dag 33

dag 33,

Het was de bedoeling dat wij nog een of twee dagen in het mooie Limburg zouden vertoeven.
Albert had al een mooie rit op de scooter uit gestippeld maar......
Er werd storm en regen verwacht. Het zag er slecht uit.
Wij overlegden wat we zouden doen.
Wij hadden vier en halve week lang een geweldige vakantie gehad. Moesten wij nu in Limburg blijven met dat slechte weer? Ik heb altijd wel wat te handwerken of zo maar Albert niet.
Om dan echt een hele dag in de camper te gaan zitten omdat wij gezegd hadden om op vrijdag thuis te komen....
Nee dus. Wij besloten om naar huis te gaan. Wel heel abrupt en het was zeker de bedoeling niet maar het weer gooide roet in het eten.
Albert maakte de camper weer rij klaar, samen deden wij de scooter achterop en ik ging betalen bij de boer.
Hij vond het jammer maar hij snapte het wel. Wij hadden nog net droog de camper klaar en toen barstte de regen en storm los. En

zo waren wij ineens weer thuis.
Wij kunnen terug kijken op een geweldig mooie vakantie. Wij hebben al weer plannen voor volgend jaar maar of dat allemaal gaat lukken?

samen zetten wij de scooter achterop de camper

de weg die wij door de Italiaanse Dolomieten reden

dag 31 en 32

dag 31,

Vandaag ging het dan toch echt gebeuren....
Na ruim 4 prachtige weken in Duitsland, Oostenrijk, Italie, Zwitserland, en weer door Duitsland reden wij echt richting Nederland.Maar nog niet om naar huis te rijden.
We wilden graag nog een aantal dagen in Zuid-Limburg vertoeven en zo kwamen wij aan in Ransdaal. Dit plaatsje ligt ongeveer 10 kilometer vanaf Valkenburg.
Hier stonden wij een aantal jaar geleden op een boeren camping en dat was zo goed bevallen zodat wij hier graag nog eens naar terug wilden.

Onze buren op de camping in Ransdaal

wij kijken zo het heuvel landschap in.

En nu zijn wij dus hier beland. De camping ligt boven op een heuvel en wij kijken zo het prachtige heuvel landschap in.
De akkers staan nog vol met goud geel graan en bruin koren. Hier hebben wij hebben koeien als buren.

dag 32,

Ja hoor, wij zijn weer in Nederland. Hier is het , naar wij hoorden, een regenachtige zomer geweest.
En moesten wij , net als in Zwitserland, weer een lange broek en sokken aan.
Wij reden vanmorgen door het heuvel landschap eerst naar Klimmen om daarna via een toeristische route naar Valkenburg te rijden. Man wat was dat koud achterop de scooter. Ik deed mijn handen tussen Albert en mij in om ze warm te krijgen.Maar niet mopperen, het was droog.
We lanterfanten wat rond in Valkenburg en dronken er cappuccino en aten er natuurlijk een stuk Limburgse vlaai bij.
Wij deden er nog wat boodschappen en reden weer naar de camping dachten wij.
Hoe het kon snappen wij allebei nog steeds niet maar wij zijn verdwaald. Tot aan Klimmen ging het goed maar daar konden wij de weg naar de camping niet meer terug vinden. Wij zijn wel 5 keer op het zelfde kruispunt terecht gekomen. En rijden en zoeken en rijden en......
Op een bepaald punt ging Albert steeds linksaf waar hij eigenlijk rechtsaf moest. Ja dan kan je wel uren blijven rond rijden.
Vanmiddag hebben wij nog ruim een uur op de weg die achter de camping ligt gewandeld.
Op een gegeven moment stond er een waarschuwingsbord waarop stond dat er gaten in de landwegen konden  zitten en dat er daardoor struikel gevaar  zou kunnen zijn.  De das leeft in dit gebied en graaft burchten onder de akkers. Nadat wij een eindje hadden gelopen hadden stak Max ineens zijn kop in een groot gat onder een akker. En inderdaad, dit was duidelijk het werk van de Das. Maar goed dat Max aangelijnd zat.  De boer zal daar echt niet blij mee zijn. Gewoon onder het mais had de Das een burcht gegraven.
Onverwachts kreeg de zon kans om door de wolken te komen en zo konden wij nog heerlijk buiten eten.

dag 30

dag 30,

Bernkastel-Keus

De plannen zijn gewijzigd. Eerst zijn wij  op de scooter langs de Moezel naar Bernkastel- Keus gereden . Dit is een heel oud stadje wat vol met vakwerk huizen staat. Zeer de moeite waard om hier rond te kijken.Daarna reden wij  terug langs de Moesel en reden door naar  Traben-Trarbach. Een mooie rit was dat. Traben -Trarbach is ook leuk maar niet zo mooi als Bernkastel-Keus. Wij gingen er voornamelijk heen om herinneringen op te halen. Op de brug was vroeger een soort kiosk waar vanuit ij verkocht werd. En jawel hoor, dat was er nog.

een soort kiosk waar vanuit ijs verkocht wordt.

Intussen was ik al te moe geworden om ook nog met de trein naar Cochem te gaan. Dit doen wij nog wel eens een andere keer. Achteraf was het dus helemaal niet nodig om bij een station te staan maar dat wisten wij gisteren nog niet.Wel hebben wij nog wat boodschappen gedaan om daarna terug naar de camper te gaan.
Na het eten liet ik Max uit op de weg achter de camper bij de wijngaarden. Op nog geen 50 meter vanaf de camping   zag ik ineens iets tussen de bomen hupsen. Eerst dacht ik aan een hond maar het bleef stokstijf staan en keek mij aan. Het trapte met zijn achterpoot om gevaar aan te geven. Bleek het een ree te zijn! Ik liep snel terug om mijn foto toestel te halen, jawel hoor hij stond er nog en nog een. Ik wilde foto's maken, bleek dat de batterijen nog in de oplader zaten. Ik weer terug, batterijen erin, terug naar de plek waar ze waren en ja hoor ze waren er nog. Ze bleven heel rustig staan en liggen. Minuten lang heb ik staan kijken. Later nog weer terug gegaan met de buren en nog steeds waren ze er. Geweldig, wat is de natuur toch mooi

Hij keek mij aan en trapte met zijn achterpoot.

Ik dacht dat ik een konijn zag....

dag 28 en 29

dag 28,
Gisteravond was Wertheim helemaal uitgestorven. Het was een wonder dat er nog een café/restaurant open was waar wij nog wat konden drinken.
Vanmorgen zijn wij nog een keertje terug gegaan.
Wat een verschil nu alles open was.Maar eerlijk is eerlijk, gisteren hadden wij wel mooi de kans om mooie foto's van /wertheim te maken. Nu was er een markt die voor veel mooie oude panden stond. De rest van de dag hebben wij rustig op de camping door gebracht en genoten er van de schepen die hier voorbij voeren.  




dag 29,
Vandaag gingen wij de vijfde en tevens laatste week van onze vakantie in.Het plan was om vandaag richting Cochem te rijden en dan daar in de buurt een camping te zoeken. Dat was een leuk plan maar de uitvoering was wat minder.
Er zijn natuurlijk heel veel campings en camperplaatsen bij Cochem maar die waren of heel erg massaal of je kon langs de weg op een terrein gaan staan tussen het onkruid of er was geen douche en ja, omdat wij hier meerdere dagen wilden staan is een douche toch wel het minste wat wij wilden met deze hoge temperaturen.Wij reden, en reden en zochten .Het was ook nog eens de bedoeling dat wij dichtbij een trein station zouden staan omdat wij dan met de trein terug wilden rijden naar Cochem. Intussen wasde afstand omdat op de scooter te doen al te groot geworden. Maar dat viel niet mee. Uiteindelijk vonden wij een camping in Wolf nabij Traben-Trarbach. Jaren geleden zijn wij in deze omgeving met de kinderen geweest en hiervandaan is het prima met de trein te doen.
De camping is voor ons doen wel erg groot maar hij ligt lang gerekt langs de Moezel en eigenlijk merk je niet eens dat hij zo groot is. Wij vonden een plekje, helemaal achteraan op een soort dijkje.
Wij kunnen hier vandaan een heel stuk over de camping en op de Moezel kijken. Aan de achterkant van de camper zijn de wijngaarden. Wat een rust straalt hier uit. De druivenlucht is hier sterk aanwezig, de zoet /zure aroma hangt hier rond. Heel apart. Morgen gaan wij eens kijken of we in Cochem kunnen komen met de trein.                                                                                                                                                                                              

dag 27

dag 27                         

Rothenburg ob der Tauber

                                                                                                     Vannacht hebben wij dus op de stellplatz overnacht en dat beviel prima. Al rond 09.00 uur liepen wij binnen 5 min naar de altstadt in de hoop dat het nog lekker rustig zou zijn zodat ik foto's kon nemen waar niet zoveel mensen op zouden staan. Helaas, de eerste bus met Aziaten was net gedropt. Maar goed. Wij maakten nog een rondwandeling door het mooie oude stadje en dronken er een kop cappuccinno..Gisteren hadden wij gezien dat er hier speciale
    "Schnee balle  verkocht werden. Dit is soort koek/ gebak wat alleen in Rothenburg ob der Tauber gemaakt en verkocht wordt. Alle Konditoreien en ook andere winkels liggen er vol mee. Gisteren liep het water al in Albert zijn mond. Wat zagen die ballen er lekker uit. Er waren er met caramel, chocola, poedersuiker enz. In een Bakkerij  , die veel van de zoete suikerbol weg had kochten wij dus gelijk maar vier van

In de zoete suikerbol

Schneeballe

die speciale Schneeballe. Twee
met poeder suiker en twee met caramel. Negen euro voor vier stuks , dat moet toch wel erg lekker zijn dan. Wij liepen terug naar de camper en reden richting Wertheim. Dit is een mooi plaatsje aan de Main. De camping hadden wij al snel gevonden en wij vonden daar een plaatsje direct aan de Main. Tijd voor zo'n lekkere bal. Wij namen een hap en nog een. Nou, daar heb je wel een glas drinken bij nodig. Ze waren aan de droge kant zulle we maar zeggen. Er was niet doorheen te komen, Albert vond ze zelfs muf smaken en ze waren ook nog eens gigantisch machtig.  Het was een soort biscuit met karamel.  De andere twee hebben we zelfs weggegooid (zeer tegen mijn principe in want ik gooi echt niet graag eten weg). Wat een tegenvaller was dat. Nou weer wat wijzer dus. De rest van de dag bleven wij rustig op de camping.  Tegen de avond ging de telefoon. Het was mijn zus die ook heel toevallig in Wertheim waren. Zij zaten in een hotel. Of we het leuk vonden om eventjes een bakkie te doen met z'n vieren. En zo gingen wij dus op de scooter naar het centrum dat 4 kilometer vanaf de camping ligt. Toen wij eenmaal richting de scooter liepen zagen wij de nacht waker rondlopen. 

Op de scooter reden wij naar Wertheim

dag 25 en 26

dag 25,
Vanmorgen vroeg brandde de zon al stevig op de camper. Dit beloofde een hele warme dag te worden..
Wij besloten om nog een extra nacht hier te blijven.
Eventjes lekker realexen na de lange reisdag van gisteren. Wij liepen met Max naar de Bodensee en warempel, hij wist nog precies de weg hier.
Wij hoopten dat Max vrijwillig de see inging om af te koelen maar helaas. Hij durfde nog steeds niet zelf het water in te gaan.
Weet je wat ? Vanmiddag ga ik terug met hem, dan trek ik mijn badpak aan en wie weet wil hij dan wel mee het water in.
Zo gezegd, zo gedaan.  maar nee hoor, zelfs als Albert hem optilde en hem in het water los liet wist hij niet hoe snel hij het water uit moest.
Albert kreeg een idee. Hij knoopte het stuk touw wat aan Max vast zat( om niet weg te kunnen lopen) tot een knoop en gooide dat het water in. En jawel hoor, daar ging hij. Pakte het touw in zijn bek en zwom terug. Een stukje verder gooien en ja hoor.... en weer , en weer.... hij was niet meer te stoppen. Uiteindelijk zijn wij gestopt omdat hij anders veel te moe zou worden. De rest van de dag hebben wij op de stellplatz doorgebracht. Tot laat in e avond konden wij buiten zitten.



dag 26,
Ook deze dag was weer ontzettend warm. Wij reden richting Rothenburg ob der Tauber. Deze rit reden wij helemaal over de snelweg. Rothenburg ob der Tauber ligt aan de romantische strasse.
Wij hadden van te voren al gelezen dat er hier een stellplaz is nabij het stadje. Al snel hadden wij deze gevonden en inderdaad, het was nog geen vijf minuten lopen naar het oude stadje op de stellplatz moet je een ticket kopen bij een automaat. Het kan per uur en wij betaalden tot de volgende ochtend.10.00 euro. Water en stroom was er ook tegen betaling. Stekker in het stopcontact, geld er in en je hebt stroom totdat je tegoed op is. Het water werkte net zo. Gieter onder de kraan, geld in de automaat en je kreeg water naar hoeveel je betaald had. Geniale uitvinding. Het enige wat er ontbreekt hier is een douche maar dat wisten wij van te voren. Een keertje niet douchen is ook niet
erg. Nadat dit alles geregeld was liepen wij naar het middeleeuwse stadje. (volgens Wikipedia gebouwd rond 970) In de 2e wereld oorlog is er veel verwoest maar het centrum bleef in tact. Het is net of je in een Anton Pieck schilderij loopt. Rondom is de oude stadsmuur die je ook bewandelen kunt.  Er is o.a een hele grote kerst winkel dat net een museum lijkt. De Aziaten die hier massaal

waren kochten van alles en nog wat. Heel leuk om er op je gemak rond te kijken. Wij hebben er een uurtje rond gelopen en zijn toen terug naar de camper gegaan.
Intussen stond de stellplatz helemaal vol. Het was dus goed dat wij op tijd een plekje hadden gevonden wan niet alle plaatsen zijn voorzien van stroom.

dag 24

dag 24,

Nou dat was me het vuurwerk wel zeg gisteravond :) Rond een uur of 21.30 klopte  die hele aardige mevrouw , die ik gisteren ontmoet had, op de camperdeur.  Sommige mensen zijn al begonnen met vuurwerk afschieten zei zij.
Wij hadden echter nog niets gehoord maar ja, uit beleefdheid gingen wij heel enthousiast naar buiten. Vuurwerk? Waar?  Inderdaad heel af en toe een knalletje.
Zei wees naar boven op de berg. Kijk daar! Daar brand het vuur van St.Morritz al. En inderdaad, in
de verte zagen wij een vuur branden bovenop de berg. Voor ons was het een soort Paasvuur wat boven op de berg werd aan gestoken. Het bleek uit haar verhaal dat elk dorp hier een eigen vuur heeft. Even later zagen wij het vuur van Celerina, en niet veel later volgde het vuur van Samedan. Helemaal vol van van trots liepen en van opwinding liepen de  Zwitserse gasten  over de camping te paraderen. Sommigen hadden rode potjes  met een kaarsje of waxine lichtje voor de camper of caravan neer gezet ( rood van de Zwitserse vlag.) en weer af en toe een knal of een vuurpijl en dat was het. Wij hadden meer op een spectaculair  vuurwerk gerekend dat door het dorp zelf afgestoken werd. Dat kwam  doordat de Zwitsers zelf  er zo vol van waren.  Helaas, niet dus. Uit beleefdheid hebben wij nog even bij die mensen staan kijken en zeiden dat wij het erg leuk vonden. Eenmaal in de camper haalden wij onze schouders op. Wij kennen het vuurwerk in Nederland en ook eerder deze vakantie hadden wij in Duitsland een groots vuurwerk gezien. Oke, dat weten wij dus ook weer :)  .


Toen wij vanmorgen opstonden was het nog maar 6 graden! Hallo zeg, het is zomervakantie hoor!
Albert maakte de camper weer reisvaardig en ik ging nog even afwassen. En daar was die aardige mevrouw ook weer. Zij vond dat ik zo goed Duits spreek. Ik heb het mijzelf aangeleerd door goed te luisteren maar ook door te durven praten en door fouten te maken. Als ik iets niet weet dan kom  ik met handen en voeten ook een eind .En bovendien bestaat er tegenwoordig een hele handige vertaal app van Google. Stiekem had ik natuurlijk wel een enorme veer in mijn .....Ik vertelde dat ik nog wel veel fouten maak maar zei kon mij prima verstaan. Zo! die had ik binnen
Wij reden weg en werden door mevrouw uit gezwaaid. De Zwitsers hier zijn stuk voor stuk allemaal ontzettend vriendelijk. Daar ligt het echt niet aan maar de prijzen hier.....
Wij reden de Fluelapassdie uitkomt in Davos.
Davos is een echte stad waar heel veel traditionele Joden wonen. De mannen hebben er een speciale haardracht en hele lange bakkebaarden, soms tot op hun schouder,  en dragen een hoed of een keppel en dragen een pak.
De dames hebben lange rokken aan en een hoedje achterop hun hoofd.
In Davos zelf is er niet echt iets voor ons en dus reden wij door. Albert had een camping in Landquart geselecteerd.
Maar helaas, in Landquart was er ook niet veel, eigenlijk heel deze kant van Zwitserland is niet toeristisch . Wat nu ?
Na lang beraad reden wij Zwitserland uit en reden het Bregenzerwald van Oostenrijk binnen. Heel vroeger hadden wij eens een boerderij gehuurd in Bezau en wij wisten dat hier een camping is.
Eenmaal bij deze camping aangekomen ging Albert eens even kijken. Hij kwam terug en zei : Hier wil je nog niet dood gevonden worden. Jammer want wij hadden er al een lange dag op zitten. Maar je moet toch ergens overnachten en dus zochten wij op tomtom camper en op de camperapp naar een andere camping. Wij kwamen er al heel snel achter dat in het Bregenzerwald de campings sporadisch zijn.  In Au moest er nog een camping zijn . Wij dachten dat Au dochtbij Bezau zou liggen maar het was nog ruim een half uur rijden. Toen wij hem eenmaal gevonden hadden dachten wij allebij het zelfd. Het is niet ons soort camping maar voor een nachtje..... Ik liep naar de receptie en de eigenaresse liet merken dat ze liever geen campers op haar camping had maar goed voor een nachtje..
Toen bleek dat wij een hond hadden was het gebeurd met de pret. Honden niet toegestaan. Tja, hebben wij ook alle begrip voor maar zet dan bij de ingang een bord neer. Wij bleven zoeken en zoeken en zoeken op tom tom maar geen camping verder in het Bregenzerwald. Na rijp beraad besloten wij om dan nog een uur te rijden richting Kressbron, de camperplaats in Duitsland waar wij op de heenreis ook gestaan hadden. Eenmaal daar aangekomen bleek dat deze camperplaats stampvol stond. Er was nog een plekje op een klein hoekje en daar zette Albert hem neer. Wij weten uit ervaring dat er morgen waarschijnlijk een heleboel campers vertrekken en dan zoeken wij wel een andere plek op. Omdat wij, voor ons doen, erg laat waren zijn wij in het restaurant hier gaan eten. Als je aantoont dat je op de camperplaats staat( met je inrij kaart) dan krijg je een kortingsbon van 3.50 euro dat dan weer van je sta geld wordt afgetrokken. Albert wilde vanavond  nog vooruit plannen maar dat wilde niet lukken. Eerst maar gaan slapen en morgen verder kijken.                                      

dag 23

dag 23,
Vanmorgen werden wij gewekt door de dalende en opstijgende vliegtuigen(jes)
Het was intussen wel droog geworden maar het was maar 10 graden en dat voelde erg koud aan. Voor het eerst in deze vakantie trokken wij allebei een lange broek aan. En dat was eventjes wennen. Wij reden op de scooter richting Samedan  Doordat je om het vliegveld heen moet rijden is de afstand van de camping naar Samedan ruim 4 kilometer en dat terwijl je zo  vanaf de camping over het vliegveld heen naar Samedan kijkt. Hemelsbreed nog geen kilometer.

Het is 1 augustus vandaag, een nationale feestdag in Zwitserland waarop alle winkels dicht zijn. Hier hadden wij geen erg in gehad en hadden dus geen eten voor vanavond.Eenmaal in Samedan aangekomen bleek dat de coop wel open was. Met name omdat hier buiten vuurwerk voor vanavond verkocht werd. Gelukkig! Konden  wij toch nog wat  eten vanavond en anders zou het verplicht in een restaurant eten worden. Maar ja, wij koken nou eenmaal graag bij en in de camper
.In Samedan was er een marktje, voor de Zwitserse bevolking helemaal te gek, voor ons was het een marktje waar vooral de lokale  verenigingen de kas probeerde te spekken. De plaatselijke hoempapa band  speelde het ene deuntje na het andere op het kerkplein en de toeschouwers aten er een broodje  braadworst. Er was een gezellig sfeertje .

Nadat wij hier uitgekeken waren bedacht Albert dat het misschien wel leuk zou zijn om met de regionale trein naar St. Moritz te rijden. Wij liepen naar het station en vogelde uit hoe de kaartjes automaat werkte. Na een aantal pogingen lukte het om de juiste kaartjes eruit te krijgen en terwijl wij nog een half uurtje op de trein moesten wachten aten wij er een heerlijk belegd broodje. Voor Max werd dit de eerste treinreis in zijn leven.Nou ja, treinreis....... in 10 minuten waren wij in St. Moritz. Toen wij het station uit liepen zagen wij allemaal chauffeurs van de  hotels hier, wachten op gasten die zij op moesten halen.  De duurste auto's stonden klaar voor hen. Je moet dan denken aan Rolls Roys e.d.
Wij liepen via een weg omhoog naar het centrum. St. Morritz is een dorp voor de rijke lui.
Wij keken in de etalages en verwonderden ons over de prijzen. Wij zagen een horloge liggen van 42.000 euro! Echt hoor, geen nulletje teveel getypt.. twee en veertig duizend euro! De ene winkel na de andere met van deze prijzen.Veel mode winkels en gigantische hotels staan er hier. En ook hier speelde er op een pleintje muziek. Er stond een bank en Albert zag

aan de zijkant van een hotel een raam waar vanuit ijs verkocht werd.

Hij liep er heen en kwam zonder ijsje terug . Een heel gewoon ijsje kost hier tussen de 5 en 7 euro en dan heb je niets bijzonders hoor. Laat maar. Wij liepen verder richting St.  Moritzbad. Eigenlijk wilden wij hier ook nog rond kijken maar het werd te ver voor mij. Helemaal beneden ligt de St. Moritzsee waarlangs  ook weer bankjes stonden, Wij liepen langs deze see richting het station en reden met de trein terug naar Samedan. Hier stond scootertje op ons te wachten. Wij reden nog even langs de coop om wat eten te kopen en vandaar reden wij naar de camping terug. Zo was het onverwachts een hele leuke dag geworden.Wij zouden eigenlijk eerst in Samedan rond kijken, wat eten bij de camper en daarna wel zien wat we deden.  Op de camping draaiden we nog een was en deden hem in de droger. Doordat er niet heel duidelijk stond hoe die werkte lukte het niet om hem droog te krijgen. Nu is er hier een droog ruimte en daar hangt de was nu te drogen.
Omdat het 1 augustus is vandaag wordt er vanavond  vuurwerk afgestoken volgens een mevrouw die ook op de camping staat. Het moet volgens haar een groots gebeuren zijn dat gaat beginnen als het helemaal donker is. Een uur of 22.00 dacht zij. We gaan het meemaken vanavond.

dag 22

dag 22,

Vanmorgen regende het nog steeds. Het zag er niet naar uit dat dit spoedig zou stoppen. Het kwam echt met bakken tegelijk uit de hemel. En zo kon het gebeuren dat Albert zijn regenpak aan trok en de camper reisvaardig maakte. Stroom er vanaf, poten indraaien, enz. Op deze camping stonden wij op een plekje onderaan een steile helling. Door de regen was dit heel glad gebeuren geworden.  Albert reed omhoog en we kwamen niet verder dan de helft.
De camper begon te slippen. Nog een keer proberen, verder naar achteren en zo snel mogelijk naar boven. Niet dus. Nog een keer en nog een keer.....
Ik begon hem aardig te knijpen, dit was echt niet leuk meer. Na poging zoveel lukte het uiteindelijk maar net om toch boven te komen. Je wilde de oprit niet zien die  was een bruine modderige massa geworden. 

Voordat wij de camping  afreden moesten wij eerst nog even vuilwater lozen en schoon drinkwater tappen. Doordat wij zo geslipt hadden zat de camper tot aan het dak toe onder de modder en Albert spoot hem even schoon. Toen wij van de camping afreden zagen wij dat het lieve kabbelende beekje veranderd was in een kolkende bruine beek. Tjonge jonge, wat een regen was er vannacht gevallen.Wij reden via Cologo het dal uit richting passo del Tonale.Onderweg reden wij dor een dorpje waar het ontzettend druk was. Geen idee waar al die mensen vandaan kwamen. Ook hier regelde de politie het verkeer weer. De mensen liepen allemaal met paraplu's op. Even later zagen wij ook hier een tent waarin een heilige mis zou gaan plaats vinden. Bovenop de passo del Tonale staan er allemaal moderne flats tussen de authentieke oude gebouwen/hotels. Hoezo wintersport gebied? Het was een lang gerekt gebied waar voor ons niets te beleven viel en dus reden wij door. Achteraf zijn wij hier 4 jaar geleden ook geweest maar toen scheen de zon en was er een grote markt. Nu kwam het heel anders over. Op naar pas nummer 2 vandaag. Passodel Aprica. Ook daar flats en dergelijke en ook niet veel te beleven.En zo reden we richting pas nummer 3 vandaag, de Berninapass. Bovenop deze pass is het wel mooi! Er ligt een meertje waarin de bergen mooi weerspiegelen en de beroemde Ber-

ninalijn rijd hier. Treinen met panorama ramen, een toeristenlijn.Ook hier regende het nog steeds en reden wij weer verder. Eenmaal beneden aan de pas rijdt je direct Zwitserland binnen.En geloof het of niet , het was hier droog. Wij stopten bij een stationnetje van de Berninalijn, aten er wat en pinde er Zwitserse franken., een vignet hadden wij in Nederland al geregeld.
Albert had een camping in Semedan geselecteerd maar doordat erdaar  een feest was waren de straten geblokkeerd en konden wij met geen mogelijkheid de camping bereiken. Wij reden wat rond en ineens zag ik een andere camping liggen. He, kijk nou.... dat is de camping waar wij vier jaar geleden ook stonden. Albert twijfelde eerst maar het klopte echt. Nou dan daar maar naar toe. De weg er naar toe staat echter heel slecht aangegeven. Als we nou eens richting vliegveld aan houden misschien komen wij dan wel borden naar de camping tegen opperde ik. Zo gezegd, zo gedaan. En ja hoor, nadat Albert alsnog wilde draaien omdat de weg heel raar liep en ik vond dat we even verder moesten, viel het kwartje bij ons en vonden wij de ingang van deze camping. Ik liep naar de receptie en

schrok me twee slagen in de rondte.Omgerekend van Zwitserse franken naar euro's.... 60 euro per nacht! Welkom in Zwitserland! En vooraf afrekenen graag. Het is echter wel een nette camping maar niet veel anders dan andere campings die wij bezocht hadden.  Ik liep even naar Albert en overlegde, wat gaan we doen.... Na enig beraad besloten wij om toch maar te blijven. Wij kregen een plekje toegewezen, iets dat wij in deze vakantie nog niet eerder hadden mee gemaakt maar oké. Eenmaal op de juiste plek aangekomen bleek deze veel te krap voor ons. Hoe Albert ook draaide en keerde het lukte niet. Weer terug naar de receptie met de vraag of wij op nummer 60 konden staan. Die was groot en leeg. Nou vooruit dan maar en zo stonden wij op een prima plaats met een schitterend gezicht over het vliegveld van Semadan. Hier scheen de zon heel erg fel en konden lekker buiten eten. Net toen ik de laatste hap naar binnen had begon het ook hier te onweren en weer galmden de donderslagen door de berge heen. het sanitair gebouw waarin ook de keuken was is nog geen 30 meter vanaf onze camper maar ik heb echt gewacht totdat de ergste bui over was.

dag 21

dag 21,
Ja hoor, vanmorgen schalde de piano muziek van Richard Clayderman over de camping. Albert was net met Max aan het wandelen en ik genoot voor de camper met tranen in mijn ogen  en met kippenvel van deze muziek. Dat zo'n nummer zo'n ontroering kan brengen...
Wij gingen vanmorgen naar het dorp Cologo, dat beneden ligt. Wij keken er rond, ik nam zowat de dezelfde foto's als de vorige keer, we haalden nog een lekker broodje en reden later door het dal totdat wij niet verder konden. De weg hield gewoon op.     Intussen was het al 31 graden maar op de scooter was het wel een lekker windje.

op het kerkje de hele oude muurschildering met het laatste avondmaal en Jezus op weg naar Golgotha.

Max koelde af in de speciale hondendouche

 Wij reden weer terug omhoog. En weer werd het te zwaar voor scootertje en weer moest ik, deze keer een behoorlijk eind, klunen. Toen de weg eenmaal wat minder steil was kon ik weer achterop. Heel langzaam aan kroop scootertje omhoog totdat wij bijna bij Peio waren, het dorpje dat boven de camping ligt.In Peio was niet veel te beleven. Wat grote hotels en een kabelbaan.Wel werd er in een hele grote tent een heilige mis gevierd. Dit hadden wij in deze vakantie al eerder gezien. We wisten echter niet of het misschien een heilige feestdag was of dat dit hier altijd zo is. De tent zat in ieder geval bomvol Eenmaal op de camping deden wij Max in de hondendouche.  Een schitterende ruimte die je gratis kan gebruiken. Aangezien Max het alweer zo warm had was dit een prima uitkomst

vanuit Cogolo richting de camping.

 Direct daarna zijn wij nog een eind gaan wandelen over een bergpad wat omhoog naar Peio liep. Halverwege zijn wij weer terug gegaan en hebben bij de camper gerelaxt.
Ik genoot van de vele, vele vlinders die in de bergbloemen voor de camper zaten. En toen werd het avond.......En ineens vanuit het niets kwamen er hele,hele donkere wolken over de bergen heen zetten. In nog geen 10 minuten was het niet donker maar zwart. En het begon te onweren! De donderslagen echoden door de bergen. Heel apart om dat eens mee te maken,

                                                          

dag 20

dag 20,
Wij twijfelden vandaag. Moesten wij nog een nachtje hier blijven of gaan we door . Het was hier wel heel gezellig maar naar ons idee hebben wij hier alles gezien. Voor de wandelaars en fietsers onder ons is dit wel een geweldige plek. Je kunt hier echt alle kanten op. Wij besloten om toch maar weer verder te gaan.Wij reden door het dal over de strada Dolomitos.  Langs deze weg loopt  een kilometers lang fietspad. Je kunt hier echt van het ene dorp naar het andere rijden. Ook zijn hier erg veel hele grote parken met speeltuinen voor de kinderen. Prachtig. Ook hier regelt de politie het verkeer. Een stukje verder zagen wij ineens borden staan waarop een vignet was afgebeeld. Het bleek al snel dat  wij bij een dorp aan kwamen waar je dus een vignet voor nodig had om er doorheen te mogen. Wij hadden achteraf wel een doorgaande weg gezien die langs het dorpje liep maar wij rijden nou eenmaal niet graag over de doorgaande wegen. Wij namen de gok en er kraaide geen haan naar dat wij dat vignet niet hadden totdat......wij het dorpje verlieten en keurig op de foto werden gezet. Die rekening zien we thuis dan wel weer. Wij reden verder. Bij een supermarkt deden wij nog wat boodschappen. Wij hadden nog een fles boter nodig maar die konden wij nergens vinden. Mijn vermoeden kwam bij navraag uit. De Italianen braden natuurlijk in olie en dus kochten wij dat.Op de

uitzicht over de fruitteelt in Trentino.

strada Dolomitos staat het rouwens vol borden waarop staat"controllo elettriono" constante snelheidscontrole dus. Op een gegeven moment reden wij door een lange tunnel en toen wij daar eenmaal uit  waren bleek dat de bergen hier ineens een heel stuk lager waren dan voor de tunnel. Wij waren aangekomen in een heeeeeeellll groot fruitteelt gebied. Ik weet niet hoeveel kilometers groot maar het is hier echt gigantisch. Appels zijn hier de hoofd teelt en echt elke vierkante meter is volgezet met appelbomen. Wat later zagen wij ook wel druiven maar lang niet zoveel als appels.Op een parkeerplaats dronken wij koffie vanwaar wij een prachtig uitzicht over de vele fruitbomen hadden. Albert had in dit gebied een camping geselecteerd die boven op een berg zou moeten liggen. Wij reden de bewuste weg naar boven, er leek geen einde aan te komen. Plots liep de weg door een dorpje met wel hele nauwe straatje. Het werd smaller en smaller.... Albert zegt niet snel iets maar nu vond hij het echt niet leuk meer. Kans om te draaien was hier ook niet. Gelukkig werden de straten even later wat breder. Allebei hadden we geen goed gevoel hier. Er was helemaal niets te beleven hier. Eindelijk vonden wij de camping en Albert liep er eventjes overheen. Dit was helemaal niets en zo reden wij  ,ditmaal over een bredere straat, terug om de weg naar beneden te rijden.Weer Tomtom raad plegen. Het bleek dat er 20 kilometer verder nog een camping moest zijn.en helaas deze camping vonden wij ook niets. Weer verder gereden. Wel een mooie camping maar hier was Max niet welkom. Intussen werd ik het rijden behoorlijk zat maar wat moet je? Juist weer verder. En toen kwamen we ergens uit dat een wonder leek.  Jaren geleden hadden wij op een mooie camping gestaan. S'morgens en s'avonds werd daar muziek van Richard Clayderman gedraaid. Het nummer Thorn birds. Op een of andere manier heeft dat zo'n mooie herinnering bij ons achter gelaten zodat wij thuis dit nummer ook afspelen en het liefst heel hard.
Toen wij eenmaal voor de poort stonden zei Albert: Hier zijn wij eerder geweest! Dit is de camping met die mooie muziek. Doordat ik in slaap gevallen was en wakker werd voor de poort herkendi ik het nog niet direct. Maar toen ik eenmaal de receptie binnen liep herkende ik het weer. Inclusief de camping eigenaar. Ik vroeg of dit de camping was met de muziek van Richard Clayderman. De ogen van de beheerder  werden zo groot als schoteltjes. Hoe weet u dat nou? Ik legde uit wat wij jaren geleden hier hardden ervaren en toen begreep hij het. U mag een mooie plaats uitzoeken en speciaal voor u zullen wij morgenochtend om 09.00 u. het muziekje voor u draaien zei hij. De camping ligt halverwege een berg met boven ons het bergdorpje Peio en onder ons in het dal het dorp Cologo.

dag 19

dag 19,

toeristisch centrum van Canazei

Vanmorgen was het nog steeds bewolkt maar dat weerhield ons er niet van om toch naar Canazei te wandelen. Op de camping was aan de zijkant een hek waardoor je heen kon om langs het water naar het stadje/dorp te lopen. Nog geen 10 min. later waren wij al in het centrum aangekomen. Het was er druk met toeristen. Heel gezellig. De meeste panden zijn hier rijkelijk versierd met muurschilderingen. Er zijn hier heel veel souvenir winkeltjeswaar nu eens hele andere dingen werden verkocht dan al de oubollige troep die je normaal gewend bent.Wij kochten er iets voor de kerst van heel fijn uitgesneden houtwerk. Ook zijn hier erg veel hotels.Echt een heerlijk stadje/dorp om op je gemak doorheen te kuieren. Natuurlijk moest ik ook hier de kerk weer

Pater noster

in. Op  een boog voor het altaar was op een muurschildering het Pater noster ( het onze vader) afgebeeld. Totale rust kwam over mij heen. Deze kerk was vergeleken bij de parochie in ........erg eenvoudig, meer mijn smaak dus.
De winkeltjes zijn hier geopend van 08.00 u tot 13.00u Daarna houdt de bevolking een siësta om dan vanaf 16.00u tot19.00 weer geopend te zijn. Wij moeten daar nog steeds erg aan wennen. Wij wandelde terug naar de camper om daar even te relaxen. Albert was eerder al met Max de andere kant langs het water op gelopen en had gezien dat dit voor mij ook heel goed te doen was. En zo gebeurde dat wij s'middags   nog zo'n 8 a 9 kilometer langs de beek gewandeld hebben. Er vlogen heel veel zwaluwen over ons heen die ook hier heel veel nesten hadden. Ook allerlei andere ,voor mij onbekende vogels, zagen wij hier.Het lukte echter niet om ze op de foto te krijgen omdat ze zo verschrikkelijk snel waren. We genoten volop. Een heb ik wel op de gevoelige plaat kunnen zetten , ik denk een goudvink  Intussen was Max zo moe geworden dat hij helemaal niet meer wilde lopen. Telkens ging hij zitten alsof hij zeggen wilde : doe het zelf maar. Eenmaal bij de camper betrok het weer maar we konden nog wel( met een trui aan) buiten zitten. En Max viel als een blok in slaap. Zo kwam er een einda aan alweer een hele fijne dag.

Goudvink?

dag 18

dag 18,
De donkere wolken die gistermiddag/avond over de campig trokken hebben achteraf geen drupel regen laten vallen.
Toen wij opstonden was het nog steeds bewolkt maar de temperatuur was lekker .
Deze dag zaten we precies op de helft van onze vakantie en dat betekend bij mij dat de bedden verschoond moesten worden.
Nadat dat klusje geklaard was ging ik betalen bij de receptie en reden wij rond 10.30 de camping af. Allebei vonden we het een leuke stad en waren blij dat wij zo onverwachts hier waren gebleven. Dat is nou precies waarom wij dat trekken met  camper zo leuk vinden. Als het ergens mooi of leuk is trap je de rem in en blijf je er gewoon overnachten.

op de passo di Alzarego zag ik bergroosjes

Wij reden de Passo di Alzarego. Een weg met veel heel veel bochten! Eenmaal helemaal boven genoten wij van het uitzicht en ineens zag ik ze
staan ! Bergroosjes! Prachtig. We dronken er op  ons gemak koffie om daarna richting Araba
te rijden. Albert had hier een camping geselecteerd. Toen wij aankwamen was het nog erg vroeg om al een overnachtings-plekje te zoeken maar als het bevalt dan blijven we hadden wij geopperd. Nou dat viel dus tegen.

Passo di Alzarego, lucht spiegeling in een meertje

Het was een mega grote camping die bovendien door drie kwart Nederlanders bezet was.  Bovendien kostte deze camping ook nog eens 40 euro per nacht en dat vonden wij gewoon
te gek. Wij besloten om verder te rijden. En alweer moesten wij een pas bedwingen. Passo Pordoi. Er stond netjes bij vermeld dat deze pas in 30 bochten omhoog gaat en in elke bocht staat een bordje met het nummer dat die bocht telt. Toen wij eenmaal boven waren begon het te onweren. We hebben nog rondgekeken in de souvenir  winkeltjes en kochten er een kleinigheidje  voor in de camper. Op elke reis kopen wij een kleinigheidje dat herinnert aan onze reizen. Het viel op dat er hier heel veel zwaluwen een nestje hadden onder de dakranden van de gebouwen die hier staan. Ook kochten wij   een warm broodje vlees dat wij in de camper op aten. Het leek erop dat er hier overnacht kon worden maar erg duidelijk was dat niet. Bovendien moesten wij ook nog boodschappen doen en dus besloten wij om nog verder te rijden. Weer zocht Albert op de telefoon op de app camper contact en v

Passo di Pordoi. Zwaluwen nestelen on de de dakranden

vond een camping in Canazei. We kwamen aan door het stadje en waren er alle twee gecharmeerd van. Wat een leuk, toeristisch  dorp/stadje.Wij reden echter direct door naar de camping waar ik in de receptie heel erg vriendelijk te woord wer gestaan. Met een golfkar werden we naar een plekje begeleid. Hij stak zijn duim omhoog  alsof hij wilde vragen of wij dit plekje goed keurde. Ook wij staken onze duim omhoog. Prima hier.En zo stonden wij zomaar op een stadscamping in Canazei. en het voelde goed.Helaas onweerde het af en toe nog steeds maar de weerberichten van heel Europa waren deze dag niet bes. Afwachten maar.

dag 17

dag 17,

Terwijl wij nog op bed lagen voelden wij de de warmte van de zon al branden op de camper.
Dit beloofde weer een warme zonnige dag te worden.Heerlijk buiten ontbeten, daarna koffie en toen op de scooter richting Cortina 'd Ampezzo.
Onze scooter zou 60 km. p.u. kunnen. Ik zeg bewust  " zou kunnen"
Maar dat is op vlakke wegen en zeker niet als ik dan  achterop zit en ook Max met zijn 7 kilo voorop.
De weg ging stijl omhoog en dat trok scootertje niet.
Moet je je even voorstellen:
Albert en Jeannet met allebei een helm ( soort potje) op hun kop, op de scooter en dan tussen Albert zijn benen in Jack Russeltje in een scooter tas, op een steile weg. Het scootertje trok het niet, ging stapvoets omhoog , en Albert stepte met zijn benen mee om toch omhoog te komen. Uiteindelijk stonden wij echt stil. Kortom het werd te veel voor scootertje....
Dat moest toch wel  een lachwekkend gezicht zijn ?
Wij hadden de grootste pret. Uiteindelijk ben ik afgestapt zodat Albert met Max omhoog schoten en ik ging klunen :)
Op een punt waar de weg weer recht ging stapte ik weer op en zo bereikten wij de stad Cortinna 'd Ampezzo.Het is een prachtig stadje om eens rond te kijken maar het is wel een stadje voor de rijke lui. Er zijn veel dure merk winkels.
Nadat wij in het centrum waren uitgekeken liepen wij naar de rand van het stadje en zagen daar een oud gebouw. Het leek alsof het ooit eens een treinstation was geweest maar er was geen spoor te bekennen.
Het was echt oud en in gedachten zag ik in vroeger tijden de paard en wagens hier al rond rijden. Nu was het een busstation en ik vond dat de moderne bus die er voor stond totaal niet bij het hele plaatje paste. Het gebouw bleek nu een busstation te zijn . Wij vermoeden dat dit een regionale hoofdstad was voor de omgeving. Het was er behoorlijk druk . Even later snapte wij ook waarom. Er bleek een behoorlijk grote markt te zijn. Dat troffen we dus. Heerlijk om over zo'n buitenlandse markt te struinen.De markt lieden presenteren hun waar op een andere manier dan in Nederland. De meesten  van hen rijden in een busje waarvan het dak helemaal uitgevouwen kan worden door middel van knikarmen. Er ontstaat dan een soort vierkante tent. tent. In het buitenland hadden wij dit systeem al eens eerder gezien. Geniaal.
Er werd van alles verkocht. Kleding, Italiaanse groente en kruiden, vis antiek enz.
Nadat wij uitgekeken waren ging ik de parochie kerk nog even bezichtigen maar ik voelde mij niet op mijn gemak. Ik liep in een korte broek en een zonnehemdje , met een rugzak op mijn rug en een foto toestel om mijn nek. Er zaten behoorlijk wat parochianen in de kerk en ook de pastor liep er rond. De parochie was rijkelijk versierd, maar ik begrijp dit nooit zo goed.
Wij leerden dat God niet van rijkdom houd maar van eenvoud en deze versieringen staan daar voor mijn gevoel lijnrecht tegenover.  Uit eerbied verliet ik al heel snel deze parochie en zochten onze scooter weer op.   Wij gingen  terug naar de camping, scootertje reed als een tierelier de steile weg naar beneden. 
Eenmaal bij de camper kwamen wij erachter dat wij vergeten waren om brood te kopen. Albert ging deze keer alleen naar de stad en kocht brood op de markt omdat ook hier tussen de middag alle winkels  gesloten waren . Ditmaal was hij heel snel op en neer gereden. Hij zat deze keer alleen op de scooter en dat kon hij goed merken . Aan het einde van de middag betrok het weer en kwamen er 

zwarte wolken over. Snel haalden wij het inmiddels droge wasgoed naar binnen. Heel de avond bleef de regen dreigen

 

dag 16

dag 16,

aan het einde van een lange weg staat deze kerk.

Het is net alsof je hem zo binnen zou rijden.

Deze dag hadden we weer een reisdag voor de boeg.Allereerst reden wij richting Lienz. Een klein stadje waarin Albert en ik al eens in de winter waren geweest en ook een paar jaar terug in de zomer. Ongekend hoe anders een stadje overkomt in de winter of zomer. We dronken er cappuccino in een conditorei waar we in de winter dagelijks geweest waren.Intussen begon het iets te regenen maar het had niet veel betekenis.Lienz  is een klein, lief stadje wat niet al te toeristisch is en erg leuk is om eens doorheen te lopen.Wij liepen weer naar de camper om door te rijden richting Italie. Intussen werden de kleine spatjes van geen betekenis een behoorlijke regen bui. Nou was dat niet zo heel erg want wij zaten toch in de camper. Alleen was op de kaart aangegeven dat het een mooie route was en de regen beperkte enigszins  het uitzicht. Op een gegeven moment zagen wij in de verte de Dolomieten verrijzen. Wij reden door de stad Cortina d Ampezzo. Vanuit de camper zag deze stad er prachtig uit maar omdat het regende besloten wij om toch maar door te rijden.Deze stad ligt op een berg en even later reden wij heel stijl naar beneden en zagen daar en camping liggen. Wij besloten terstond om hier te blijven om dan morgen naar Cortina d Ampezzo terug te gaan om er rond te kijken. Intussen was het af en toe droog en af en toe viel er een bui. .De camping baas was hier niet zo vriendelijk. Wij moesten alle twee onze I D kaart afgeven. Ik vroeg waarom hij de campingkaart niet accepteerde. In Nederland hadden wij net een programma gezien dat er dan gesjoemeld met je kaart kan worden . Hij werd driftig en vroeg waarom de mensen zo argwanend waren. Hij moest gewoon een kopie maken. Eigenlijk wilde Albert alsnog een andere camping zoeken maar waarschijnlijk is dat in deze streek normaal en erg veel zin om verder te gaan hadden wij ook iet meer. En zo beloten wij de temperament volle sjagrijnige campingbaas maar ter wille te zijn. Op deze camping konden wij gratis wassen en ook de WiFi zat bij de prijs inbegrepen, dat dan weer wel. Deze campig koste 27,50 oer nacht

en weer vonden wij een mooie plek om te overnachten.

dag 15

dag 15,
Tjonge jonge, wat gaat de tijd toch snel.
de 15e  vakantie dag alweer.Het is zondag vandaag. Net toen wij heerlijk buiten zaten te genieten van het uitzicht begonnen de kerkklokken te beieren van het prachtige witte kerkje dat halverwege de berg staat. Het beieren der klokken galmde prachtig door het dal. Later lieten wij onze scooter eens

voor wat die was en gingen ditmaal eens te voet op pad. We probeerden of we naar het kerkje konden lopen alwaar ook het dorps centrum(pje) van Heiligenblut ligt.Het pad ging behoorlijk stijl omhoog maar het lukte mij toch om heel zachtjes aan om boven te komen. Wij keken daar rond, haalde nog een boodschapje bij de plaatselijke spar die gewoon open was op zondag om vervolgens aan de andere kant van Heiligenblut weer naar beneden te wandelen.Het lopen ging vandaag goed bij mij. Halverwege kwamen wij een bordje tegen waarop een route naar een wasserfal werd aangegeven. Wij gingen kijken of dat ook voor mij haalbaar was.Al snel kwamen wij bij een hekje waar achter de wandeling stond aangegeven. Er stond alleen geen tijdsduur of aantal kilometers op. Gewoon proberen hoever we komen dachten we.
 Het was zo'n heerlijk smal paadje dat door het bos en over de berg liep. Max had enorm naar zijn zin en stak zijn neus onder iedere boomstronk of steen, huppelde dan weer voor ons uit en dronk uit een miezerig beekje.Hij kwam weer helemaal tot leven hier. Het was zo warm in Heiligenblut en Max veranderd dan in een luiaard. Maar goed, hier kwam hij weer tot leven.Na een half uur lopen kwamen wij bij een bocht en zagen of hoorden geen wasserfal. We besloten om te stoppen omdat wij ook de terug weg nog moesten lopen. Op een bankje aten wij de meegenomen broodjes en liepen terug naar het begin. Niet veel verder was de lange weg die naar de camping liep. Hier was er weer een prima gelegenheid om Max goed af te laten koelen in een beek.Wij

lummelde er wat rond en liepen daarna rustig de weg naar de camping terug. Eenmaal daar aangekomen bleek dat wij ruim 3 uur op stap waren geweest. De rest van de dag bleven wij op de camping.

dag 14

dag 14,
wederom werden wij vanochtend stipt om 0.600 u gewekt door de lieftallige Benjamin.
Het blijkt dat de boer dan zijn koeien gaat melken. Achteraf logisch natuurlijk.
Net als gisteren was het weer bewolkt toen wij wakker werden maar al snel brak de zon weer door.
Wij namen afscheid van boer Fritz en gaven hem 2 klompjes. Aaah Holandische  Shuhen!  Hij was zeer vereerd en vroeg of Albert deze zelf had gemaakt.Wij antwoorden van nee. Wij hebben altijd wat kleine souvenirtjes bij ons voor mensen zoals boer Fritz.We rekenden 26 euro af voor de twee nachten die we hier hadden doorgebracht.
In Saalfelden deden wij eerst wat boodschappen om vervolgens richting de Grosslockner te rijden.
Wij hadden gelezen dat de Grosslocknerstrasse een tolweg is maar wij schrokken wel van de prijs. 35 euro om precies te zijn. Van dit geld onderhouden ze de prachtige weg. Wij reden hoger en hoger en dronken koffie op een prachtig uitzicht punt. Deze punten zijn hier veel gemaakt en dat is dan wel weer prettig.Albert stapte de camper uit en direct kwamen er 2 heel nieuwsgierige schapen naar Max toe. Zij wilden wel even kennis maken met hem.Het leek erop of ze hem een kopstoot wilden geven maar gelukkig deden ze niet.Later reden wij verder naar boven en zagen drie ijs gletschers. Ook hier was ik vroeger met mijn ouders geweest en ik constateerde dat ook hier de gletschers aardig geslonken is.Er is weinig meer van over in ver-

 gelijking met vroeger.Boven was een bloemen veld aangelegd waarin veel berg bloemen stonden met de naam erbij. Dat is echt iets voor mij en de een na de ander moest op de foto. Deze foto's gebruik ik dan later weer als achtergrond foto's als ik een digitaal foto album ga maken.Hier moeten ook berg marmotten lopen"murmeltieren" leven maar wij hebben ze niet gezien. Er lag wat sneeuw langs de kant van de weg en wij lieten Max daar even aan snuffelen. Hier werd hij erg blij van. Hij begon te springen en te rennen en te rollen, hij vond het helemaal geweldig. Eenmaal bijna beneden, net na het 

einde van de Grossclognerstrasse, ligt het dorpje Heiligenblut en net daar onder ligt de camping waar we nu op staan. Als wij naar boven kijken zien wij zo het dorpje liggen. Prachtig!

Gentianen

Als wij vanaf de camping naar boven kijken zien wij Heiligenblut liggen.