gad 34

Dag 34
Zoals gezegd reden wij vandaag terug naar huis. Wij waren blij dat wij besloten hadden om een dag eerder naar huis te rijden. Het was regen en nog eens regen.
In de middag kwamen wij thuis na ruim vier en een halve week.

dag 33

daqg 33,

We reden vandaag op de scooter naar Boppard. Wij liepen hier wat rond en dronken er cappuccino in een konditorei .De eigenaresse was erg aardig maar ietwat amicaal. Ook werd er voor Max goed gezorgd met een bak water en een hondensnoepje.

Max bleef rustig zitten

Wij hadden borden gezien met de aanduiding dat er een Sesselbahn was. En omdat wij toch nog de hele dag hier waren besloten wij om daar heen te wandelen. We liepen en liepen en.....
Wij zeiden al nog een klein stukje anders lopen wij terug om de scooter te halen. Maar op een gegeven moment waren wij er ineens. De Sesselbahn ligt  buiten Boppard. Het bleek een echte ouderwetse Sesselbahn te zijn die beheerd werd door een oud echtpaar.

uitzicht op de Rijn

Wij kochten kaartjes, nog van die ouderwetse kartonnen kaartjes en Max mocht op schoot mee voor 1.50 Hij kreeg wel zijn eigen kaartje.
Max was onder de indruk en bleef heel rustig bij Albert op schoot zitten. Eenmaal boven moet je nog een stukje lopen eer je het prachtige uitzicht over de Rijn hebt.  Voor de rest heb je daar boven niet zoveel en gingen wij weer naar beneden. Intussen was het lunchtijd en liepen wij terug naar de konditorei. Op de kaart had ik gelezen dat er hier wel echte Fleisch Kase verkocht werd en Albert moet dat toch zeker een keer gegeten hebben. Weer werden wij heel hartelijk begroet. Het smaakte heerlijk en toen wij weg gingen kregen wij zelfs een kus. Iets TE amicaal dus. Daarna op de scooter terug naar de camping. Wij hadden gelezen dat er morgen regen voorspeld werd en zo besloten wij om dan maar een dag eerder naar huis te rijden. En zo kwam er een mooi eind aan een lange, prachtige vakantie.

op de foto zie je het niet. Een oud scheef oud  huis in Boppard

dag 32

dag 32,

Boppard am Rhijn

een van de vele vakwerkhuizen in Boppard

Vanmorgen vertrokken er heel veel mensen en zodoende mochten wij onze camper verplaatsen naar een mooier plaatsje. Wij stonden nog niet langs de Rijn maar konden nu wel tussendoor de vele schepen voorbij zien varen. Ook de trein rijdt hier aan beide zijden van de Rijn en dat betekend dus dat je ongeveer om de 2 minuten , zowel overdag als s'nachts , een trein voorbij hoort razen. Het is misschien raar maar het stoort niet, je slaapt daar gewoon doorheen, het hoort erbij en bovendien weet je dat als je hier bent.
Wij reden op de scooter naar Boppard en hingen daar de toerist uit. Boppard is ook weer een leuk stadje met vakwerkhuizen. Wel erg toeristisch maar ook leuk om hier rond te kijken. Ook hier moesten wij wennen aan de koelere temperatuur maar het was droog .

dag 31

dag 31,

Wij verlieten onze geliefde camperplaats en reden weg. Er was regen voorspeld en de donkere wolken waren al boven Kressbron. Wij reden richting Boppard in Duitsland. Het was erg druk op de weg en wij reden van de ene file de andere in. Rond 16.30 kwamen wij aan op camping Sonneeck.
Hopende dat er hier nog een plaatsje voor ons was. Er stond een wachtrij bij de receptie en ik hoorde de medewerkers steeds vragen of er gereserveerd was. Ik kneep hem best want het was immers al 16.30, wij hadden een eind gereden en hadden weinig zin om nog een andere camping te zoeken. Wij hadden geluk, er was nog een plaats vrij, helaas niet direct langs de Rijn. Maar we stonden best aardig. Ook van deze dag geen foto's doordat het een reisdag was.

dag 30

dag 30,
De afgelopen nacht heb ik zowaar een fleece dekentje over mij heen getrokken. Wij waren de hitte van Sardena gewend maar nu was het ineens weer heerlijk fris s'nachts. Het was eventjes een cultuur en temperatuur schok maar dat wende al weer snel.
Toen wij de camper uitkwamen was alles zowaar nat van de condens, iets dat wij de laatste drie weken ook niet meer hadden meegemaakt.

ons plaatsje op de camperplek

Op Sardena heeft onze koelkast het erg zwaar gehad om alles koel te krijgen. Nu waren de dingen die uit de koelkast kwamen erg koud, de koelkast kon een standje minder gezet worden.
Wij aten buiten maar wel met een trui/vest aan.  Er was een plaatsje vrij gekomen en Albert reed de camper daar naar toe.
Na de koffie reden wij op de scooter naar Lindau, een Insel stad.

haven van Lindau

Dat betekend dat de ( oude)stad op een Schriereilandje ligt.
Wij waren hier vorig jaar ook al geweest maar het was absoluut geen straf om hier weer rond te lopen. Lindau alt stadt heeft prachtige oude huizen en gebouwen met de mooiste muurschilderingen.  Ook ging ik een van de prachtige kerken in.Prachtig allemaal. Wij aten nog wat bij een
konditorei  maar helaas kwam Albert hier te pas. Hij vindt Fleisch Kase altijd erg lekker. Dit is een soort opgeblazen plak ham die je op brood eet. Ik vroeg nog aan de ober of ze dit serveerden maar hij begreep het al niet helemaal. Toen hij aankwam met het bordje kreeg ik direct al medelijden met Albert. Op zijn bord lagen 2 sneetjes brood met vier soorten kaas. En Albert lust geen kaas. Maar hij heeft het wel dapper opgegeten. Wij liepen nog langs de haven en reden daarna weer terug naar de camper.  Na liepen wij nogmaals naar de Bodensee en zagen nu pas dat het langs het water helemaal veranderd was. Het was opgevuld met grof grind en nu kon je een heel eind lans de see lopen.  Voorheen kon dit niet vanwege struikgewas en onkruid maar dat was nu allemaal verwijderd.  Omdat het grind niet echt makkelijk liep gingen wij over een grote camping terug.  Wat een prachtige dag hadden wij weer gehad.

Oude panden met prachtige muurschilderingen

dag 29

dag 29,

De volgende ochtend werden wij wederom gewekt door de stuard. Kloppend op alle deuren met een luide stem Buongiorno roepend. Svegliati per favore ( wakker worden alstublift) Een aantal keer achter elkaar. Verslapen was onmogelijk want tegelijker tijd werd er door de intercom rond geroepen dat je kon ontbijten in het zelf bediening restaurant. Dat betekende dus snel je kooi uit, aankleden en ontbijten. Deze keer aten wij wel aan boord zodat wij eenmaal van boord niet eerst nog een plaatsje moesten zoeken om te ontbijten.
Daarna snel naar het buiten dek. Precies op tijd meerde de Moby aan in de Porto van Genova.(7.30)
Wij mochten al heel vlot van boord en reden het in slaap liggende Italie binnen.
Het eerste wat wij deden is een plaatsje zoeken waar wij Max uit konden laten. Max was al die tijd in de camper in zijn benche gebleven en die moest dus nodig uit. Maar dit lukte helemaal niet doordat je direct op de doorgaande wegen van Genova rijd. Uiteindelijk lukte het wel en daarna reden wij door naar Zwitserland . Het weer werd slecht , het begon te regenen. Regen? wat is dat? de laatste drie weken hadden wij immers geen spat gehad. Het leek erop dat het voorlopig ook niet zou stoppen met regenen. Wij reden door tot aan Spluchen waar Albert een camping geselecteerd had.  De omgeving was prachtig en wij wilden hier graag 2 nachten blijven. Intussen was het 13.30  Er stond een medewerkster van de camping op de trap met een map in haar handen. Ik liep naar de receptie en zag dat deze gesloten was tot 16.00 u. De medewerkster liep mij straal voorbij, er kon nog net een groet af. Op een bordje stond dat, als de receptie gesloten was, je op de linker kant van de weg kon parkeren om te wachten totdat de receptie open ging. Wat is dit nou weer voor gekkigheid.Het was nu 13.30 dat betekende dus dat wij nog twee en half uur in de regen aan de linker kant van de weg konden wachten. Ze had toch even kunnen zeggen van zet hem maar even op een plaats neer dan komt u om 16.00 zich even aanmelden en dan kijken wij naar een definitieve plek. Niets van dit alles en zo besloten wij om dan maar weg te rijden. Ook omdat er de eerste dagen slecht weer voorspeld werd. Wij besloten om dan nog maar twee uurtjes door te rijden om naar Duitsland te gaan. Daar is in Kressbron een , voor ons welbekende, prachtige camperplaats aan de Bodensee. Daar is altijd plaats dus geen zorgen. Rond de omgeving van Chur veranderde de hevige regenval in buien. De temperatuur was rond de 20 tot 25 graden. Boven in de bergen was het iets frisser dan beneden. Wel een verademing voor ons hoor. Het scheelde 20 graden met Sardena!  En zo waren wij ineens vanaf Sardena in Duitsland. In Kressbron was het droog en nadat wij het laatste plaatsje bemachtigd hadden( zo druk hadden wij het nog nooit gehad hier) gingen wij direct met Max naar de Bodensee. Wij aten s'avonds op het leuke terras van het restaurant dat zich bij de camperplaats bevind. Wij wisten dat het hier altijd een komen en gaan is en wij zouden morgen wel afwachten of er een beter plaatsje vrij zou komen. Voor nu was het prima. Wij konden naar bed.

Van deze dag geen foto's gemaakt

dag 28

dag 28,

Afgelopen nacht was de laatste voor ons op Sardena.. Wij moesten deze dag nog volmaken want om 21.30 zou de Moby ons weer terug varen naar Italië .
Wij deden het heel rustig aan en reden nogmaals op de scooter naar  naar San Paolo .
Daar kuierden wij wat rond en gingen weer bij de haven zitten om bootjes en mensen te kijken.
Tegen etenstijd aten wij bij restaurante pizzaria  een heerlijke pizza .
In Italie krijg je natuurlijk de originele pizza's.
Hier zit veel minder beleg op dan in Nederland maar de smaak is niet te evenaren. Heerlijk was het.
Daarna reden wij terug naar de camping waar wij de scooter weer achterop de camper  zette. Wij namen nog een verfrissende douche maar eigenlijk had dat totaal geen nut.
Eer wij bij de camper waren konden wij, vanwege de hitte,  weer gaan douchen.Rond 17.15 verlieten wij de camping en reden naar de Porto van Olbia. Veel te vroeg natuurlijk maar stel je eens voor dat het ook hier weer zo'n enorme chaos zou zijn zoals het in Genova( Genua) was. Ook ditmaal weer geen adres op de ticket war wij moesten zijn..
Maar ook deze keer reden wij in een keer goed . Zodra wij bij de gates aankwamen werden wij keurig doorverwezen naar de juiste opstelling- plaats. Ook werd er ditmaal uitgelegd dat als je de camper verliet, je altijd je i.d kaart en de reispapieren mee moest nemen. Dit alleen voor controle op het terrein. Wij gingen een gebouw binnen waar een aantal reis organisaties waren waaronder ook de Moby. Wat een heerlijkheid!! Hier was de airco aan. Wij kwamen helemaal bij. Er was een grote wacht ruimte en ook een restaurant. Wij kochten nog wat drinken en wilden weer naar buiten. Hier moest je dus bij de uitgang de papieren en je i.d. kaart laten zien en ook werd er gekeken of Max echt wel op de papieren stond. Alles was natuurlijk in orde en toen mochten wij weer naar buiten. Als je hier dus niets te zoeken had kwam je er ook niet meer uit. Wel een heel veilig gevoel. Ook buiten liepen de nodige bewakers rond.

aankomst van de Moby

En toen ging het langen wachten beginnen. Wij gingen op de kop van de haven op een muurtje zitten. Op een gegeven moment zagen wij in de verte een dikke zwarte roet pluim. Kijk daar komt hij zeiden wij tegen elkaar. Niet dus, er kwam wel een schip maar van een andere maatschappij. Even later weer

Wachten totdat ook wij aan boord mogen

een dikke roetpluim in de verte met daarachter weer een.  Uiteindelijk was de derde de Moby. Het werd druk op de kade, een en al bedrijvigheid. Alle drie de schepen meerde bijna tegelijk aan en ook alle drie de boten moesten leeg. Je kunt je niet voorstellen hoeveel auto's , vrachtauto's , campers , caravans enz. van een zo'n schip komen. Dan moeten er nog containers uit met afval, was voor de wasserette enz. Dan moet zo'n schip ook weer bevoorraad worden en tegelijkertijd worden de wachtende auto's weer ingeladen. Dit alles liep heel gestroomlijnd . Wij mochten weer als een van de laatste aan boord . Toen wij net op het buitendek stonden vertrok de Moby al. Intussen was het al donker geworden. Olbia is vanaf het water niet zo'n heel spectaculair gezicht. Wij bleven nog eventjes kijken en vertrokken daarna naar onze koele hut. Deze keer zaten

Arrivederci Sardena, bedankt voor de mooie dagen

wij iets meer naar het midden en daardoor hadden wij nu een iets groter raampje. Ik ging nog even douchen om daarna moe maar voldaan de kooi in te rollen.

dag 27

dag 27,

Nou, dat was me het avondje wel. Vanaf deze plaats vertrekken er veel campers naar Oblia waar de veerponten vertrekken naar Italië enz.
Dat betekende dus dat er s'avonds laat nog campers vertrokken. Dat was niet het ergste maar er stonden twee buurmannen tot diep in de nacht heel hard te praten.
Het hielp niets of je het raam luidruchtig dicht deed, ze keken alleen maar en kletsten gewoon luid verder. En bovendien was er weer flink harde muziek vanaf de camping. Ook liep onze buurman zijn camper in en uit, sloeg met zijn deur maar vertrok toch niet. Voor ons was de maat vol dus dat betekende de volgende morgen  biezen pakken en wegwezen. Hier bleven wij geen minuut langer. Niet alleen vanwege de luidruchtige nacht maar ook omdat de omgeving zwaar tegenviel.
En zo kwamen wij dus toch nog op een ander camping terecht.
Deze ligt bij het plaatsje San Paolo.

de haven van San Paolo

Toen wij er aankwamen werden wij heel vriendelijk ontvangen. Albert mocht meelopen om een plekje te kiezen.. Dat vond hij op een groot (gras)veld dat nu geel en kaal was vanwege de erge hitte die ook hier was.
Hier voelde het direct goed aan. Maar o, wat was het warm. Wij draaiden de luifel uit met een zonwerend doek aan de zijkant. Max lag onder de camper af te koelen in de schaduw waar het ook een beetje tochtte .
In de middag reden wij op de scooter naar San Paolo. Wat een leuk plaatsje is dat! Wij stalden de scooter ergens en liepen langs de haven. In de zee stond op een afstand een puntige grote rots in het water. Daarvoor lag een verschrikkelijke lelijke zeilboot. Het leek wel van de marine. Albert zocht het later op en het bleek een Russisch  zeilschip te zijn dat van een Russische miljardair is. Het is echt een lelijk zeilschip van 140 meter lang en 25 meter breed. Het heeft 8 verdiepingen en de masten zijn elk 25 meter hoog. Kost maar 300 miljoen. En dat lag daar dus voor die rots.
Wij gingen aan de rand van de haven zitten waar Max zo het water in kon lopen. Officieel was het ook hier weer verboden voor honden maar niemand zei er iets van. Wij zaten ook niet aan het strand dat verderop was. Wij keken wat rond en gaan nog opzoek voor slippers. Albert zijn

leren slippers hadden het begeven en wilde graag nieuwe hebben. Helaas, er waren alleen strand en badslippers te koop.
Intussen was het weer ruim 40 graden. Toen wij weer  bij de receptie van de camping aankwamen vroeg ik of dit nou de normale temperatuur van Sardena was.  Wij hadden immers gelezen dat de normale temperatuur in deze maanden 24 tot 28 graden zou zijn. De medewerkster vertelde dat deze temperatuur ook voor de Sardeense bevolking extreem was. Ze vertelde ook nog dat de temperatuur van het zeewater nog nooit zo warm is geweest als dat het nu was.

de rots met aan de rechter kant het Russische zeilschip.( met vergrootglas te zien)

In de avond toerden wij nog wat op de scooter en wilden Max wederom af te laten koelen in het water maar wat wij ook deden, hij had er geen zin meer in.

dag 26

dag 26,

Vannacht is het erg warm gebleven. Wij hadden alle ramen wijd open gezet maar het wilde buiten niet afkoelen.
Het werd tijd om ook deze plek te verlaten en om op zoek te gaan naar de volgende bestemming.
De laatste keer op Sardinië, de rondreis zat er bijna op.
Albert had ook deze keer een plek geselecteerd op ongeveer 30 km afstand voor Olbia waar a.s. zaterdag de boot naar Italië weer vertrekt.  Heel rustig reden wij daar naar toe en onderweg vulden wij de voorraad weer aan.  Ramen wagenwijd open maar ook nu bleef het ronduit warm. Is ook niet raar met 42 graden.
Wij kwamen aan in San Teodord en vonden daar de camping/ vakantie oord/camperplaats.
Wij hadden bij aankomst zo onze twijfels en Albert ging eerst rond kijken. Nog steeds hadden wij twijfels maar hij had een plek gezien die nog wel wat leek. Enzo besprak ik bij de receptie voor 2 nachten deze plek.

Max koelde bij de ventilator af.

Toen wij eenmaal stonden was het wel erg wennen, het was krap maar oké, niet zeuren. Toen wij eenmaal gesetteld waren zochten wij de zee op waar deze plaats direct aan lag volgens de info die wij hadden. Ja ja, wij liepen eerst heel ver over de weg die heel lang was en waaraan veel huisjes stonden van vaste gasten. Er kwam geen eind aan. Aan het einde van die weg liep de weg naar het strand maar dat was nog steeds niet te zien. Het werd Max allemaal teveel, hij kon de hitte niet aan. Het zand brandde onder zijn pootjes. Een hond koelt af door te hijgen en ook door zijn voetzolen te koelen en dat laatste kon gewoon niet met deze warmte. Het arme beest ging liggen en wilde en kon geen stap meer verzetten. Hij was bevangen door de warmte. Zijn ogen begonnen te draaien.....Albert tilde hem op en wij liepen terug. Bij de lange weg met huisjes zagen wij een kraan met een slang eraan. Heel zachtjes deed Albert die kraan open en koelde heel zachtjes aan zijn zooltjes. Na een paar minuten kwam hij wat bij en begon aarzelend een paar slokjes te drinken. Wat een nare ervaring was dit. Even later maakte Albert Max zijn buik iets nat en tilde hem weer op om naar de camper te dragen. Eenmaal daar legde wij hem voor de ventilator neer en toen kwam hij snel weer bij. De rest van de dag bleven wij bij de camper omdat er in de hele omtrek geen plaatsje of zo was, helemaal niets

dag 25

dag 25,

Vannacht stopte alle harde muziek rondom ons stipt om 01.00u  Onze luidruchtige buren waren ook in ruste en nadat er nog twee campers laat arriveerden werd het stil op de camperplaats.
Ondanks de de rumoerige avond besloten wij toch om nog een nachtje hier te blijven. Wij vonden het stadje erg leuk dus namen wij de lawaai in de avond op de koop toe. Onze lieftallige buren vertrokken ineens en zo was het ineens lekker rustig .
In de ochtend bleven wij bij de camper. Rond het middag uur zouden wij een panini halen in het "restaaurant" op de camperplaats.

ons plekje op de camperplaats

Ik zou dat wel eens eventjes regelen. Buiten stond er een bord dat je dat hier echt kon halen. Veel meer als een kantine was het eigenlijk niet en er lagen ook geen panini's klaar. Toen ik er om vroeg en nog duidelijk maakte dat wij ze bij de camper op wilde eten stopte die meneer twee witte broodjes in een zak en dat was het. Hoezo taal barrière ?
Ik was te overdonderd om te zeggen dat ik belegde panini's wilde en zo ging ik met het zakje broodjes , lachend, terug naar Albert.
Laat mij het maar regelen hoor zei ik tegen Albert en ik kon mijn lachen niet bedwingen.
Hoezo? vroeg hij. Ik opende het zakje en liet de twee kale broodjes zien. Albert had zich ook al op een lekker broodje verheugd. Helaas ging dat feest niet door.
Wij belegde de broodjes zelf en aten ze op.
In de middag reden  wij weer naar Cala Conone waar wij gisteren in het centrum een honden strand hadden gezien. Wij gingen er zwemmen tussen alweer de rotsen en zowaar ging Max ook het water in sterker nog, hij kon er geen genoeg van krijgen. Na ongeveer twee uurtjes poedelen hadden wij het weer gezien en stapten weer op de scooter. Wij toerden nog wat rond en zochten een benzine pomp omdat de  scooter  benzine nodig had. Al snel zagen wij een bordje waarop een benzinepomp aangegeven werd. Maar de weg er naar toe ging te stijl omhoog en dat trok hij niet. Ik besloot om af te stappen en eventjes te wachten zodat Albert met Max konden gaan tanken. Het duurde en duurde en toen kwamen ze terug. Zonder getankt te hebben. Albert had de slang al boven de tank toen er iemand naar buiten kwam die vertelde dat de benzine pomp leeg was . Benzine pomp leeg? dat kon ons alleen maar gebeuren. De tankauto was wel onderweg maar hoe laat die zou arriveren was niet duidelijk. Gelukkig tankt Albert altijd bij als er nog ongeveer een halve tank gevuld is dus wij konden wel weer terug naar de camperplaats komen. Dan maar een andere keer tanken, geen probleem.  In de avond deden wij lopend nog een rondje Cal Gonone, waar het weer een en al gezelligheid was.

Albert kwam weer terug zonder getankt te hebben

Later op de avond schalde de muziek weer vanaf drie kanten over de camperplaats. Er kwam muziek vanuit twee gelegenheden bij het strand en een vanaf een bar/discotheek naast de camperplaats. Deze keer stopte het ineens om 23.00 u.
En zo gingen wij al weer voor de 25e keer deze keer ons bed in.

dag 24

 dag 24,

Vandaag vertrokken wij vanaf de bergpas en reden verder richting Dorgali.  Doordat wij zo aan het zoeken waren geweest naar een overnachtingsplaats waren wij ongemerkt enigszins van de route afgeweken  en moesten daardoor eerst een heel stuk terug rijden.  Maar dat was niet erg omdat wij een prachtige plek hadden de afgelopen 2 dagen.
Nu pas zagen wij hoe prachtig de omgeving hier is. Doordat wij zolang hadden gereden en aan het zoeken waren geweest waren wij allebei moe en hadden niet zoveel oog meer gehad voor de omgeving.
Nu waren wij weer uitgerust en zagen het wel. In de drie weken dat wij op vakantie zijn hebben wij haast geen Nederlandse auto's zien rijden. Nu ineens drie achter elkaar, het viel gewoon op. Wie weet reden ze wel een tocht dat je van het ene huisje naar het andere reed en was vandaag de wissel dag gistte wij.
Albert had al een camperplaats geselecteerd, wij zouden niet zo heel ver rijden vandaag. Wij kwamen al snel aan in Dorgali.
Het was een kleine natuurshock van de rust in de bergpas naar het drukke strandleven in Dorgali De camperplaats had 80 plaatsen vlakbij het stadje.
Er kwam harde muziek vanaf het strand en het werd nog leuker.
Wij hadden Italiaanse buren, een opa en oma met twee kleinzoons. Op zich helemaal geen punt maar opa  begon steeds harde te praten(schreeuwen bijna) en zat de hele dag voor het raam. Het werd steeds luider en luider.
Het werd Albert allemaal even te veel en begon ook naar mij te schreeuwen in plaats van praten. Ik keek hem raar aan. Wat doe jij nou?
Ik geef hem een koekje van eigen deeg zei hij. Dat is meestal mijn ding maar niet die van Albert.

op de foto zie je niet hoe hoog de trap naar beneden daadwerkelijk was

wij reden door totdat de weg stopte, Max zit nog in zijn tas

op de scooter

Het hielp echter helemaal niets.Wij besloten om op de scooter naar het plaatsje te rijden. Iets wat achteraf net zo goed lopend had gekund omdat het zo dichtbij was. Wij liepen er rond en aten er een sorbet. Dorgali is een echt leuk vakantie stadje. Het was er toeristischer dan dat we de afgelopen dagen hadden gezien.
Later stapten wij weer op de scooter en reden de andere kant op, langs de camping en nog verder.  Wij reden zover totdat de weg stopte. en aan het einde van deze weg was een lange trap naar beneden. Toen wij keken bleek dat dat de weg naar het strand was. Het was echt een hele hoge trap. Wij besloten om deze niet af te gaan mede omdat ook dit strand verboden was voor Max.En zo reden wij weer terug naar de camper.Rond een uur of 21.00 u kwam er van drie kanten af harde muziek over de camperplaats, ze houden hier wel van een feestje. Op een of andere manier stoorde het ons niet eens, het hoort er hier schijnbaar gewoon bij. Wij gingen douchen wat alweer een uitdaging was maar het was intussen ook wel een gewenning geworden. Douchen in je badpak en Albert die het muntje in het apparaat doet zodat de douche gaat werken. Hier zou je 4 minuten kunnen douchen maar als het er 2 waren was het veel. Ach we waren weer fris en het is vakantie dus wat zou je zeuren.

dag 23

dag 23,

Afgelopen nacht hebben wij heerlijk boven in de bergen geslapen. Het was hier echt donker vannacht. Geen lichten van huizen of lantaarnpalen, alleen het maanlicht scheen.
Wat een rust.......tot 06.00u. De geitenboer was weer aanwezig. Hij vond dat het tijd was dat de geiten weer in de bergen gingen grazen.
Albert werd er wakker van maar ik heb niets gehoord. Wat een manioer om je vee te behandelen zeg, zal wel normaal zijn hier.
Wij besloten om nog een dagje hier te blijven, lekker van de rust genieten en helemaal niets doen. De andere campers waren vertrokken en zo hadden wij de eerste uren het rijk alleen.
Wij draaiden net het zonnescherm uit om schaduw te creëren. Terwijl wij dat deden stak er een behoorlijke wind op. Doordat wij op asfalt   stonden konden wij het zonnescherm nergens aan vast maken en draaide hem net zo snel weer in. Albert draaide de camper zo dat wij uit de wind zaten en op deze manier kon het zonnescherm wel uitgedraaid worden.In de middag besloten wij om een stukje

De weg aan de overkant van de camper. Aan de linker kant op de foto zie je heel klein de camper staan.

 te gaan wandelen.Wij liepen op het pad tegenover de camper, aan de andere kant van het dal. Eigenlijk was het geen doen, Max sjokte mee met zijn tong uit zijn bek. De grond was erg warm en dat deed zeer aan zijn pootjes,. Boven dien was het pad van gravel en dat deed ook al zo zeer aan zijn pootjes.
Ineens greep ik Albert aan zijn arm. Ik schrok me wezenloos.Op nog geen anderhalve meter voor ons kronkelde een slangetje, van ongeveer 1 meter , het pad over. Zomaar vanuit het niets. Ik schrok van het onverwachte en wist ook niet dat hier slangen voor kwamen. Wij liepen nog wat verder totdat het pad stijl naar beneden ging. En ja, als je naar beneden gaat moet je ook weer omhoog en dat was echt geen doen in deze temperatuur. Wij liepen weer terug naar de camper en op Google wilde ik opzoeken wat voor slang wij gezien hadden. Hij was dus ongeveer 1 meter groot en zwart. Tja op Google stonden 6 van dit soort dus wat het nou geweest was? geen idee. In de avond herhaalde de geitenboer zijn show weer en de rest van de avond verliep helaas niet zo rustig als gisteravond. Naast ons waren mensen komen staan met twee kinderen. Die mensen besefte geloven wij niet dat ze in een natuurgebied waren en al helemaal niet dat je je misschien dan iets moet aanpassen. De kinderen waren druk aan het schreeuwen en praten en holde ook voor onze camper heen en weer. Nadat wij een keer hard halo hadden geroepen als ze voor ons bezig waren snapte ze het geloof ik. En zo kwam er ook weer een eind aan deze dag.

uitzicht aan de linker kant van de camper.

dag 22

dag 22

Vanmorgen verlieten wij ook deze camping weer en reden alweer over een prachtige weg richting Tortoli. Op naar de volgende camperplaats. Toen wij er aankwamen bleek dat  deze en de twee andere

De weg door het hoog gebergte van Sardena

camperplaatsen die daar in de buurt waren  mega groot waren. Dat kwam medem omdat deze vlak bij het strand lagen. Niets voor ons en dus besloten wij om dan nog maar een stukje verder te rijden. Het was nog vroeg dus wij hadden nog alle tijd. Wij reden door de hoge bergen met een prachtig panorama. Albert had een overnachtings plek gevonden op de Tom tom camper. Het moest bij een boer zijn die vier plekken beschikbaar had. Dat leek ons wel wat. En zo reden wij door de bergen verder.

camperplek in het natuurgebied op een bergpas

Wij keken onze ogen uit want er waren in deze bergen hele grote steden gebouwd. Er reed zelfs een trein. Wij reden en reden en..... kwamen door bossen en dan ineens weer een industrie gebied. En uiteindelijk kwamen wij aan op het adres van de boer. Helemaal  niets te zien, de camperplekken waren opgeheven en er was nu een restaurante pizzaria. Hebben wij weer. Weer zoeken op tom tom camper, nog 45 minuten rijden dan moet er een camperplaats zijn voor ongeveer 30 campers midden in een natuurgebied. Oke, dat maar proberen dan. Wij kwamen  aan in Urzulei ( weg 125)  De camper plaatsen belken boven in een bergpas te liggen. Zo mooi! mooi, hier wilden wij wel overnachten hoor! Wij melden ons aan bij de receptie. Er waren nog twee huisjes en een caravan die verhuurd werden. Douchen kon in een mooie ruimte en waren bij de prijs inbegrepen. Wat een rust was hier. eerst stonden wij met drie campers en later kwam er nog een bij. Wij hoorden alleen de bellen van de geiten die hier in het gebied rondlopen en verder niets.  Alles was er zo vredig en stil. Wij genoten van het uitzicht.Heel in de verte zagen wij de zee liggen die toch nog ongeveer 20 kilometer hier vandaan ligt  Wij hoopten dat het zo hoog in de bergen(1263m hoog) wel wat koeler zou zijn maar niets was minder waar. Ook hier was het warm, heel warm. Rond een uur of 20.00u werd de rust wreed verstoord. Er stond een man te schreeuwen, heel hard, niet normaal meer. Het was de geitenboer die de geiten bijeen riep. Hij had een slingeraar bij zich en wierp zo stenen naar de geiten om ze bij elkaar te krijgen. Nou zeggen ze wel: zo koppig als een ezel, maar de geiten konden er ook wat van. Elke keer als de geiten een klein stukje verder waren  stapte hij in zijn jeep , reed een stukje verder  en dan begon het spektakel weer opnieuw.Na zo'n drie kwartier roepen, schreeuwen en stenen gooiend had hij het toch voor elkaar, de geiten waren op stal

uitzicht op de zee die ongeveer 20 km. verder ligt

. Om te douchen moesten wij en stijl pad naar beneden af en eer wij weer boven waren konden wij weer opnieuw douche door de warmte. Deze avond zaten wij nog lang naast de camper te genieten

dag 21

dag 21,
Vandaag hadden wij een rust dag. Mooie kans om weer eens van de wasmachine gebruik te maken.
Ik liep naar de receptie met het formulier waarop stond dat je van de wasmachine gebruik kon maken. Kostte 3 euro zonder was middel en 5 euro met wasmiddel.
Ik liep naar de receptie en wees op het papier en zei daarbij dua prego ( twee wassen alstublieft)
Dat snapte hij niet. Wat nu? Nog een keertje vroeg ik : dua pergo en liet 2x 5 euro zien. ahhhhh
Ja hoor hij begreep het. Ik kreeg de sleutel mee van de ruimte waar de wasmachine stond en een grote fles wasmiddel.
Albert ging even mee om de wasmachine aan te zetten. Het duurde en duurde en ......
Bleek later dat wij een intensief programma hadden ingedrukt. Dat hoefde nou ook weer niet maar goed, de was werd lekker schoon. Daarna nog een was erin op een korter programma.
Toen wij die eruit haalde liep er direct iemand met ons mee en vroeg pronto? ( klaar) Si zei ik.

eigenlijk geen commentaar nodig

En vertelde met handen en voeten dat ik toch echt de sleutel naar de receptie ging brengen met de fles wasmiddel.
Eerst begreep ze het niet maar toen ik duidelijk maakte dat een was 5 euro kostte en dat je dat bij de receptie moest regelen begreep ze het.
De was droogde zowat voordat wij het opgehangen hadden. De temperatuur was weer tot een graad of 42 opgelopen.
Albert ging nog even op de scooter toeren en deed gelijk de laatste ansichtkaarten op de bus.
Voor de rest van de dag hielden wij ons rustig.  In de avond gingen wij weer even afkoelen in de zee.

dag 20

dag 20,

 Wij verlieten het drukke Cagliari . Het was leuk voor een nachtje maar nu wilden wij toch weer graag de rust opzoeken.
Wij reden weer over een prachtige weg en uiteindelijk kwamen wij aan op een prachtige camperplaats. " Villa Putzu"
De eigenaar sprak geen woord Engels. Hoe moest ik nou uitleggen dat wij voor 2 nachtjes hier wilden blijven?
Ik maakte met mijn hand bij mijn hoofd een slaap gebaar. en wees naar de camper. Met mijn vingers erbij maakte ik duidelijk:  Due (twee) nachtjes. ahhhh Hij begreep het. Elettrcita? Si per favore( ja graag)
Dat was geregeld. Wij konden zelf een plaatsje uitzoeken. En dat werd een prachtige plaats. Heel groot aan de rand van de camping naast een weg die naar het strand ging.
Nadat wij weer gesetteld waren wilde Albert nog even wat boodschappen doen. Wij hadden geen flauw idee welke kant hij op zou moeten.
Hij ging naar de receptie en zei alleen maar supermarkt??
Hij gebaarde dat hij binnen moest komen in zijn kantoortje en wees naar een tijdschema wanneer de bus zou komen.
Dat was niet de bedoeling, hij wilde op de scooter. Dan maar even terug rijden naar het dorpje waar wij net doorheen waren gekomen.
Nadat hij een supermarkt had gevonden en binnen was dacht hij...... wat moet ik nou eigenlijk halen?
Wij hadden het daar helemaal niet over gehad, hij was gewoon vertrokken. Eventjes bellen kon ook niet omdat wij altijd maar een telefoon bij ons hebben in de vakantie :) :)
Hij kocht toen maar 12 flesjes ijsthee, iets dat wij heel veel dronken deze vakantie. Het was een goede dorstlesser. En ook bracht hij koekjes mee.
Eenmaal terug bij de camper kwam hij al lachend aan. Wat moest ik nou eigenlijk halen??
We konden er heel hard om lachen.

Wij dronken deze vakantie liters water, ijsthee en gewone thee en ook Max zijn water moesten wij een aantal keer per dag bijvullen.
Hij had ook last van de warmte. Het was ook heel extreem vandaag, wel tegen de 40 graden.
Na het eten gingen wij nog even naar de zee om af te koelen en Eindelijk kregen wij ook Max zover dat hij het water inging. Max heeft altijd last van een oor als hij zwemt, hij houdt dan zijn kop scheef maar nu vond hij het toch ook lekker om even af te koelen.  Toen  hij de zee dan uit kwam  rolde hij door het zand en zag  er niet meer uit. Maar hij had het naar zijn zin.Toen wij weer bij de camper terug kwamen was hij al droog en schudde het zand zo uit zijn vacht.

Een prachtige plek op de camping

En toen kwam het fenomeen douchen aan de orde. Wat zouden wij nu weer meemaken?
Ook hier weer een automaat aan de buitenkant van de douches .Ik deed er 0,50 eurocent in en douche nummer 3 begon te lopen. Maar ik had nummer 1 ingetoetst. Dus hup , snel naar nr. 3. Achter de driekwart deur, badpak uit, inzepen...... water op. Deze keer 3 minuten douchen dus.
Gelukkig was ik voorbereid en had al extra geld mee genomen. Handdoek om, douche uit, muntje in de automaat, snel terug en af douchen. Ik geloof niet dat ik ooit dit systeem ga snappen.
Albert legde het nog eens uit. Moest je dus eerst een nummer intoetsen en dan pas je geld erin doen. Tja...... Morgen nieuwe kans.

dag 19

Dag 19,
Vandaag verlieten wij ook deze camperplaats weer om opzoek te gaan naar een andere plaats. Wij deden de kaarten op de post maar of deze ooit aan zullen komen??
De post wordt hier geregeld bij tabak shops. Bij navraag daar bleek tocht echt dat ik ze in een oude, verroeste brievenbus moest doen. Maar veel vertrouwen had ik er niet in.
Wij reden verder op weg naar Cagliari,de hoofdstad van Sardena. Wij reden langs een aantal meertjes waar ook weer de flamingo's stonden. Maar ook stonden ze in een meertje vlakbij huizen.
De stranden lagen hier vol met bruine bollen, het leken net kiwi's .
Na speurwerk op Google bleken het bollen van zeegras te zijn Ook zagen wij hier in de verte  het bedrijf liggen wat nog aan zoutwinning doet. Grote bergen zout lagen te wachten totdat ze verwerkt zouden worden.
Wij kwamen aan in de voorstad  van Cagliari en vonden  de overnachtings plek die wij van te voren hadden opgezocht.
Albert had gelezen dat je kon overnachten bij een bedrijf in het industrie terrein , die iets met campers deed (garage) Toen wij eraan kwamen hadden wij alle

twee zoiets van.... moet je dit wel willen.
Na al  het natuurschoon van de afgelopen dagen was dit wel eventjes slikken. 
Aan de andere kant moet je ook wel eens iets uitproberen .
Veel meer als een binnenplaats was het niet maar je kon er wel overnachten, er was een water voorziening, het afvoer water kon er geloosd worden en er waren  douches .
 Wij besloten om het wel te doen. De eigenaar kwam direct met een uitgestoken hand op ons aflopen .

Wij dronken cappuccino op een van de vele terassjes

Er stond op dat moment nog een andere camper dus hadden wij het voor het uitkiezen. Er konden in totaal 10 campers staan. .Hij  was zeer vriendelijk en verkocht ook kaartjes voor de Trolley  bus die je naar het centrum van Cagliari bracht.
Wij moesten binnen komen in zijn kantoortje en daar liet hij op Google earth zien waar wij nu waren, waar de bus halte was( tegenoverde  Lidl) en waar wij het beste uit konden stappen. Dit was bij het trein station. Ook liet hij zien hoe wij naar de oude stad moest4en lopen. .
Oke, wij kochten kaartjes. Twee voor de heen reis en twee voor de terug reis. Retourtjes kennen ze daar niet .
 Hij vroeg nog waarom wij niet met de scooter gingen.

Toen wij er waren werd er siësta gehouden

Wij vonden het leuk om met de bus te reizen en bovendien hadden wij al gezien dat het verkeer hier mega druk was. Iets dat wij nog niet hadden meegemaakt hier. Ook hier weten ze van snel toeteren en ongeduldig zijn ze ook. Duidelijk het Italiaanse temperament .
En zo gingen wij met Max met de bus naar Cagliari.
Het was fijn dat de meneer van de overnachtings plaats het zo goed uit had gelegd. Op deze manier wisten wij al snel de oude binnenstad te vinden.
Nou zijn wij allebei geen stads mensen maar wij vinden wel dat, als je eenmaal op Sardena bent, je toch de hoofdstad wel gezien moet hebben.
Wij waren er natuurlijk net op het tijdstip dat het  siësta  tijd was.

Met de Trolleybus reden wij weer terug naar de camper.

Veel winkels dicht maar toch kregen wij een goede indruk van deze plaats. Op een van de vele kleine terrasjes dronken wij midden in de stad cappuccino voor wel 1.50 en dwaalden nog wat door het oude gedeelte van deze stad. Ook liepen wij nog een eind langs de kade en daarna weer naar de bus.Wij probeerden over te steken maar zelfs bij de zebra paden met stoplichten moet je hier heel goed uitkijken, je wordt van je sokken gereden. Wat gigantisch veel verkeer rijdt hier rond.  Wij reden weer terug met de Troleybus ,haalden nog wat boodschappen bij Lidl en liepen terug naar de binnenplaats. Intussen waren er al meer campers aangekomen en dat vonden wij toch wel prettig.
Toen ik thee wilde zetten hield ik ineens de de uitloop van de kraan in mijn handen .Zomaar brak hij af terwijl ik niets bijzonders deed. Uhmmm Albert?? kan je even helpen? Nou daar was niets meer aan te helpen. Hij was finaal afgebroken, allemaal plastic binnen in zo'n kraan.Gelukkig hebben wij in de w.c/douche ook nog een wasbak met kraan dus dat werd behelpen de rest van deze vakantie.
Later besloot ik de beproeving van het douchen aan te gaan. Wij waren intussen al heel wat gewend .
Ik deed de deur open en wist niet wat ik zag! Een keurige ruimte met toilet en een wasbak en gratis douches zonder tijds limiet. D|aar maakte ik dankbaar gebruik van. In de avond kwamen er nog meer campers bij en uiteindelijk stonden er 12. De eigenaar propte het terreintje vol maar dit was niet hinderlijk. Het hek werd gesloten en zo gingen wij  naar bed. Ook al stonden wij midden in een industrie terrein, wij hebben ons geen minuut onveilig gevoeld. 

dag 18

dag 18,
wakker worden direct aan de zee. Doordat de zon hier opkwam achter de berg was het nog lekker fris. Dag 18 van onze vakantie en dat betekend dat wij op de helft zitten. Aan de ene kant leek het veel langer en  aan de andere kant ook weer niet. Dit leventje kunnen wij erg lang volhouden hoor. En als wij op de helft zitten dan betekend dat voor mij dat de bedden verschoond moeten worden.

Een schitterend uitzicht op de camperplaats

De dekbedden lagen heerlijk in de zeewind te luchten, kussens daarbij en Albert poetste intussen de camper ,zoals hij dat elke dag doet. Alles was weer fris en fruitig.Net toen wij klaar waren kwam de zon over de bergen. Na de koffie, die wij natuurlijk buiten dronken met het zicht op de woeste golven, reden wij vanaf deze mooie plaats weg. Wij vervolgden de weg waar wij gisteren ineens afsloegen naar Buggeru en reden nu richting Portovesme.
Na het dorpje reden wij de weg omhoog en wierpen vanaf deze weg nog een laatste blik op de plaats waar wij gestaan hadden.dorpjes?stadjes waar wij door kwamen waren  Wij vonden alle twee dit gedeelte van Sardena mooier dan het eerste gedeelte waar wij waren. Iets meer bevolking en de plaatsjes waar wij door heen reden waren schoon en fris. De huizen hebben  hier allemaal lichte tinten. Van zacht roze en licht groen tot licht oker en wit.
Albert had wederom een camperplaats geselecteerd. Ditmaal bij een geiten boerderij. Eenmaal daar aangekomen bleek er geen andere camper te staan. Op zich was dat niet zo erg maar het was er ook een dooie bedoeling en het lag in de middel of nowhere

opeens zagen wij de flamingo's . Bijma wit

 Het was bij Porto Pino

Omdat het  nog vroeg in de middag was hadden wij nog  tijd genoeg  om een andere plaats  te zoeken. Net toen wij daar weg reden zag ik ineens Flamingo's staan! Stop! nog eens kijken en nog eens kijken..... ja hoor echt!
Wij hadden wel gelezen dat hier Flamingo's overwinteren maar ook dat zij na de winter massaal vertrekken. De kans dat wij ze zouden zien hadden wij al geen kans gegeven en nu stonden ze daar ineens in een grote plas.
Nadat ik de nodige foto's had genomen reden wij weer verder. Deze dag kon alvast niet meer stuk!
Even later reden wij weer hoog door de bergen over een slinger weg. Het is maar goed dat Albert daar zijn hand niet voor omdraait.  Geweldig! wat een landschap!Ineens zagen wij gele vruchten aan de bomen hangen. Toen Albert even kon stoppen bleken het perziken te zijn. Ook zagen wij nectarines hangen. Even later zagen wij alweer Flamingo's!
Vlak daarbij was een grote camperplaats waar wij naar op weg waren. Er stond in de beschrijving dat het nabij een plas was die erg kon stinken  en dat die geur soms ook over de camping trok. Toch besloten wij om hier te gaan staan en inderdaad, de camperplaats was heel groot.
Aan de ene kant was er een grote parkeer plaats voor de dagjes mensen die naar het strand gingen, en de camperplaats was aan de andere kant. het was er druk maar er waren nog net een paar plaatsjes vrij. Het ging maar om een nachtje dus niet zeuren. Wij zaten midden tussen de vakantie vierende Italianen die meestal met hele familie's op vakantie zijn. Zij zitten aan lange tafels allemaal bij elkaar en gaan ook met z'n allen tegelijk weg .

Een hand vol met zout.

Albert droeg een polo in de kleur van de zee

Wij besloten om het strand op te zoeken. Wat bleek..... Die stinkende grote  plas lag nu droog en was een zoutbekken. Dit hadden wij nog nooit gezien.Albert had wel gelezen dat dit op Sardena voorkwam maar wij wisten niet precies waar wij deze konden vinden. Er is nog maar een bedrijf op Sardena dat daadwerkelijk zout wint. Vol bewondering liepen wij er naar toe.Ik  pakte het op en had daadwerkelijk een hand vol met zout! het was er wat drassig en op mijn blote voeten liep ik erin Het was glad en ik zakte weg en moest goed mijn evenwicht zoeken want je zou zo omvallen. Het beet verschrikkelijk aan de kleine wondjes die ik in de rotsige zee had opgelopen. De wondjes waren gelijk ontsmet. De plas loopt af en toe vol met zeewater  en in deze warmte was het water verdampt. en dan houd je dus zout uit de zee over. Als het water er in staat gaat dat dus erg stinken. Na een poosje liepen wij verder naar de kust. Deze lag ongeveer 500 meter verder. Eenmaal daar aangekomen zagen wij een schitterende blauwe zee.  Albert droeg deze dag een polo van aqua blauw/groen en deze viel weg tegen de kleur van de zee. Prachtig. Het water was kraakhelder met een prachtig zand strand daarvoor.  Helaas waren ook hier geen honden toegestaan( begrijpelijk) en liepen wij weer terug naar de camper. En daar kregen wij het hoofdstuk douchen weer.Deze sloten om 19.00u al en nu was het nog stil.  Ook hier driekwart deurtjes, geen ruimte om je om te kleden en een automaat buiten de ruimte. Dat betekende dus dat ik mij uitklede in de camper, grote handdoek omsloeg en zo naar de douches liep.  Eerst je geld erin en een nummer kiezen en als je de kraan open deed zou er water uit moeten komen..... Niet dus. Handdoek weer om , naar buiten en gelukkig zag een medewerker van deze plaats wat er gebeurde. Hij kwam met een sleutel en een haakje van ijzerdraad .Hij rommelde wat met dat draadje en jawel, het water begon te lopen. Ik snel de douche weer in. Na 2 min. water op! Grrr. Hoofd vol met schuim van de shampoo het hokje weer uit, geld in de automaat en jawel ik kon verder douchen. Ook hier stond je op een grote vieze steen. Nog nooit zijn wij in de vakantie zo blij geweest
t met onze badslippers. Wij hebben in de loop der jaren al in heel wat douchen gestaan maar op Sardena is het wel heel apart allemaal( en meestal vies)Na het eten stapten wij op de scooter en reden naar de grote plas waar wij de flamingo's  gezien hadden. Hier kon je niet gemakkelijk bijkomen maar na wat zoekwerk lukte het toch. Wij reden over een landweggetje waar ook weer wat fruitbomen stonden. En aan het einde van die weg hadden wij een mooi uitzicht over de plas waar ze stonden. Bijna helemaal wit, hier en daar maar zacht roze veren. Dit komt omdat er hier geen voedsel is dat caroteen bevat. ( garnalen en kreeften) Die kleur wordt normaal gesproken opgenomen in hun veren. Nadat ik veel, heel veel foto's genomen had reden wij nog wat in de omgeving rond en daarna weer naar de camper. Wij zaten nog lang onder de eucalyptus bomen. Aan deze bomen hebben de muggen een hekel en dus zaten wij mug vrij . Wat een geweldig mooie dag hadden wij weer gehad.

dag 17

dag 17,

De afgelopen nacht heeft het behoorlijk gewaaid. Toen wij opstonden was het 20 graden en dat voelde even heerlijk aan. Op naar de volgende camperplaats.
Onderweg viel het ons weer op dat wij zo weinig vee zien onderweg. Af en toe eens een ezel of paard maar dat was het wel. Nou reden wij constant langs de kust en het vermoeden is dat het vee dan in het binnenland van Sardena moet zijn.
De verkopers van Sardeense kaas lopen niet voor niets alle campings en camperplaatsen af .Die kaas moet dan toch echt van melk gemaakt worden van Sardeense koeien/ geiten.
Nou is de omgeving hier ook weer droog en dor en hebben de dieren ook niets te grazen.

cactusvijg, smaakt zoet /zuur

Wij reden richting Oristano en zagen in de verte de bergen liggen. En niet veel later reden daar doorheen. Het was een prachtige weg met opvallend veel bochten. En dan is het ineens veel groener en minder stoffig dan de laatste paar dagen. Ook zagen wij hier de cactussen weer die heel veel vruchten droegen.En dan ineens reden wij weer langs de kusten zagen een rots die de vorm van een walvis had Wij reden de berg af naar beneden en
zagen een bord met een camper erop Buggeru. Wij besolten om deze wegwijzer tee volgen en zouden wel zien waar wij uitkwamen. Dat was een goed idee.

de golven beukten tegen de strekdam

Er bleek een terrassen camperplaats te zijn . Buggeru,. het is een heel oud gehucht waar resten van oude mijnen staan. Er werd vroeger lood en zink gedolven. Wij keken uit op de wilde zee. De golven beukten tegen de strekdam en sloegen er  met hoge golven overheen. Een geweldig, onbeschrijflijk gezicht waar je hoe dan ook telkens naar bleef kijken.Nadat wij gesetteld waren besloten wij om over het strand naar het plaatsje te lopen. Max helemaal blij, hij kon hier eventjes los lopen omdat er geen andere mensen waren. Wij liepen langs de branding en van uit het niets kwam er ineens een hele hoge golf. Allebei kletsnat tot aan ons kruis, dat was lachen geblazen. Daar stonden wij dan. Wij zijn eerst maar terug gegaan naar de camper om droge kleren aan te trekken. De natte hingen wij te drogen aan de spiegels van de camper. Poging twee verliep beter, wij hielden wat afstand van de branding. Wij liepen langs het kleine haventje waar veel visbootjes lagen. Ze konden niet uitvaren omdat de zee zo woest was. Het stonk er ook verschrikkelijk
, een lava lucht. Rotte eieren waren er niets bij.  Buggeru bleek een doods gehuchtje te zijn maar het was leuk om de oude mijnen te zien tegen die tegen de rotsen aangebouwd waren. Wij aten er een ijsje op een klein bankje voor een oude ijssalon. Daarna liepen wij de zelfde weg weer terug naar de camper om wederom van het uitzicht te genieten. S'Avonds liepen wij nogmaals naar het gehuchtje. Albert liep eventjes terug naar de camper omdat hij wat vergeten was. Ik stond een aardig eind van de branding af en deed mijn slippers uit. Ik maakte een foto en terwijl ik mijn slippers van de grond oppakte kwam er weer een hoge golf.... dat was twee keer op een dag! Ditmaal was ik tot aan mijn knieën nat maar hoefde geen droge kleren aan te trekken. Het stadje is eigenlijk helemaal niets maar wij vonden het echt de moeite waard om hier te zijn. s'avonds werden wij nog op een prachtige zons ondergang getrakteerd. Moe en zeer voldaan gingen wij die avond naar bed

 

dag 16

palmboom op de camping

 dag16,

Voor het eerst in deze vakantie op Sardena heeft het geonweerd vannacht. Wij waren hier blij om omdat wij hoopte dat hiermee ook de warmte wat minder werd. Maar helaas stopte de regen al na 10 min. en de warmte was nog goed aanwezig. Wij besloten om deze dag helemaal niets te ondernemen maar om een dag bij de camper te blijven. Onder de eucalyptus bomen was het goed uit te houden en  het windje was ook heerlijk. Wij liepen wel een rondje over de camping en nog een keertje richting zee en weer terug. S'avonds hadden wij het idee geopperd om bij het restaurante /pizzeria gezellig te gaan uiteten. Deze ging om 19.30 open en rond 20.00 u dachten wij er maar eens heen te gaan. Er zat helemaal niemand behalve het personeel. Nadat wij gevraagd hadden of ze wel open waren bevestigde zij dit en omdat het moest werden er een paar stoelen van de tafels afgehaald. Wij bestelden een pizza en deze smaakte wel heerlijk maar om nou te zeggen dat het gezellig was.....

vruchten van de palmboom die uiteindelijk uitgroeien tot dadels

Wij besloten om maar geen toetje meer te eten. En zo kwamen wij enigszins verbouwereerd weer bij de camper aan. Dit viel echt tegen. Jammer

dag 15

dag 15,

wij hielden ons gemak bij de camper

Vanmorgen verlieten wij deze camperplaats. het was leuk voor een nachtje. De plek was leuk maar er was weinig te beleven in de nabijheid. Gisteravond was er in de bar/bistro nog lang muziek, de Italianen houden wel van een feestje. Het was niet overdreven hard en wij hadden er geen last van. Zoals wij het konden horen was het een zingende Italiaanse of Sardeense man die zichzelf begeleide op een gitaar. Stipt om  01.30 u stopte het. Wij reden door Flussuo, een stadje met veel mooie muurschilderingen en later door Tresnuragas . Dit is een stadje met echte Italiaanse sfeer. De bewoners leven op straat en met name de mannen zaten hier in groepjes op straat. Volgens de A.N.W.B. kaart is Tresnuragaseen een  bezienswaardig plaatsje en  dat klopt wel vonden wij. Wij zijn hier niet uitgestapt maar reden door. Het landschap was hier heel afwisselend. Van dorre vlaktes tot een gebied met olijfbomen en kleine gehuchtjes. En ook groeit er hier veel bamboe.  In dit gebied kwamen wij ook ineens wat meer campers tegen.  Wij kwamen aan bij de door Albert geselecteerde camping maar dat vonden wij beide niets. De omgeving sprak ons niet aan en dus werd tom tom camper geraadpleegd. Camperplaats/ camping nummer 2 werd het ook niet. Deze was voor ons veel te massaal, bom en bom vol. De campers stonden dicht op elkaar dus dat betekende opnieuw tom tom camper raadplegen en de camper app op de telefoon. Deze vertelde ons dat er nog een camping was nabij Oistano, aan de kust en dat leek wel goed. Toen wij aankwamen twijfelden wij weer maar na lang beraad besloten wij toch maar om ons aan te melden bij de receptie. Het viel achteraf goed mee. Het was op een camping en dat was een van de eerste keren op Sardena dat wij op een camping stonden. Er waren ook vaste bewoners in sta caravans en ook werden er leuke huisjes verhuurd. De zee was ongeveer 600 meter lopen en dat was daar voor ons doen erg druk. Het was een bewaakt strand waar max niet mocht komen. De mensen zaten allemaal onder parasols.Wij liepen weer terug naar de camper en hielden daar ons gemak

dag 14

dag 14,

kustweg richting Bosa

een rustig plaatsje voor de camper

Toen wij opstonden was het al 30 graden. Tjonge en de dag moest eigenlijk nog beginnen, dat beloofde wat! De zweetdruppeltjes stroomde van ons  allebei af terwijl wij de camper rij vaardig maakte.Wij verlieten deze mooie camperplaats en reden richting Bosa.Wij reden nog een keer door Alghero en nu zagen wij eigenlijk pas hoe groot het stadje was. Wij hadden alleen het hele oude gedeelte bekeken. Wij reden een prachtige kustweg  af en toe hoog boven de zee. Dan werd het landschap weer rotsachtig en er groeien hier geen bomen meer. Alleen maar struiken Door de enorme warmte was  het mistig boven de zee.Wij kwamen aan bij de camperplaats die Albert van te voren had opgezocht maar die lag wel een heel eind van Bosa vandaan. Toch besloten wij wel om hier te blijven. Wij hadden er een heel rustig plekje gevonden maar ik moest er wel aan wennen. Ik heb dat wel vaker dat ik mij niet direct thuis voel maar dat kwam vanzelf wel weer. Albert reed eventjes alleen op de scooter weg om boodschappen te doen. Achteraf bleek dat de buurtsuper  ongeveer 6 kilometer weg te zijn dus dat viel achteraf best mee. Wij stonden dus op een nieuwe camper plaats en weer (bijna) direct aan de zee. Door de enorme warmte waren wij alle twee eventjes in slaap gesukkeld en toen wij wakker werden stond er een verkoelend windje. Wij stapten op de scooter en reden naar Bosa. In de eerste instantie vonden wij er geen klap aan. Dat viel enorm tegen. In de boekjes stond het beschreven als bezienswaardig maar wij zagen dat niet zo.Nadat wij wat rond reden zagen wij ergens boven een kasteel liggen. En op weg daar naar toe kwamen wij door een heel oud gedeelte van Bosa.  En in dit oude gedeelte daar wonen de mensen nog in van die hele oude huizen in hele smalle straten . Ook le-

De huizen in het oude gedeelte van Bosa staan erg dicht op elkaar

een van de smalle straatjes in het oude gedeelte van Bosa

ven de mensen op straat. Ze zitten in de deur openingen of buiten bij de cafés . Terwijl wij door die straten reden voelde ik mij een vreemde eend in de bijt. Ik heb het idee dat er niet zo heel veel toeristen komen. In totaal waren er drie of vier van dit soort straten. Albert probeerde bij het kasteel te komen en dat lukte een heel eind. Ineens stopte de weg en moesten wij  lopend verder omhoog en dat bleek nog een heel eind te zijn. Dat hebben wij niet gedaan vanwege de warmte. En zo reed de scooter de weg weer terug naar beneden. Onderweg heb ik nog wel foto's van Bosa genomen . Hier kan je heel goed zien hoe alles in en op elkaar is gebouwd. Ook hebben de huizen hier veel dakterrassen .Eenmaal terug bij de camper besloten wij om nog even de zee in te gaan. En dat was hier niet zo'n fijne ervaring. De zee ligt hier helemaal vol met rotsen en stenen .Albert had Max nog eventjes opgehaald maar dat was ook al geen goed idee. Max houd nou eenmaal niet van water en was de zee eerder uit dan dat Albert hem erin had. En toen werd het tijd om te douchen. Dat koste hier 1 euro. Gewapend met die ene euro ging ik op zoek.De camperplaats was echter heel erg uitgestrekt en Albert had verteld waar hij ongeveer was maar het was lastig uit te leggen. Uiteindelijk had ik een douche gevonden. Alleen koud water en ik mocht hier geen zeep of shampoo gebruiken. Nou was het buiten wel warm maar om dan een echte koude douche te nemen was voor mijn spieren geen succes. Een beetje ontdaan kwam ik bij de camper terug. Albert is toen met mij mee gelopen maar wat een chaos was het door. Je moest die euro in een automaat en een nummer van de douche die je ging gebruiken intoetsen. Maar dan begon het water ook gelijk te lopen. Albert bleef erbij en terwijl ik " JA" riep deed hij de euro erin. Het was er druk en heel eenvoudig. Maar oké, ik had nu wel een warme douche. Je maakt wat mee op Sardena als het om de douche gaat Al met al aten wij deze dag pas om 20.30 . Wij waren helemaal de tijd vergeten. Maar hier valt dat niet op. De Italianen eten altijd zo laat. Wij pasten ons al aardig aan de leefstijl op Sardena aan.

Bosa