dag 23 zaterdag 4-8

dag23,

Toen wij de deur van de camper openen deden kwam er een mevrouw naar ons toe met de vraag og wij toevallig weg gaan vandaag.
Ja dat klopte. Zij ging op de rotsen voor onze camper zitten. Wij moesten echter nog ontbijten en toen ze dat zag ging ze een eindje verder zitten. Ik voelde mij net op een schopstoel zitten, Zij wilde graag onze plek maar  dan moest ze toch echt eventjes geduld hebben. Na het ontbijt gingen wij ons ding doen en ze bleef maar kijken. Niet echt prettig op deze manier. Ik heb toen gezegd dat ze zeker tot 10.00 u geduld moest hebben. Ja natuurlijk, doe rustig aan zei ze maar  ze bleef  gewoon zitten. Wij dronken nog koffie en zodra wij de stekker uit de stroomkast haalde kwam haar man al met hun camper aan rijden. Wij mochten er nog wel even langs. Ik snap berst dat deze plek geliefd was, zeker nadat Albert gisteravond de herrie op de rest van de camping had gehoord maar om dat nou op deze manier te doen......
Oke, wij reden dus weg over the ring of Kerry nog steeds de N70. Op een gegeven moment kwamen wij langs een prachtig uitkijkpunt (Moll's gap 263 m) en daar was ook een restaurant. Gelukkig konden wij nog net langs de kant van de weg parkeren maar ook hier stond het weer aardig vol.
Wij dronken er cappuccino waarbij ik een stuk chocoladetaart met pecannoten nam en Albert een stuk scone. Ierse scone wel te verstaan. Tjonge jonge, wij kregen het haast niet op. Wat was dit machtig spul zeg wij hoefden gelijk niet meer te lunchen. Wij reden verder langs  het Killarney National park. Wij kwamen langs een grote parkeerplaats waar een prachtige waterval in de buurt moest zijn. Maar je snapt het al, parkeer terein was vol en dus moesten wij verder rijden. Wel jammer maar helaas. De omjgeving was ook prachtig met veel meren . Wij reden door Killarney, een vrij grote stad met erg veel hotels, grote dure hotels. Wij kwamen langs een plein waar koetsen stonden te wachten waarmee je een ritje kon maken. Wij besloten om door te rijden naar de camping die ik woensdag al besproken had. Deze lag een eindje buiten Killarney. Wij kwamen gelukkig nog een Liddl tegen zodat wij weer proviand voor het weekend hadden. Even later zagen wij zowaar de camping aangegeven. The white villa farm &campingpark. Wij reden een enorm lange oprijlaan op  met bomen waarvan de takken nog al laag hingen. Nou, daar mogen ze ook wel eens wat aan doen zeg, als er hier campers langs moeten......
Wij kwamen aan en het lag er stil en verlaten bij. Is het wel hier? Tom gaf het ook aan maar het was er wel heel erg stil.
Ik belde bij een groot wit huis aan. Helaas, er werd niet open gedaan.
Opeens hoorde ik van bovenaf iemand zeggen: you mus tbe at the campsite   , on the other side of the road. Oke, wij waren dus nu bij de villa farm en aan de andere kant van de autoweg lag dus de camping. Thank you en wij de oprijlaan weer voorzichtig af. En inderdaad zagen wij toen een klein bordje dat naar de camping verwees.
Ik melde ons aan en vertelde dat ik telefonisch had gereserveerd.De beste man kon onze naam echter niet vinden en bleef maar zoeken. Maar nee, hij vond ons niet. Gelukkig had hij nog wel een plaats voor ons op het grasveld bij een speeltuintje. Nou niet echt de ideale plek maar ja, je kunt niet alles hebben. Toen wij helemaal geïnstalleerd waren kwam hij naar ons toe. Hij had niet begrepen dat het niet klopte en was gaan zoeken bij de reserveringen. Toen ik reserveerde moest ik onze achternaam spellen. Deze begint met een B en hij had V verstaan. Kom maar mee, ik heb hier een plek voor jullie. Een camperplaats waar je met de camper op beton staat en een stukje gras ervoor. Kijk dit was beter. Hij verontschuldigde zich maar ja, zulke dingen gebeuren nou eenmaal.Albert liep een rondje over de camping en zag dat er wasmachines stonden die alle twee leeg waren. Je kon hier gewoon de benodigde euro's in stoppen en zo gebeurde dat er twee wassen tegelijk werden gedraaid. Wij dachten handig te zijn om beide wassen in een droger te doen maar dat was achteraf helemaal niet handig. Het duurde heeeeel lang eer de was droog was. Nog een euro en nog een euro en nog...... Maar uiteindelijk was het toch gelukt. Wat later in de middag kwamen de campers een voor een aan en werd het wat drukker. Altijd leuk om naar andere mensen te kijken hoe ze alles doen.