dag 16, 27-7

dag 16,

schotse hooglanders die de weg overstaken.

De midges hebben de afgelopen nacht een maanlandschap gecreëerd. Ze hebben vooral mijn armen te grazen genomen, ondanks de Deet. Zoveel grote bulten van die piepkleine beestjes.
Ook deze plek verlieten wij weer en reden door the Highlands. Helaas hingen de wolken erg laag en daardoor misten wij veel van de omgeving.  De weg ligt echt hoog en er stonden stokken langs de kant van de weg voor als er sneeuw ligt. deze stokken geven dan de richting van de weg aan.
Ineens moesten wij stoppen voor een kudde Schotse Hooglanders die de weg overstaken.

Ook max moest vor de paal op de foto.

Even later brak de zon door die gaf erg scherp licht dus dat betekende dat de zonnebrillen op moesten.
Wij reden verder door het prachtige Highland en kwamen aan bij John o'Groats.
Tja. Wat is John o' Groats nou eigenlijk. Een dorp? geen idee. Wij kwamen daar aan bij de camping, deed toeristisch aan omdat je hiervandaan naar de Orkney's kunt varen. Ook kan je vanaf hier met een boot walvissen, puffins ( papegaaiduikers) en zeehonden spotten Er waren wat souvenir winkeltjes en een kunstgalerij, en een winkeltje dat eigengemaakte producten verkocht. Ook was er nog een kiosk die eten verkocht en een restaurant.  Er stond een paal waarop de afstonden stonden naar b.v.  the Orkneys en the shetlands. Deze paal was volgeplakt met stikkers en iedereen wilde voor deze paal op de foto. Max moest er ook aan geloven. Wij kregen een plaatsje toegewezen op een hoger gedeelte van de camping en konden daardoor een groot gedeelte van de camping en de zee overzien. Wij neusde rond in de omgeving, kochten een souvenirtje en genoten van alles om ons heen.
Later zaten wij naast de camper van de zon te genieten en ineens hoorde ik doedelzak muziek. Net toen ik erheen wilde gaan stopte hij. Jammer. Zal ik er naar toe gaan om te vragen of hij nog iets wil spelen? Nee joh zei Albert.

Deze meneer speelde Highands voor ons

Na het eten liepen wij nogmaals een rondje . Eerst over de camping waar we ook langs de tent van de doedelzak speler kwamen. De beste man stond voor zijn tent en uit het niets vroeg ik: Was u degene die vanmiddag op de doedelzak speelde?  Hij bevestigde dit. Mijn man krijgt altijd tranen in zijn ogen bij een speciaal lied, dat vindt hij zo mooi. Zal ik nog wat spelen voor hem? Graag natuurlijk.Ik heb wel een aantal blikjes bier gedronken hoor. Nou, dan kunt u extra goed spelen zei ik lachend. Eerst speelde hij zomaar een deuntje en toen zei hij: Ik zal een speciale Melody uit The Highlans spelen voor jullie. En dat was nou net het nummer waar Albert tranen van in zijn ogen krijgt. Max begon te piepen omdat het geluid te schel was voor zijn oren.Toen hij klaar was werd er geapplaudisseerd voor hem. Wij hadden niet in de gaten gehad dat er meer mensen uit hun tent of caravan waren gekomen om te luisteren. Wij waren helemaal in de ban van deze man dat hij dat speciaal voor ons wilde spelen. Ik bedankte hem hartelijk en wij liepen verder naar het toeristische gebeuren.  Rond 22.30 begon de lucht te verkleuren en werden wij getrakteerd op een prachtige zonsondergang boven het eiland Stroma, een van de eilanden van de Orkneys. En weer liepen wij naar het water toe om te genieten totdat de zon echt helemaal verdwenen was. Wat een bijzondere dag was dit echt om nooit te vergeten.

zonsondergang boven Stroma