpen vanaf deze weg nog een laatste blik op de plaats waar wij gestaan hadden.dorpjes?stadjes waar wij door kwamen waren  Wij vonden alle twee dit gedeelte van Sardena mooier dan het eerste gedeelte waar wij waren. Iets meer bevolking en de plaatsjes waar wij door heen reden waren schoon en fris. De huizen hebben  hier allemaal lichte tinten. Van zacht roze en licht groen tot licht oker en wit.
Albert had wederom een camperplaats geselecteerd. Ditmaal bij een geiten boerderij. Eenmaal daar aangekomen bleek er geen andere camper te staan. Op zich was dat niet zo erg maar het was er ook een dooie bedoeling en het lag in de middel of nowhere

opeens zagen wij de flamingo's . Bijma wit

 Het was bij Porto Pino

Omdat het  nog vroeg in de middag was hadden wij nog  tijd genoeg  om een andere plaats  te zoeken. Net toen wij daar weg reden zag ik ineens Flamingo's staan! Stop! nog eens kijken en nog eens kijken..... ja hoor echt!
Wij hadden wel gelezen dat hier Flamingo's overwinteren maar ook dat zij na de winter massaal vertrekken. De kans dat wij ze zouden zien hadden wij al geen kans gegeven en nu stonden ze daar ineens in een grote plas.
Nadat ik de nodige foto's had genomen reden wij weer verder. Deze dag kon alvast niet meer stuk!
Even later reden wij weer hoog door de bergen over een slinger weg. Het is maar goed dat Albert daar zijn hand niet voor omdraait.  Geweldig! wat een landschap!Ineens zagen wij gele vruchten aan de bomen hangen. Toen Albert even kon stoppen bleken het perziken te zijn. Ook zagen wij nectarines hangen. Even later zagen wij alweer Flamingo's!
Vlak daarbij was een grote camperplaats waar wij naar op weg waren. Er stond in de beschrijving dat het nabij een plas was die erg kon stinken  en dat die geur soms ook over de camping trok. Toch besloten wij om hier te gaan staan en inderdaad, de camperplaats was heel groot.
Aan de ene kant was er een grote parkeer plaats voor de dagjes mensen die naar het strand gingen, en de camperplaats was aan de andere kant. het was er druk maar er waren nog net een paar plaatsjes vrij. Het ging maar om een nachtje dus niet zeuren. Wij zaten midden tussen de vakantie vierende Italianen die meestal met hele familie's op vakantie zijn. Zij zitten aan lange tafels allemaal bij elkaar en gaan ook met z'n allen tegelijk weg .

Een hand vol met zout.

Albert droeg een polo in de kleur van de zee

Wij besloten om het strand op te zoeken. Wat bleek..... Die stinkende grote  plas lag nu droog en was een zoutbekken. Dit hadden wij nog nooit gezien.Albert had wel gelezen dat dit op Sardena voorkwam maar wij wisten niet precies waar wij deze konden vinden. Er is nog maar een bedrijf op Sardena dat daadwerkelijk zout wint. Vol bewondering liepen wij er naar toe.Ik  pakte het op en had daadwerkelijk een hand vol met zout! het was er wat drassig en op mijn blote voeten liep ik erin Het was glad en ik zakte weg en moest goed mijn evenwicht zoeken want je zou zo omvallen. Het beet verschrikkelijk aan de kleine wondjes die ik in de rotsige zee had opgelopen. De wondjes waren gelijk ontsmet. De plas loopt af en toe vol met zeewater  en in deze warmte was het water verdampt. en dan houd je dus zout uit de zee over. Als het water er in staat gaat dat dus erg stinken. Na een poosje liepen wij verder naar de kust. Deze lag ongeveer 500 meter verder. Eenmaal daar aangekomen zagen wij een schitterende blauwe zee.  Albert droeg deze dag een polo van aqua blauw/groen en deze viel weg tegen de kleur van de zee. Prachtig. Het water was kraakhelder met een prachtig zand strand daarvoor.  Helaas waren ook hier geen honden toegestaan( begrijpelijk) en liepen wij weer terug naar de camper. En daar kregen wij het hoofdstuk douchen weer.Deze sloten om 19.00u al en nu was het nog stil.  Ook hier driekwart deurtjes, geen ruimte om je om te kleden en een automaat buiten de ruimte. Dat betekende dus dat ik mij uitklede in de camper, grote handdoek omsloeg en zo naar de douches liep.  Eerst je geld erin en een nummer kiezen en als je de kraan open deed zou er water uit moeten komen..... Niet dus. Handdoek weer om , naar buiten en gelukkig zag een medewerker van deze plaats wat er gebeurde. Hij kwam met een sleutel en een haakje van ijzerdraad .Hij rommelde wat met dat draadje en jawel, het water begon te lopen. Ik snel de douche weer in. Na 2 min. water op! Grrr. Hoofd vol met schuim van de shampoo het hokje weer uit, geld in de automaat en jawel ik kon verder douchen. Ook hier stond je op een grote vieze steen. Nog nooit zijn wij in de vakantie zo blij geweest
t met onze badslippers. Wij hebben in de loop der jaren al in heel wat douchen gestaan maar op Sardena is het wel heel apart allemaal( en meestal vies)Na het eten stapten wij op de scooter en reden naar de grote plas waar wij de flamingo's  gezien hadden. Hier kon je niet gemakkelijk bijkomen maar na wat zoekwerk lukte het toch. Wij reden over een landweggetje waar ook weer wat fruitbomen stonden. En aan het einde van die weg hadden wij een mooi uitzicht over de plas waar ze stonden. Bijna helemaal wit, hier en daar maar zacht roze veren. Dit komt omdat er hier geen voedsel is dat caroteen bevat. ( garnalen en kreeften) Die kleur wordt normaal gesproken opgenomen in hun veren. Nadat ik veel, heel veel foto's genomen had reden wij nog wat in de omgeving rond en daarna weer naar de camper. Wij zaten nog lang onder de eucalyptus bomen. Aan deze bomen hebben de muggen een hekel en dus zaten wij mug vrij . Wat een geweldig mooie dag hadden wij weer gehad.

dag 17

dag 17,

De afgelopen nacht heeft het behoorlijk gewaaid. Toen wij opstonden was het 20 graden en dat voelde even heerlijk aan. Op naar de volgende camperplaats.
Onderweg viel het ons weer op dat wij zo weinig vee zien onderweg. Af en toe eens een ezel of paard maar dat was het wel. Nou reden wij constant langs de kust en het vermoeden is dat het vee dan in het binnenland van Sardena moet zijn.
De verkopers van Sardeense kaas lopen niet voor niets alle campings en camperplaatsen af .Die kaas moet dan toch echt van melk gemaakt worden van Sardeense koeien/ geiten.
Nou is de omgeving hier ook weer droog en dor en hebben de dieren ook niets te grazen.

cactusvijg, smaakt zoet /zuur

Wij reden richting Oristano en zagen in de verte de bergen liggen. En niet veel later reden daar doorheen. Het was een prachtige weg met opvallend veel bochten. En dan is het ineens veel groener en minder stoffig dan de laatste paar dagen. Ook zagen wij hier de cactussen weer die heel veel vruchten droegen.En dan ineens reden wij weer langs de kusten zagen een rots die de vorm van een walvis had Wij reden de berg af naar beneden en
zagen een bord met een camper erop Buggeru. Wij besolten om deze wegwijzer tee volgen en zouden wel zien waar wij uitkwamen. Dat was een goed idee.

de golven beukten tegen de strekdam

Er bleek een terrassen camperplaats te zijn . Buggeru,. het is een heel oud gehucht waar resten van oude mijnen staan. Er werd vroeger lood en zink gedolven. Wij keken uit op de wilde zee. De golven beukten tegen de strekdam en sloegen er  met hoge golven overheen. Een geweldig, onbeschrijflijk gezicht waar je hoe dan ook telkens naar bleef kijken.Nadat wij gesetteld waren besloten wij om over het strand naar het plaatsje te lopen. Max helemaal blij, hij kon hier eventjes los lopen omdat er geen andere mensen waren. Wij liepen langs de branding en van uit het niets kwam er ineens een hele hoge golf. Allebei kletsnat tot aan ons kruis, dat was lachen geblazen. Daar stonden wij dan. Wij zijn eerst maar terug gegaan naar de camper om droge kleren aan te trekken. De natte hingen wij te drogen aan de spiegels van de camper. Poging twee verliep beter, wij hielden wat afstand van de branding. Wij liepen langs het kleine haventje waar veel visbootjes lagen. Ze konden niet uitvaren omdat de zee zo woest was. Het stonk er ook verschrikkelijk
, een lava lucht. Rotte eieren waren er niets bij.  Buggeru bleek een doods gehuchtje te zijn maar het was leuk om de oude mijnen te zien tegen die tegen de rotsen aangebouwd waren. Wij aten er een ijsje op een klein bankje voor een oude ijssalon. Daarna liepen wij de zelfde weg weer terug naar de camper om wederom van het uitzicht te genieten. S'Avonds liepen wij nogmaals naar het gehuchtje. Albert liep eventjes terug naar de camper omdat hij wat vergeten was. Ik stond een aardig eind van de branding af en deed mijn slippers uit. Ik maakte een foto en terwijl ik mijn slippers van de grond oppakte kwam er weer een hoge golf.... dat was twee keer op een dag! Ditmaal was ik tot aan mijn knieën nat maar hoefde geen droge kleren aan te trekken. Het stadje is eigenlijk helemaal niets maar wij vonden het echt de moeite waard om hier te zijn. s'avonds werden wij nog op een prachtige zons ondergang getrakteerd. Moe en zeer voldaan gingen wij die avond naar bed