dag 17, 28-7

Dag 17,

Het ene panorama was nog mooier dan het andere.

Wij hadden gisteravond overlegd of wij hier nog een dagje zouden blijven en of wij wel of niet met een boot mee zouden gaan om dolfijnen en/of walvissen te spotten.
Maar aangezien er hier bussen vol kwamen en het echt gigantisch druk op de boten was en ik de zee gezien had die echt niet rustig was , besloten wij om toch te vertrekken. Op naar de volgende camping.
Het was droog en 16 graden toen wij buiten kwamen, maar het voelde warmer aan.  Wij reden weer een stukje verder door het prachtige Schotse Highland. Het leek wel alsof wij in een film zaten, het ene panorama was nog mooier dan het andere. Psalm 23 kwam in mij op. De Heer is mijn Herder.....Hij zal mij geleiden naar grazige weiden.....
Boven op een heuvel was een parkeerplaats met een prachtig uitkijk punt.
Hier zette ik koffie en liep wat rond. Er was een herdenkingsplaats voor mensen die overleden waren aan kanker. Toeval? Wij dachten van niet. Kort voor onze vakantie was er een familielid van ons overleden en in onze vakantie een goede bekende van Albert. Beide door deze ziekte. Het zat nog vers in ons geheugen en toen kwamen wij hier.....
Terwijl wij daar stonden kwamen wij een hotel bus tegen. De eerste op deze reis. In Noorwegen stond er eens een op de camping waar ook wij waren en hebben zitten genieten van het reilen en zeilen om op  deze manier op vakantie gaan.
De weg bleef ons verbazen, na elke bocht een prachtig uitzicht met hier en daar  paarse velden van bloeiende hei.
En toen kwamen wij aan in Tongue dat midden in een natuurgebied ligt. Daar was een camping die prachtig gelegen was op een heuvel  aan een baai .

zakken van stevig gaas waarin oesters zaten.

En hier stopte we gewoon. Hier was het was zo mooi, niet meer verder zoeken maar gewoon op de rem trappen en blijven. Eerst aten wij een broodje om daarna een eind langs de kust te wandelen. Er lag een weg onderlangs de camping, langs de baai. Wij liepen daar niet alleen, er zaten erg veel vliegen. En die vliegen hadden het voorzien op Albert. Ze vlogen met hem mee en wat hij ook deed,hij kwam er niet vanaf. Zelfs met zijn zakdoek sloeg hij ze weg maar het hielp allemaal niets. Ik had nergens last van. Ineens ging er een lampje branden bij Albert.

oester kwekerij

Het komt waarschijnlijk dat hij vis op brood had gegeten. Hij had zijn mond wel schoon gemaakt maar waarschijnlijk roken die vliegen het. Ineens zagen wij  dingen boven het water hangen die wij niet thuis konden brengen. Op een gegeven moment was er een pier waarop wij konden lopen en daardoor dichterbij konden komen om het eens goed te bekijken. Ja, ik weet het ineens zei Albert. Dit is een oester kwekerij. Dit hadden wij nog nooit gezien. Het waren een soort zakken van stevig gaas die vast zaten aan ijzeren staven die op het zand waren bevestigt. Als het vloed is loopt het onder water en bij eb zie je ze liggen. Zo leuk om ook dat eens gezien te hebben. Door de overlast van de vliegen was het

panorama vanaf de brug over de baai bij eb

geen optie om verder te wandelen. Albert werd er gek van. En dus liepen wij terug. Toen er eenmaal geen bomen meer stonden waren de vliegen verdwenen. Wij liepen nog een stukje de andere kant op waar een brug over de baai lag.
Vanaf die brug had je weer een schitterend panorama over de baai . In de avond lieten wij Max nog even uit richting de brug. Het was intussen vloed geworden en het uitzicht was

uitzicht over de baai bij vloed.

daardoor heel anders. Er was een soort eilandje
bij waar een vijftal campers stonden. Het was duidelijk dat deze mensen aan het wild kamperen waren. En gelijk hadden ze.
voor het eerst in onze camper reizen had ik spijt dat wij niet op dat idee waren gekomen.
Normaal gesproken vindt ik het een beetje eng om zomaar ergens in de natuur te gaan staan. In Schotland maag het gewoon. Dit was nou eens een plaats waar ik het wel gedurfd zou hebben. Ik ben er van overtuigd dat ik hier wat makkelijker in moet worden. Wie weet komt het er nog eens van.