dag 17 zondag 29-7

dag 17,

even de toerist uithangen

Wij verlieten De camping bij Doolin en reden de route verder. Allereerst reden wij omhoog richting de Cliffs of Nowher.
Aanvankelijk wilden wij deze overslaan maar omdat wij er nu voorbij reden parkeerden wij de camper toch maar . Er was een mega groot parkeer terrein en het was er ook al aardig druk. Ook dit was weer een enorme toeristische trekpleister.
Natuurlijk waren ook hier de eerste touringcarbussen al gearriveerd maar de drukte verspreide zich goed over enorme oppervlakte. Ook hier was een informatie gebouw en een groot restaurant maar honden werden niet toegestaan. Ook hier hingen wij even de toerist uit , even een foto als bewijs dat wij hier echt geweest waren. Wij liepen de

uitzicht over the cliffs of nowher

mensen massa achterna de hoogte in. Via een lange trap kwamen wij boven en hadden een prachtig uitzicht over de cliffs. We liepen naar the O'Brien's Tower en liepen nog wat verder rond. Je kon ook nog de andere kant oplopen maar dat ging behoorlijk steil omhoog

the O'Brien's Tower

en dat zagen wij niet zo zitten. Vanaf die kant zou je ook de papegaaiduikers ofwel Puffins kunnen zien. Wij liepen langs de souvenir winkeltjes weer terug richting de camper waar ik gelijk ook maar even koffie zette. Wij hadden veel geluk met het weer, het was vrij helder dus hadden wij een mooi uitzicht gehad.

Aan de achterzijde van deze cliff zou je de Puffins kunnen zien

als wij over dit hek klommen en over keien naar beneden klauterde konden wij zo langs het water lopen.

Wij reden verder over een hele lange B weg, een soort landweg. Hier zaten enorm veel diepe hobbels en kuilen in dus Albert moest even rustig aan doen anders vlogen de spullen om onze oren.Op deze reis hadden wij deze ervaring al eerder op de B wegen gehad. Albert had van te voren uit het gidsje met campings langs de Wild Altlantic Way een mooie camping gevonden. Hij had de coördinatiepunten in Tom gezet. Wij kwamen uit in Doonaha, een camping aan de inham van de Altlantische oceaan. Wij stonden hier pal aan het water en als wij over een hek en een  aantal flinke keien naar beneden  klauterden konden wij heerlijk over het kiezelstrand lopen. Wij moesten echter wel het getij in de gaten houden anders konden wij niet meer terug. Ook Max kon hier weer lekker los lopen en hij schooierde heerlijk tussen de stenen en keien om te zien of er nog wat te eten viel voor hem. Ook lagen allerlei aangespoelde zeeplanten op het strand. Wij her

kende ze niet. sommigen hadden een paarse kleur en andere weer wat roomkleurig. Wij genoten en voor het hoge water er was zaten wij alweer voor de camper.

allerlei aangespoelde zee planten

.