dag 18, 29-7

dag 18,

Gisteravond zijn wij verrast door een enorm aantal Midges. Wij zijn er zelfs voor naar binnen gevlucht. Ik had een muggen verdrijver mee genomen die je in een stopcontact kunt doen.
Het leek iets te helpen hoewel deze nacht toch  alle twee onze lichamen  nog verder  tot een maanlandschap gecreëerd waren dan dat ze al waren.
Het weer type herhaalde zich al een aantal dagen. Elke morgen regende het maar nu was de lucht ook nog eens erg somber daarbij.
Even later werd het toch droog en kwamen de mensen weer naar buiten. Sommige van hen hadden speciale anti midges hoeden op. Een hoed met gaas eraan vast dat, voor het gezicht tot in de nek, bescherming bood tegen deze beestjes .
Er liep zelfs iemand die een soort trui met lange mouwen van dit materiaal aanhad met handschoenen aan. Ik kan me voorstellen dat, als je allergisch bent, je dit soort kleding graag aantrekt. De bulten jeuken enorm maar ook daar hadden wij wat voor.
En ook hier vertrokken wij weer. Omdat ook nu de weg weer hoog in de bergen lag en de bewolking laag hing zagen wij weer weinig van de omgeving.
Op een gegeven ogenblik reden wij een brug over waaronder een rivier stroomde. KIJK! Albert?  Rijd er iemand achter ons? Er liep een kudde Edelherten door het water. Gelukkig kon Albert nog een stukje achteruit rijden. Vanuit de auto kon ik snel

Edelherten die de rivier oversteken

wat foto's maken. Waauuuuw, wat een prachtig gezicht. Met stille verwondering konden wij het heel even aanschouwen want niet snel na ons kwam er een andere camper aan. Omdat de weg erg smal was en je elkaar niet kon passeren, op dit punt, moesten wij wel door rijden. Op de foto zie je er  maar drie maar in de gauwigheid telde ik zeker 15 Edelherten. Ze liepen schichtig door naar de overzijde van de rivier terwijl ze ons goed in de gaten hielden. Ook nu kwam er weer een lied in mij op.
Als een hert dat verlangt naar water, zo verlangt mijn ziel naar U (opwekking 281)

tokkelbaan

Wij reden hoger en hoger  de berg op en zagen ineens een tokkelbaan. Bij de onderkant van deze baan  was een  plaats waarop wij konden parkeren en hier zette ik koffie. Er liepen mensen bij en een auto reed naar het beginpunt. Jawel, wij hadden geluk. Na lang wachten kwamen er mensen aan deze tokkelbaan naar beneden .Intussen was de temperatuur naar 25 graden gestegen en dat is warm voor Schotland. Maar doordat de zon nog niet door de wolken kon komen was het broeierig en daar houden de Midges van. Dus dat betekende instappen en weg wezen. Doordat wij nu meer richting het binnenland reden veranderde het landschap . Het is er ruwer met overal plukken donkerpaars

donkerpaars gekleurde hei

gekleurde hei. Op de foto komt de kleur lichter over dan dat het in het echt was. Wij hadden boodschappen nodig. Op een landkaart waarop veel stond, waaronder ook boodschappen wagentjes,was een plaatsje aangegeven  waar je dus boodschappen kon doen. Wij kwamen eraan, ik pakte een tas en wij gingen het winkeltje in. En dat was een trieste ervaring. In het winkeltje waren veel lege schappen, groente, vlees en brood was er niet alleen wat koekjes e.d. en een post agentschap. Liep ik daar met een boodschappentas. Echt triest voor deze mensen, het was vergane glorie.
Er liepen Belgen buiten die uit beleefdheid nog biscuitjes hadden gekocht. Rond 13.00u brak de zon dan toch door en tegelijkertijd  naderde wij de camping die Albert geselecteerd had. Deze was volgens onze gegevens  prachtig gelegen in een natuurgebied  aan de zee.   Toen wij de weg inreden zagen wij een bordje waarop stond: OVERBOOKED.  Tegen beter weten in reed Albert toch de lange, schitterende weg uit en kwamen aan. Ik liep naar de receptie maar er was echt geen plaatsje meer vrij. Jammer maar dat kan gebeuren als je op de gok gaat. Aan het begin van de weg hadden wij nog een bordje gezien waarnaar er naar een andere camping verwezen werd. Op weg daar naartoe kwamen wij weer een boordje met OVERBOOKED tegen. Helaas, geen geluk vandaag.
Wij kwamen door het plaatsje Ullapool en dit was een redelijk plaatsje. Wij reden voorbij  een Coop en haalden daar wat boodschappen. Doordat wij steeds verder in een afgelegen gebied kwamen waren de prijzen ook een stuk hoger maar dat weet je nou eenmaal.Wij vonden uiteindelijk een camping nabij Ardmair, een aantal kilometer voorbij Ullapool , gelegen aan de Atlantische oceaan. Vanaf de camper keken wij tussen de andere campers door

rond 22.00u  zakte de zon lanzaam in zee.

zonnende zeehond op rotsen in de zee.

op de zee. Na het eten liep Albert nog even een rondje met Max. Al snel kwam hij terug. Pak de verrekijker eens zij hij. Er ligt een zeehond te zonnen op die rotsen  daar. En ja hoor, vlak voor de kust lagen  een paar rotsen in zee waarop hij/zij heerlijk lag.
 Rond 22.30u zakte de zon langzaam aan inde zee.
En weer was het een prachtig gezicht.En zo kwam er ook een eind aan deze dag. Weer een dag met een gouden randje.