dag 22

dag 22,

Vanmorgen regende het nog steeds. Het zag er niet naar uit dat dit spoedig zou stoppen. Het kwam echt met bakken tegelijk uit de hemel. En zo kon het gebeuren dat Albert zijn regenpak aan trok en de camper reisvaardig maakte. Stroom er vanaf, poten indraaien, enz. Op deze camping stonden wij op een plekje onderaan een steile helling. Door de regen was dit heel glad gebeuren geworden.  Albert reed omhoog en we kwamen niet verder dan de helft.
De camper begon te slippen. Nog een keer proberen, verder naar achteren en zo snel mogelijk naar boven. Niet dus. Nog een keer en nog een keer.....
Ik begon hem aardig te knijpen, dit was echt niet leuk meer. Na poging zoveel lukte het uiteindelijk maar net om toch boven te komen. Je wilde de oprit niet zien die  was een bruine modderige massa geworden. 

Voordat wij de camping  afreden moesten wij eerst nog even vuilwater lozen en schoon drinkwater tappen. Doordat wij zo geslipt hadden zat de camper tot aan het dak toe onder de modder en Albert spoot hem even schoon. Toen wij van de camping afreden zagen wij dat het lieve kabbelende beekje veranderd was in een kolkende bruine beek. Tjonge jonge, wat een regen was er vannacht gevallen.Wij reden via Cologo het dal uit richting passo del Tonale.Onderweg reden wij dor een dorpje waar het ontzettend druk was. Geen idee waar al die mensen vandaan kwamen. Ook hier regelde de politie het verkeer weer. De mensen liepen allemaal met paraplu's op. Even later zagen wij ook hier een tent waarin een heilige mis zou gaan plaats vinden. Bovenop de passo del Tonale staan er allemaal moderne flats tussen de authentieke oude gebouwen/hotels. Hoezo wintersport gebied? Het was een lang gerekt gebied waar voor ons niets te beleven viel en dus reden wij door. Achteraf zijn wij hier 4 jaar geleden ook geweest maar toen scheen de zon en was er een grote markt. Nu kwam het heel anders over. Op naar pas nummer 2 vandaag. Passodel Aprica. Ook daar flats en dergelijke en ook niet veel te beleven.En zo reden we richting pas nummer 3 vandaag, de Berninapass. Bovenop deze pass is het wel mooi! Er ligt een meertje waarin de bergen mooi weerspiegelen en de beroemde Ber-

ninalijn rijd hier. Treinen met panorama ramen, een toeristenlijn.Ook hier regende het nog steeds en reden wij weer verder. Eenmaal beneden aan de pas rijdt je direct Zwitserland binnen.En geloof het of niet , het was hier droog. Wij stopten bij een stationnetje van de Berninalijn, aten er wat en pinde er Zwitserse franken., een vignet hadden wij in Nederland al geregeld.
Albert had een camping in Semedan geselecteerd maar doordat erdaar  een feest was waren de straten geblokkeerd en konden wij met geen mogelijkheid de camping bereiken. Wij reden wat rond en ineens zag ik een andere camping liggen. He, kijk nou.... dat is de camping waar wij vier jaar geleden ook stonden. Albert twijfelde eerst maar het klopte echt. Nou dan daar maar naar toe. De weg er naar toe staat echter heel slecht aangegeven. Als we nou eens richting vliegveld aan houden misschien komen wij dan wel borden naar de camping tegen opperde ik. Zo gezegd, zo gedaan. En ja hoor, nadat Albert alsnog wilde draaien omdat de weg heel raar liep en ik vond dat we even verder moesten, viel het kwartje bij ons en vonden wij de ingang van deze camping. Ik liep naar de receptie en

schrok me twee slagen in de rondte.Omgerekend van Zwitserse franken naar euro's.... 60 euro per nacht! Welkom in Zwitserland! En vooraf afrekenen graag. Het is echter wel een nette camping maar niet veel anders dan andere campings die wij bezocht hadden.  Ik liep even naar Albert en overlegde, wat gaan we doen.... Na enig beraad besloten wij om toch maar te blijven. Wij kregen een plekje toegewezen, iets dat wij in deze vakantie nog niet eerder hadden mee gemaakt maar oké. Eenmaal op de juiste plek aangekomen bleek deze veel te krap voor ons. Hoe Albert ook draaide en keerde het lukte niet. Weer terug naar de receptie met de vraag of wij op nummer 60 konden staan. Die was groot en leeg. Nou vooruit dan maar en zo stonden wij op een prima plaats met een schitterend gezicht over het vliegveld van Semadan. Hier scheen de zon heel erg fel en konden lekker buiten eten. Net toen ik de laatste hap naar binnen had begon het ook hier te onweren en weer galmden de donderslagen door de berge heen. het sanitair gebouw waarin ook de keuken was is nog geen 30 meter vanaf onze camper maar ik heb echt gewacht totdat de ergste bui over was.