dag 31 en 32

dag 31,

Vandaag ging het dan toch echt gebeuren....
Na ruim 4 prachtige weken in Duitsland, Oostenrijk, Italie, Zwitserland, en weer door Duitsland reden wij echt richting Nederland.Maar nog niet om naar huis te rijden.
We wilden graag nog een aantal dagen in Zuid-Limburg vertoeven en zo kwamen wij aan in Ransdaal. Dit plaatsje ligt ongeveer 10 kilometer vanaf Valkenburg.
Hier stonden wij een aantal jaar geleden op een boeren camping en dat was zo goed bevallen zodat wij hier graag nog eens naar terug wilden.

Onze buren op de camping in Ransdaal

wij kijken zo het heuvel landschap in.

En nu zijn wij dus hier beland. De camping ligt boven op een heuvel en wij kijken zo het prachtige heuvel landschap in.
De akkers staan nog vol met goud geel graan en bruin koren. Hier hebben wij hebben koeien als buren.

dag 32,

Ja hoor, wij zijn weer in Nederland. Hier is het , naar wij hoorden, een regenachtige zomer geweest.
En moesten wij , net als in Zwitserland, weer een lange broek en sokken aan.
Wij reden vanmorgen door het heuvel landschap eerst naar Klimmen om daarna via een toeristische route naar Valkenburg te rijden. Man wat was dat koud achterop de scooter. Ik deed mijn handen tussen Albert en mij in om ze warm te krijgen.Maar niet mopperen, het was droog.
We lanterfanten wat rond in Valkenburg en dronken er cappuccino en aten er natuurlijk een stuk Limburgse vlaai bij.
Wij deden er nog wat boodschappen en reden weer naar de camping dachten wij.
Hoe het kon snappen wij allebei nog steeds niet maar wij zijn verdwaald. Tot aan Klimmen ging het goed maar daar konden wij de weg naar de camping niet meer terug vinden. Wij zijn wel 5 keer op het zelfde kruispunt terecht gekomen. En rijden en zoeken en rijden en......
Op een bepaald punt ging Albert steeds linksaf waar hij eigenlijk rechtsaf moest. Ja dan kan je wel uren blijven rond rijden.
Vanmiddag hebben wij nog ruim een uur op de weg die achter de camping ligt gewandeld.
Op een gegeven moment stond er een waarschuwingsbord waarop stond dat er gaten in de landwegen konden  zitten en dat er daardoor struikel gevaar  zou kunnen zijn.  De das leeft in dit gebied en graaft burchten onder de akkers. Nadat wij een eindje hadden gelopen hadden stak Max ineens zijn kop in een groot gat onder een akker. En inderdaad, dit was duidelijk het werk van de Das. Maar goed dat Max aangelijnd zat.  De boer zal daar echt niet blij mee zijn. Gewoon onder het mais had de Das een burcht gegraven.
Onverwachts kreeg de zon kans om door de wolken te komen en zo konden wij nog heerlijk buiten eten.