dag 22

dag 22

Vanmorgen verlieten wij ook deze camping weer en reden alweer over een prachtige weg richting Tortoli. Op naar de volgende camperplaats. Toen wij er aankwamen bleek dat  deze en de twee andere

De weg door het hoog gebergte van Sardena

camperplaatsen die daar in de buurt waren  mega groot waren. Dat kwam medem omdat deze vlak bij het strand lagen. Niets voor ons en dus besloten wij om dan nog maar een stukje verder te rijden. Het was nog vroeg dus wij hadden nog alle tijd. Wij reden door de hoge bergen met een prachtig panorama. Albert had een overnachtings plek gevonden op de Tom tom camper. Het moest bij een boer zijn die vier plekken beschikbaar had. Dat leek ons wel wat. En zo reden wij door de bergen verder.

camperplek in het natuurgebied op een bergpas

Wij keken onze ogen uit want er waren in deze bergen hele grote steden gebouwd. Er reed zelfs een trein. Wij reden en reden en..... kwamen door bossen en dan ineens weer een industrie gebied. En uiteindelijk kwamen wij aan op het adres van de boer. Helemaal  niets te zien, de camperplekken waren opgeheven en er was nu een restaurante pizzaria. Hebben wij weer. Weer zoeken op tom tom camper, nog 45 minuten rijden dan moet er een camperplaats zijn voor ongeveer 30 campers midden in een natuurgebied. Oke, dat maar proberen dan. Wij kwamen  aan in Urzulei ( weg 125)  De camper plaatsen belken boven in een bergpas te liggen. Zo mooi! mooi, hier wilden wij wel overnachten hoor! Wij melden ons aan bij de receptie. Er waren nog twee huisjes en een caravan die verhuurd werden. Douchen kon in een mooie ruimte en waren bij de prijs inbegrepen. Wat een rust was hier. eerst stonden wij met drie campers en later kwam er nog een bij. Wij hoorden alleen de bellen van de geiten die hier in het gebied rondlopen en verder niets.  Alles was er zo vredig en stil. Wij genoten van het uitzicht.Heel in de verte zagen wij de zee liggen die toch nog ongeveer 20 kilometer hier vandaan ligt  Wij hoopten dat het zo hoog in de bergen(1263m hoog) wel wat koeler zou zijn maar niets was minder waar. Ook hier was het warm, heel warm. Rond een uur of 20.00u werd de rust wreed verstoord. Er stond een man te schreeuwen, heel hard, niet normaal meer. Het was de geitenboer die de geiten bijeen riep. Hij had een slingeraar bij zich en wierp zo stenen naar de geiten om ze bij elkaar te krijgen. Nou zeggen ze wel: zo koppig als een ezel, maar de geiten konden er ook wat van. Elke keer als de geiten een klein stukje verder waren  stapte hij in zijn jeep , reed een stukje verder  en dan begon het spektakel weer opnieuw.Na zo'n drie kwartier roepen, schreeuwen en stenen gooiend had hij het toch voor elkaar, de geiten waren op stal

uitzicht op de zee die ongeveer 20 km. verder ligt

. Om te douchen moesten wij en stijl pad naar beneden af en eer wij weer boven waren konden wij weer opnieuw douche door de warmte. Deze avond zaten wij nog lang naast de camper te genieten